کوین و توکن تو اصطلاح پرکاربرد دنیای ارزهای دیجیتال است و برای کاربرانی که از حضور آن ا در این دنیا زیاد نمی گذرد شاید مقداری گیج کننده باشد. کوین و توکن از لحاظ ماهیت و کاربرد تفاوت ها و شباهت هایی با یکدیگر دارند. به نظر شما توکن بهتر است یا کوین؟ در این مقاله از صرافی ارز دیجیتال رمزینکس به بررسی فرق میان کوین و توکن پرداخته شده است.
ارز دیجیتال کوین چیست؟
به طور سنتی، کوین یا سکه به عنوان یک قطعه فلزی دارای مهر رسمی تعریف می‌شود که توسط دولت منتشر شده و به عنوان ارز استفاده می‌شود.
در دنیای رمز ارزها، کوین یک ارز دیجیتال است که از بلاکچین مخصوص خود استفاده می‌کند و هیچ معادل فیزیکی در دنیای واقعی ندارد. برای اطلاع بیشتر در مورد ارزهای دیجیتال به مقاله «ارز دیجیتال چیست؟ رمز ارز چیست؟ به زبان ساده + ویدئو و اینفوگرافی» مراجعه کنید.
دفتر کل بلاکچین مانند پایگاه داده‌ای عمل می‌کند که از یک گره به گره دیگر منتقل می‌شود. داده‌ها نشان دهنده ورودی‌های مربوط به تعداد واحد ارز هر آدرس است. شرایط انتقال داده‌ها و نحوه ارتباط گره‌ها با یکدیگر توسط مجموعه‌ای از قوانین به نام پروتکل تعریف می‌شود.
ویژگی مبتنی بودن بر بلاکچین خاص خود برای کوین بسیار مهم است. کوین با ایجاد پروتکل اختصاصی خود از بالاترین سطح استقلال و انعطاف‌پذیری برخوردار می‌شود. شرکت یا گروهی که این کوین را راه‌اندازی کرده است می‌تواند در مورد هر جنبه‌ای از رمز ارز خود از جمله مکانیسم اجماع، کارمزدها یا مکانیسم انجام تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.
اولین ارز دیجیتال جهان یعنی بیت کوین دارای ویژگی‌های یک ارز مجاز، واحد حساب، ذخیره ارزش و واسطه مبادله است. با این حال، اکثر کوین‌های بعد از بیت کوین شرایط لازم برای کوین بودن را ندارند و برخی از آنها توکن محسوب می‌شوند.
تمام کوین‌هایی که پس از بیت کوین وارد بازار شدند «آلت کوین» نامیده می‌شوند. بیش از هزار آلت کوین در بازار وجود دارد و بیشتر آنها نسخه تغییر یافته بیت کوین هستند.
به جز بیت کوین چند نمونه از توکن‌ها عبارت‌اند از:
- اتریوم
- ریپل
- بیت کوین کش
- لایت کوین
- ایاس
ارز دیجیتال توکن چیست؟
به زبان ساده توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. فرهنگ لغت کمبریج توکن را این‌گونه تعریف می‌کند:
۱. عمل یا هدیه‌ای که احساسات یا نیات فرد را بیان می‌کند.
۲. یک تکه کاغذ که معادل مقدار مشخصی پول روی آن چاپ شده و می‌توان آن را در فروشگاه‌ها با کالاهای هم‌ارزش آن مبادله کرد.
۳. یک قطعه فلزی یا پلاستیکی گرد که به جای پول در برخی از ماشین‌ها استفاده می‌شود.
در بازار رمز ارزها، توکن نمایش دیجیتالی یک دارایی است. دارایی بیان شده توسط رمز ارز ممکن است شامل یک ابزار، کالای قابل معامله، امتیاز وفاداری، حق رأی و موارد دیگر باشد.
توکن در بستر بلاکچین ساخته شده است در نتیجه از یک پروتکل از پیش تعیین شده استفاده می‌کند و هیچ نقشی در توسعه آن شبکه ندارد. توکن‌ها توسط قرارداد هوشمند تعریف می‌شوند و علاوه بر این ممکن است ارزش آنها با توجه به هدف از ساختشان افزایش پیدا کند.
برای درک بهتر گفته‌های بالا بیایید پروژه بنانا کوین (Bananacoin) را در زیر بررسی کنیم.
چند کارآفرین روسی یک توکن در پلتفرم اتریوم ایجاد کردند و آن را بنانا کوین نامیدند. آنها با این کار قصد داشتند برای گسترش مزرعه موز خود در استان وینتیان لائوس سرمایه جذب کنند. ارزش هر توکن بنانا کوین معادل قیمت یک کیلوگرم موز صادراتی را داشت.
خریداران به جای دریافت یک کیلوگرم موز به ازای هر توکن خریداری شده توکن بنانا کوین دریافت می‌کردند که ارزش آن معادل یک کیلوگرم موز بود.
توکن‌ها در بستر یک کوین فعلی دیگر فعالیت می‌کنند بنابراین مشمول هرگونه استفاده و محدودیت شبکه آن کوین می‌شوند.
هر کسی می‌تواند ارز دیجیتال خود را در کمتر از نیم ساعت از طریق یک قرارداد هوشمند بسازد. اما در ازای این سهولت و سرعت ساخت توکن باید به پلتفرم میزبان کارمزد پرداخت کرد.
در زیر چند نمونه توکن‌ها آورده شده است:
- تتر
- چِین لینک
- توکن هیوبی
- هِج ترید
توکن چگونه کار می‌کنند؟
بلاکچین از دفتر کل غیر متمرکز یا توزیع شده استفاده می‌کند که بر روی طیف وسیعی از کامپیوترهای مستقل ذخیره شده است و هدف آن ردیابی کردن تراکنش‌ها است.
هر گره داده‌های جدید را در بلوک‌ها سازماندهی کرده و آنها را در حالت «فقط الحاقی» به هم زنجیر می‌کند. این ساختار فقط الحاقی به این معنی است که هیچ کس در هیچ گره‌ای نمی‌تواند داده‌ها را از بلوک‌های قبلی تغییر داده یا حذف کند. آنها فقط می‌توانند اطلاعات جدید را به زنجیره اضافه کنند و این یکی از ویژگی‌های امنیتی اصلی بلاکچین است.
توکن‌های رمز ارزی تاریخچه امن فقط الحاقی رمز ارز را که به یک قرارداد دسترسی ویژه متصل است ارائه می‌دهد؛ این قرارداد دسترسی ویژه می‌تواند به همه نوع دارایی متصل شود.
قرارداد دسترسی ویژه به همراه توکن‌ها به کاربران حق استفاده از دارایی‌هایی مانند پول نقد، رمز ارزها، امتیاز پاداش یا حتی رسانه‌های دیجیتالی مانند موسیقی، هنر، کلیپ ویدئویی یا فیلم را می‌دهد. توکن‌ها امکان مالکیت یک قرارداد هوشمند خصوصی تأیید شده با بلاکچین که به آن دارایی متصل است را ایجاد می‌کنند.
انواع مختلف توکن
در حال حاضر، توکن‌ها در چهار گروه اصلی دسته‌بندی می‌شوند: توکن‌های پرداخت، توکن‌های ابزاری، توکن‌های سهامی و توکن‌های غیر مثلی. در ادامه بیشتر در مورد هر کدام توضیح خواهیم داد.
توکن پرداخت (Payment Tokens)
بیشتر معروف‌ترین و پرکاربردترین انواع رمز ارزها توکن‌های پرداخت هستند. از این توکن‌های رمزنگاری شده مانند دلار یا یورو برای خرید و فروش استفاده می‌شود، با این تفاوت که مانند ارزهای سنتی هیچ دولتی پشت آنها نیست.
توکن‌های پرداخت در بلاکچین شبکه‌های رمزنگاری شده‌ای مانند بیت کوین، مونرو و اتریوم ایجاد شده‌اند و بیانگر واحدهای ارزشی هستند که می‌توان آنها را با سایر ارزها مبادله کرد. همچنین متولیان یا صرافی‌های شخص ثالثی وجود دارند که توکن‌های پرداخت را به ارزهای قانونی مانند دلار تبدیل می‌کنند.
با این حال، مردم بیش از پیش از این توکن‌ها برای خرید کالا و خدمات استفاده می‌کنند؛ اگرچه تعداد مشاغلی که این توکن‌ها را می‌پذیرند هنوز نسبتاً کم است.
توکن ابزاری (Utility Tokens)
این توکن‌ها به دارندگان امکان دسترسی به محصول یا خدماتی را می‌دهند که یا در حال حاضر موجود است یا در حال توسعه است. از این توکن‌ها بیشتر به عنوان وسیله‌ای برای جذب سرمایه برای عرضه اولیه کوین استفاده می‌شود؛ دارندگان با پرداخت این توکن‌ها می‌توانند رمز ارزهایی را که در نهایت در شبکه بلاکچین آغاز به کار می‌کند از قبل خریداری کنند.
نام این توکن‌ها از آنجا ناشی می‌شود که می‌توان از آنها برای به دست آوردن کالا یا خدمات ارائه شده توسط صادرکننده استفاده کرد. وجود آنها در یک بلاکچین موجود به این معنی است که می‌توان صاحبان آنها را تأیید کرد و همچنین به راحتی آنها را مبادله کرد.
در دوره رونق رمز ارزها در ۲۰۱۷ هنگامی‌که صدها شرکت رمزنگاری در حال برنامه‌ریزی عرضه اولیه‌های جدید بودند توکن‌های کاربردی ERC-20 را در بلاکچین اتریوم با هدف ذخیره جا برای سرمایه‌گذاران احتمالی در توکن‌های آتی خود منتشر می‌کردند.
توکن سهامی (Security Tokens)
توکن‌های سهامی حقوق و تعهداتی را نسبت به اوراق بهادار مانند سهام و اوراق قرضه ارائه می‌دهند. اغلب، توکن سهامی بیانگر یک سهم از شرکتی است که آن را صادر کرده است. این توکن‌ها ممکن است نمایانگر مالکیت قانونی یک دارایی یا بخشی از یک دارایی مانند املاک، سهام، ای تی اف‌ها و غیره باشند.
از این رو توکن‌های سهامی نسبت به سایر توکن‌ها به شدت رگوله شده (تحت قوانین رسمی) هستند. ممکن است شرکت‌ها به جای سهام سنتی، توکن‌های سهامی صادر کنند تا سرمایه مدنظرشان را به صورت ارزان جذب کنند، یا شاید به این دلیل که به وسیله توکن‌ها می‌توان حساب‌ها را فوراً تسویه کرد و معاملات فرا مرزی را آسان‌تر انجام داد.
توکن غیر مثلی (Non-fungible Token)
توکن‌های غیر مثلی یا ان اف تی‌ها اخیراً به دلیل قیمت فروش چشمگیر ان اف تی‌های مرتبط با آثار هنری، توییت‌های فردی و یادگاری‌های ورزشی خبرساز شده اند. این توکن‌ها در شبکه‌های رمز ارزی از قبل موجود میزبانی می‌شود و شبکه اتریوم یکی از محبوب‌ترین آنها است.
این توکن‌ها دارای قراردادهای خصوصی هستند که می‌توان آنها را به سادگی از سایر توکن‌های موجود در بازار تشخیص داد. به دلیل این ویژگی، ورزشکاران، هنرمندان، موسیقی‌دانان و دیگر سازندگان که توکن‌های غیر مثلی را به عنوان دارایی‌های دیجیتالی منحصر به فرد می‌دانند از توکن‌های غیر مثلی به عنوان راهی برای ارتباط با مجموعه‌داران استفاده می‌کنند.
ان اف تی‌ها بازارهای جدیدی را برای هنرهای دیجیتال و یادگاری‌ها باز کرده است، زیرا با وجود اینکه خریدار می‌تواند رسانه‌های اصلی را تکثیر کند اما نمی‌تواند آنها را کپی کرده، به اسم خودش بفروشد یا دزدی هنری کند. برخی از افراد همچنین ان اف تی‌هایی تولید کرده‌اند که نشان دهنده مالکیت دارایی‌های غیر دیجیتالی منحصر به فرد مانند املاک و مستغلات هستند.
فرق کوین و توکن چیست؟
خب برویم سراغ بحث اصلی، با این همه به نظر شما توکن بهتر است یا کوین؟ در ادامه به چند مورد از تفاوت‌های مهم توکن و کوین پرداخته شده است.
۱. الگوریتم متفاوت
از نظر الگوریتم شبکه تمایز آشکاری بین کوین و توکن وجود دارد. کوین بر اساس بلاکچین ویژه خود طراحی شده است. توکن بر اساس یک قرارداد هوشمند در بستر یک بلاکچین موجود ساخته شده است.
۲. کاربردهای مختلف
به جز الگوریتم یکی دیگر از تفاوت‌های مهم بین کوین و توکن این است که کوین به عنوان پول استفاده می‌شود. علاوه بر این، می‌توان از آن برای حمایت از برنامه‌ها، قراردادهای هوشمند، تأیید معاملات یا استیکینگ (سهام‌گذاری) استفاده کرد.
برای مثال، بیت کوین یک کوین است که فقط دارای کاربرد «پول» است. کوین دیگری که کاربرد پول را دارد اتریوم است که از آن برای اجرای قراردادهای هوشمند شبکه اتریوم نیز استفاده می‌شود.
در سوی دیگر، توکن نمایش دیجیتال یک دارایی، کالای قابل معامله، امتیازات وفاداری و سایر موارد است.
مِیکر (Maker) یک مثال عالی از این کاربرد است. این توکن ERC-20 بر اساس یک قرارداد هوشمند در زنجیره اتریوم راه‌اندازی شده است که ارزش استیبل کوین دای (DAI) را پشتیبانی و تثبیت می‌کند. همچنین، از میکر برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در سیستم میکر و دادن حق رأی‌دهی به دارندگان این توکن در سیستم رأی‌گیری این پلتفرم استفاده می‌شود.
ERC-20 یک استاندارد فنی است که برای انتشار و پیاده‌سازی توکن‌ها در بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود.
۳. سیستم کارمزدهای مختلف
در معامله کردن ارزهای دیجیتال می‌توان یک کوین را به تنهایی با کارمزد بسیار کم یا بدون پرداخت کارمزد معامله کرد. اما برای معامله کردن یک توکن باید به شبکه‌ای که از توکن میزبانی می‌کند کارمزد پرداخت کرد.
در پلتفرم اتریوم انجام هر عملیاتی مستلزم پرداخت کارمزدی است که به آن گس می‌گویند. این گس برای تخصیص منابع EVM (ماشین مجازی اتریوم) و اجرای دستورالعمل‌های موجود در قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.
۴. آسیب پذیری در مقابل حملات ۵۱ درصدی
یکی از اهداف اصلی روی کار آمدن رمز ارزها ایجاد یک سیستم مالی امن‌تر و بدون نقطه شکست است. بنابراین قدرت شبکه یکی از تفاوت‌های بزرگ بین کوین و توکن است.
یک کوین، به ویژه در مراحل اولیه شکل‌گیری شبکه، ممکن است مستعد حملات ۵۱ درصدی باشد. اما توکن به دلیل استقرار بر روی یک شبکه از قبل موجود به ندرت در معرض چنین حملاتی قرار می‌گیرد.
حمله ۵۱ درصدی به معنی حمله به بلاکچین توسط یک ماینر (یا گروهی از ماینرها) است که بیش از ۵۰ درصد هش ریت یا قدرت محاسباتی شبکه را در اختیار دارد. حمله ۵۱ درصدی به عنوان حمله اکثریت نیز شناخته می‌شود.سرمایه گذاری در توکن بهتر است یا کوین؟
برای سرمایه گذاری توکن بهتر است یا کوین؟
تا به اینجا می‌بایست با تفاوت‌های بین کوین و توکن آشنا شده باشید. لازم به ذکر است که توکن و توکن نمی‌توانند جای یکدیگر را بگیرند بلکه هر کدام اهداف مختلفی دارند. هر کدام از آنها در زمینه مناسب خود بهتر عمل می‌کند.
توکن رمزنگاری شده بیشترین میزان استقلال و انعطاف‌پذیری را به کاربر می‌دهند. از سوی دیگر، ساخت آنها گران است و به سازنده به حمایت و استفاده جوامع بزرگ از کوین نیاز دارد.
بهترین مورد استفاده از یک کوین به عنوان پول است؛ در واقع از کوین می‌توان به عنوان ذخیره و تبادل ارزش استفاده کرد.
اگر پروژه‌ای که می‌خواهید توسعه دهید متمرکز بر رمز ارز است، یعنی هدف اصلی توسعه آن و/یا ایجاد یک پلتفرم بر اساس آن یا مطرح کردن یک سیستم مالی جدید است کوین انتخاب بهتری خواهد بود.
در سوی مقابل، توسعه دادن توکن‌ها ارزان، سریع و آسان است. آنها نیازی به سرویس و نگهداری ندارند اما به شبکه اصلی وابسته هستند که این باعث فقدان انعطاف‌پذیری در توکن می‌شود.
توکن‌ها ممکن است به عنوان پروژه‌های جانبی عمل کنند که برای کسب و کار اصلی سرمایه جذب می‌کنند؛ یا می‌توانند بیانگر دارایی‌های واقعی باشند که می‌توان بدون نیاز به لمس فیزیکی آنها را به جابه‌جا کرد.
به عنوان سرمایه‌گذار ابتدا باید بدانید که هم توکن و هم کوین را می‌توان به شرط لیست بودن در صرافی‌ها به راحتی معامله کرد. تفاوت این دو در موارد استفاده آنها است. کوین معمولاً کاربرد به عنوان پول را دارد.
اگر می‌خواهید روی کوین یا توکنی سرمایه‌گذاری کنید – نه با هدف مبادله کردن آن در آینده بلکه استفاده کردن از آن – ابتدا اطمینان حاصل کنید که این رمز ارز توسط فروشندگان پذیرفته می‌شود. از سوی دیگر، توکن‌ها، حتی اگر هیچ کاربرد دیگری نداشته باشند، را می‌توان در داخل برنامه‌های غیر متمرکز (DApp) که برای آن طراحی شده‌اند استفاده کرد.
تفاوت توکن و کوین از نظر کاربرد؛ کدام بهتر است؟
در ادامه به تفاوت توکن و کوین از نظر کاربرد و اینکه از این نظر کدام بهتر است، پرداخته شده است.
کاربرد کوین در ارزهای دیجیتال
هدف | توضیح |
ذخیره ارزش | هدف کوین‌های رمز نگاری شده جایگزین شدن بانکداری سنتی است. بیت کوین با ارائه تراکنش‌های غیر متمرکز نیاز به دفاتر کل متمرکز را دور زده و به یک ذخیره ارزش قابل اطمینان تبدیل شده است. |
پول دیجیتال | تمرکز رمز ارز دش، دارک کوین سابق، بر روی تراکنش‌های دیجیتال است. دش بر خلاف سایر رمز ارزها تلاش می‌کند از طریق ویژگی پرایوت سِند خود هویت کاربران را پنهان نگه دارد. |
تسویه حساب بین‌المللی | کوین شرکت ریپل، XRP، جزو ده رمز ارز بزرگ از نظر ارزش بازار است. این کوین برای سهولت در پردازش تراکنش‌های بین‌المللی در زمان واقعی طراحی شده است زیرا در این صورت نیازی به تایید متمرکز طرف مقابل برای انجام پرداخت‌ها نیست. |
کاربرد توکن در ارزهای دیجیتال
هدف | توضیح |
قرارداد هوشمند پروتکلی است که در صورت رعایت شدن شرایط مورد توافق در قرارداد تراکنش‌ها را به صورت خودکار انجام می‌دهد. این قابلیت می‌تواند با خودکارسازی و غیر متمرکز کردن فروش املاک در صنایعی مانند حوزه املاک تحول ایجاد کند. | |
توکن‌های مبتنی بر اتریوم به بخش مهمی از برنامه‌های غیر متمرکز و منبع باز اعم از بازی‌ها یا شبکه‌های اجتماعی مانند Karma تا پلتفرم‌های وام دهی مانند میکر دائو تبدیل شده‌اند. | |
پلتفرم‌های ابر رایانه‌ها | گولم (Golem) اولین ابر رایانه غیر متمرکز جهان است که به طور انحصاری از مراکز داده و لپ تاپ ها و کامپیوترهای شخصی در سراسر جهان استفاده می‌کند. در این پلتفرم از توکن‌های مبتنی بر اتریوم استفاده می‌شود. |
تایید هویت دیجیتالی کاربران | دولت‌های مختلف قوانین متفاوتی در مورد خدمات دیجیتال وضع کرده‌اند. از توکن سیویک، هویت دیجیتالی غیر متمرکز، برای تأیید دسترسی به خدمات دیجیتالی مانند وب سایت‌ها و نرم‌افزارهای دارای محدودیت سنی استفاده می‌شود. |
ریپل کوین است یا توکن؟
از آنجایی که ریپل شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارد، پس یک کوین است.
دوج کوین کوین است یا توکن؟
دوج کوین نیز به مانند ریپل از شبکه بلاکچین اختصاصی بهره می برد، پس دوج کوین نیز یک کوین است.
سخن آخر
به طور خلاصه، همه ارزهای دیجیتال را می‌توان رمز ارز نامید، اما همه رمز ارزها را نمی‌توان کوین نامید. توکن‌ها می‌توانند رمز ارز باشند، اما می‌توانند ان اف تی و سایر دارایی‌های غیر ارزی نیز باشند. در این مقاله سعی شد به مهمترین فرق کوین و توکن پرداخته شود.
به نظر شما کدام یک برای سرمایه گذاری توکن بهتر است یا کوین؟
