پرایوسی کوین چیست و چگونه کار می‌کند؟ معرفی بهترین ارزهای دیجیتال حریم خصوصی

پرایوسی کوین (Privacy Coin) همیشه از پروژه‌های جنجالی دنیای ارزهای دیجیتال بوده‌ است. پروژه‌هایی که بسیاری از دولت‌ها به‌شدت با آن‌ها مخالف هستند و معتقدند ابزاری برای جرائم بین‌المللی است. اما آیا واقعاً اینگونه است؟ آیا ارزهای دیجیتال حریم خصوصی یا همان پرایوسی کوین‌ها برای سرمایه گذاری خوب هستند؟ در این مقاله از رمزینکس به طور مفصل به بررسی پرایوسی کوین‌ها و معرفی بهترین آنها پرداخته شده است.

پرایوسی کوین چیست؟

پرایوسی کوین‌ها یا رمزارزهای حریم خصوصی ارزهای دیجیتالی هستند که باهدف مخفی نگه‌داشتن هویت کاربر و تراکنش‌های او طراحی شده‌اند.

اگرچه در رسانه‌ها از رمزارز به عنوان یک ارز ناشناس و دارک وب (Dark WEB) یاد می‌شود اما واقعیت خلاف این است. اکثر شبکه‌های بلاکچین تمام تراکنش‌ها و موجودی کیف پول کاربر را به صورت عمومی منتشر می‌کنند در نتیجه ردیابی کردن فعالیت‌های مالی افراد چندان دشوار نیست.

تمرکز پرایوسی کوین‌ها بر ناشناس ماندن و غیرقابل‌ردیابی بودن تراکنش‌ها است. این ناشناس بودن ارتباط میان هویت کاربر و کیف پول و هر تراکنش خاص را مخفی می‌کند و قابلیت ردیاب گریز بودن مانع از آن می‌شود که طرف‌های خارجی بتوانند یک فعالیت بلاکچین خاص را به کاربر نسبت دهند. آنها این کار را در فرایندی به نام تحلیل زنجیره‌ای انجام می‌دهند.

برای آشنایی بیشتر با فناوری بلاکچین به مقاله «بلاک چین چیست و چگونه کار می‌کند و چه کاربردهایی دارد؟ به زبان ساده» مراجعه کنید.

پرایوسی کوین‌ها چگونه کار می‌کنند؟

پرایوسی کوین‌ها قابلیت تعویض‌پذیری (Fungibility) را با قطع ارتباط میان تراکنش‌ها و افراد و نهادهای شناخته‌شده حفظ می‌کنند. این کوین‌ها این کار با مخدوش یا مخفی کردن داده‌های تراکنش، از جمله آدرس‌های ارسال و دریافت، با استفاده از تکنیک‌های مختلف ذکر شده در زیر انجام می‌دهند:

• آدرس‌های مخفی
• امضاهای حلقه‌ای
• تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای
• روش Zk-SNARKs
• بولت پروف‌ها (ضد گلوله‌ها)
• مخلوط کردن کوین

آدرس‌های مخفی

آدرس‌های مخفی یکی از چندین تکنیک افزایش حریم خصوصی است که در مهم‌ترین پرایوسی کوین یعنی مونرو (XMR) استفاده می‌شود. پروتکل مونرو با آدرس‌های پنهان اساساً آدرس‌های یک بار مصرف را برای دریافت وجه ایجاد می‌کند و بدین ترتیب هویت گیرنده را پنهان می‌کند.

برخلاف بیت کوین که از یک جفت کلید عمومی و خصوصی استفاده می‌کند، کیف پول‌های مونرو از دو کلید خصوصی و دو کلید عمومی استفاده می‌کند.

هنگام ایجاد یک تراکنش، فرستنده از کلیدهای عمومی گیرنده و یک شماره تصادفی، که فقط خود او و گیرنده آن را می‌داند، استفاده می‌کند تا یک کلید عمومی یک بار مصرف تولید کند.

گیرنده از یکی از کلیدهای خصوصی خود -کلید نمایش خصوصی – برای اسکن بلاکچین برای شناسایی تراکنش‌های ورودی استفاده می‌کند.

هنگامی که تراکنش شناسایی شد، دریافت کننده با استفاده از کلید پرداخت خصوصی خود یک کلید عمومی یک بار مصرف تولید می‌کند که مطابق با کلید عمومی یک بار مصرفی است که فرستنده در ابتدا استفاده کرد. بعداً، او می‌تواند مونرو را با امضا کردن یک تراکنش با این کلید خصوصی یک بار مصرف به هر کاربر دیگری در شبکه ارسال کند.

امضاهای حلقه‌ای

امضاهای حلقه‌ای یکی دیگر از ویژگی‌های به کار رفته در مونرو برای مخفی نگه‌داشتن هویت فرستنده است.

با این قابلیت، شبکه به طور خودکار گروهی از امضاکنندگان تراکنش -موسوم به «حلقه» – را انتخاب می‌کند. امضاکنندگان با هم یک تراکنش واحد را با استفاده از خروجی اصیل تراکنش واقعی و مجموعه ای از خروجی‌های تراکنش‌های قبلی ایجاد می‌کنند.

تنها یکی از خروجی‌های تراکنش که ورودی جدید را تشکیل می‌دهد، ورودی واقعی است، اما هیچ راهی برای تشخیص این ورودی واقعی از خارج از حلقه وجود ندارد. سایر اعضای حلقه در اصل نقش رد گم کن را داشته و به فرستنده کمک می‌کنند ناشناس بماند.

تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای

تراکنش‌های محرمانه حلقه‌ای -یا رینگ سی‌تی- در ژانویه ۲۰۱۷ به مونرو اضافه شد تا مقدار مونروی ارسال شده در تراکنش‌ها را پنهان کند. مشکل امضاهای حلقه‌ای این بود که مقدار رمزارز مبادله شده را به تمام شبکه نشان می‌داد.

برای ایجاد حلقه‌های مورد نیاز برای امضاهای حلقه‌ای سنتی، همه خروجی‌های تراکنشی مورد استفاده برای ایجاد حلقه باید یک اندازه باشند. برای مثال اگر بخواهید ۷/۵ مونرو ارسال کنید ممکن است پروتکل این مقدار را به سه حلقه مختلف با اندازه‌های خروجی ۵، ۲/۵، و ۰/۵ مونرو تقسیم کند.

هرچند این فرایند در مقایسه با زمانی که کاربر منتظر بماند تا کاربران کافی بخواهند دقیقاً به یک اندازه مونرو ارسال کنند بسیار سریع‌تر و کارامدتر است اما در آن مقدار ارسال شده پنهان نمی‌شود.

اثبات‌های دانش صفر و روش zk-SNARK

زی کش اولین رمزارزی شده بود که از zk-SNARK (استدلال غیرتعاملی مختصر اثبات دانش صفر) برای مخفی کردن هویت کاربران خود استفاده کرد. zk-SNARK نوعی اثبات دانش صفر ست که با استفاده از تعهدات پِدِرسِن (Pedersen) به کار رفته در مونرو از دابل اسپندینگ جلوگیری می‌کند. zk-SNARK در ابتدایی‌ترین سطح خود می‌تواند دانش برخی از اطلاعات محرمانه را بدون افشای آن اطلاعات ثابت کند.

هنگام انجام یک تراکنش، فرستنده یک اثبات دانش صفر برای تضمین کامل اینکه مقدار ورودی و خروجی با هم یکسان هستند ایجاد می‌کند. علاوه بر این، این قابلیت به گیرنده این اطمینان را می‌دهد که فرستنده کلید خصوصی لازم برای امضای تراکنش را دارد و اینکه تنها دارنده کلید خصوصی به کار رفته یک تراکنش خاص را انجام داده است.

  آموزش استیکینگ کاردانو، حداقل مقدار استیک و سود چقدر است؟

بولت پروف‌ها

بولت پروف یکی دیگر از تمهیدات حریم خصوصی به کار رفته در رمزارزها است که در سال ۲۰۱۸ به مونرو اضافه شد و به افزایش حریم خصوصی و مقیاس‌پذیری آن کمک کرد.

بولت پروف‌ها اثبات دانش صفر هستند. اما بر خلاف zk-SNARK های به کار رفته در زی کش به تنظیمات قابل اعتماد متکی نیستند.

قبل از بولت پروف‌ها روش جایگزین اتکا به چنین مجموعه پارامتر مشترک و واحد مستلزم ساخت یک رمز جدید برای هر تراکنش بود. بنابراین این فرایند در عین داشتن امنیت بیشتر نیازمند ذخیره حجم زیادی از اطلاعات در بلاکچین بود و این بر مقیاس‌پذیری شبکه تاثیرگذار بود. از این روش قبل از معرفی بولت پروف‌ها در مونرو استفاده می‌شد.

در سوی مقابل، بولت پروف‌ها به یک رمز مشترک و واحد نیاز ندارند. در نتیجه احتمال اینکه حریم خصوصی حاصل شده در آینده به مخاطره بیفتد بسیار کمتر است. به علاوه، این قابلیت فضای بسیاری کمتری از بلوک را اشغال کرده و باعث می‌شود تراکنش‌های بیشتری در ثانیه پردازش شود.

مخلوط کردن کوین (Coin mixing)

دش از تکنیکی به نام مخلوط کردن کوین برای محافظت از حریم خصوصی کاربرانی استفاده می‌کند که از تراکنش‌های اختیاری پرایوت سِند (PrivateSend) یا ارسال خصوصی این رمزارز استفاده می‌کنند. با این حال، دش با نداشتن ویژگی‌های ذکر شده در بالا در مقایسه با مونرو، زی کش، یا پرایوسی کوین‌های جدیدتر مانند هِیون (XHV) حریم خصوصی بسیار ضعیف‌تری دارد.

کاربر هنگام انجام تراکنش پرایوت سند ابتدا تعداد کوین‌هایی را که می‌خواهد مخلوط کنند انتخاب می‌کند و نرم‌افزار کیف پول او این مبلغ را به واحدهای یکنواخت تقسیم می‌کند.

مثلاً اگر قرار باشد ۱۲/۵ دش مخلوط شود، کیف پول ممکن است آن را به یک واحد ۱۰ دشی، دو واحد ۱ دشی و پنج واحد ۰/۱ دشی تقسیم کند. سپس، به هر یک از این واحدها یک آدرس جدید داده می‌شود.

در مرحله بعد، کیف پول با لیستی از مستر نودهای (گره‌های ارشد) دش مشورت می‌کند و به طور تصادفی از بین گره‌هایی که اخیراً برای مخلوط کردن کوین استفاده نشده‌اند، گره‌ها را انتخاب می‌کند.

کیف پول کاربر درخواست مخلوط کردن را به مستر نود انتخاب شده ارسال می‌کند و مستر نود این درخواست را به بقیه شبکه منتقل می‌کند تا مستر نودهایی را نیز پیدا کند که می‌خواهند واحدهای کوینی هم اندازه را مخلوط کنند.

پس از تشکیل گروهی از کاربران که می‌خواهند کوین‌ها را مخلوط کنند، هر کاربر ورودی‌هایی که می‌خواهد مخلوط کنند و آدرس‌های خروجی جدیدی که کوین‌ها مخلوط شده به آنها فرستاده می‌شوند را به مستر نود ارسال می‌کند.

مستر نود پس از تأیید کردن اینکه درخواست‌های مخلوط شدن از قوانین شبکه پیروی می‌کند، ورودی‌ها و خروجی‌ها را ترکیب کرده و خروجی‌های تراکنش تصادفی را برای کاربران ارسال می‌کند.

سپس کاربر باید تأیید کند که مستر نود وظیفه خود را صادقانه انجام داده است و تراکنش را امضا کند. در نهایت، مستر نود این تراکنش را در سراسر شبکه منتشر می‌کند.

کاربرد پرایوسی کوین‌ها

دلایل زیادی برای استفاده از پرایوسی کوین‌ها در موقعیت‌های خاص و روزمره وجود دارد. کاربران معتقدند که تراکنش‌ها همیشه باید خصوصی باقی بمانند و از ابزارهای رمزنگاری قوی برای مخفی نگه‌داشتن هویت کاربر در حالت آفلاین و آنلاین استفاده شود.

مشکل اساسی بلاکچین‌هایی مانند بیت کوین و اتریوم این است که می‌توان از طریق هر تراکنش به انجام دهنده آن رسید. از طریق کاوشگر (اکسپلورر) بلاکچین، هرکسی می‌تواند از هرگونه ارتباط ایجاد شده توسط یک آدرس خاص آگاه شود.

کاربر با استفاده از یک پرایوسی کوین می‌تواند ردپای خود را برای همیشه پنهان کند. هیچ کس نمی‌تواند ارتباط او با یک صرافی غیرمتمرکز مانند یونی سواپ، یک پلتفرم دیفای مانند آوی یا یک صرافی رمزارز متمرکز بزرگ مانند کوین بیس را ثابت کند.

دلایل محبوب بودن پرایوسی کوین‌ها

یکی از دلایل محبوبیت پرایوسی کوین‌ها تقاضا برای آنهاست. هرگونه اطلاعیه‌ای که بانک‌ها، دولت‌ها یا موسسات دیگر در مورد محدود یا ممنوع کردن کامل رمزارزها منتشر کنند ممکن است منجر به افزایش محبوبیت رمزارزها شود.

اما دلیل اصلی علاقه کاربران به پرایوسی کوین‌ها ناشناس بودن است. آنها با پیشرفت حوزه تحلیل درون زنجیره‌ای بیش از پیش خواهان پنهان کردن تاریخچه پرداخت‌های خود و غیرقابل‌ردیابی کردن تراکنش‌هایشان می‌شوند.

بازارهای دارک وب نیز تأثیر زیادی بر تقاضای برای پرایوسی کوین‌ها دارند. کارشناسان حتی معتقدند بازارهای مواد مخدر در وب سایت‌های اینترنتی غیرقابل دسترسی مورد اصلی استفاده از پرایوسی کوین‌ها محسوب می‌شوند.

شایان ذکر است که این بازارها با وجود سقوط جاده ابریشم هنوز فعال و پرکاربرد هستند و اینکه هم فروشندگان و هم خریداران با استفاده از کوین‌هایی مانند مونرو هویت خود را ناشناس می‌کنند.

آخرین و شاید مهم‌ترین دلیل یک تابوی دیگر به نام فرار مالیاتی است. اگر مقامات بخواهند با افزایش مالیات از جذابیت رمزارزها برای مردم بکاهند ممکن است تقریباً همه برای مخفی کردن دارایی‌های دیجیتال خود به پرایوسی کوین‌ها روی بیاورند. حتی امروزه سرمایه‌گذارانی وجود دارند که برای فرار از دادن مالیات از چنین رمزارزهایی برای پنهان کردن رد خود استفاده می‌کنند.

آیا پرایوسی کوین‌ها کاملاً ناشناس هستند؟

هیچ پرایوسی کوینی ۱۰۰ درصد ناشناس نیست. هدف سازندگان از تمهیدات امنیتی متعدد دشوار کردن منتشر شدن اطلاعات تراکنش کاربران است اما این کار کاملاً شدنی نیست.

برای مثال، پیشرفت‌های چشمگیر در محاسبات کوانتومی می‌تواند امنیت بلاکچین را تحت تاثیر قرار دهد. این کامپیوترهای قدرتمند می‌توانند الگوریتم‌های رمزنگاری را که از کلیدهای خصوصی و سایر جنبه‌های شبکه‌های غیرمتمرکز محافظت می‌کنند رمزگشایی کنند.

شبکه‌ها زمان زیادی برای مقابله با این نفوذ دارند اما تا آن زمان بیشتر و بیشتر در معرض هک شدن قرار می‌گیرند زیرا سرعت کامپیوترهای کوانتومی از امنیت بلاکچین بیشتر است.

  وایت پیپر چیست و چرا مهم است؟ چگونه وایت پیپر خوب را از بد تشخیص دهیم؟

مزایا و معایب استفاده از پرایوسی کوین‌ها

پرایوسی کوین‌ها جایگزینی ارزشمندی برای بیت کوین و سایر رمزارزهای عمومی محسوب می‌شوند. کسانی که می‌خواهند در زمان انجام معاملات خود ناشناس بمانند می‌توانند بر اساس سلیقه خود یکی از پرایوسی کوین‌ها را انتخاب کنند. به هر حال رمزارزهای حریم خصوصی مزایا و معایب متعددی دارند که در زیر با آنها آشنا خواهید شد.

مزایای استفاده از پرایوسی کوین‌ها

1. ناشناس بودن

بارزترین مزیت این کوین‌ها حفظ حریم خصوصی کاربر در آنها است. دفتر کل عمومی فناوری بلاکچین با وجود مفید بودن نمی‌تواند نیازهای همه را برآورده کند. پرایوسی کوین‌ها به کاربران این اطمینان را می‌دهد که بدون تحت نظر قرار گرفتن هر مبلغی را به هر شخصی بفرستند. حریم خصوصی حق مسلم افراد است و کاربران ارزهای دیجیتال باید از آن برخوردار شوند.

با استفاده از اطلاعات شخصی کاربران به عنوان کالا، حریم خصوصی بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.

1. امنیت مالی

گمنام ماندن نه تنها به پنهان ماندن هویت کاربر کمک می‌کند، بلکه از هدف قرار گرفتن او نیز جلوگیری می‌کند. مثلاً اگر شرکتی در حال مبادله کردن مبالغ هنگفتی با مشتریان خود است، رقبا یا هکرها می‌توانند این را دیده و سعی کنند در مورد آن تحقیق کنند. ناشناس ماندن مانع از آن می‌شود که عموم مردم بدانند چه کسانی در معامله‌ای شرکت دخیل است یا مبلغ آن معامله چقدر است.

اما مثلاً تراکنش‌های مهم بیت کوین در حساب‌های توییتری مانند وال آلارت (Whale_Alert) منتشر می‌شود. این اطلاعات به بازیگران بدخواه کمک می‌کنند تا آدرس چنین تراکنش‌هایی را ردیابی کرده و در مورد دارنده آن اطلاعات بیشتری پیدا کنند.

معایب استفاده از پرایوسی کوین‌ها

1. کارمزد تراکنش بیشتر

تراکنش‌های حریم خصوصی به دلیل داشتن تمام ویژگی‌های اضافی ذکر شده عموماً بزرگ‌تر بوده و در نتیجه کارمزد پردازش آنها بیشتر است. بسته به اینکه از این کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود، این نکته ممکن است برای کاربران ناخوشایند باشد.

تراکنش‌های پرایوت سند دش نمونه بارزی از این مشکل است.

1. بدنامی

نسبت به پرایوسی کوین‌ها اغلب دیدگاه منفی وجود دارد زیرا این ناشناس بودن می‌تواند به تروریست‌ها، پولشویی و دیگر بازیگران خرابکار کمک کند. متأسفانه، ارتباط با پروژه‌های حریم خصوصی ممکن است موجب بدنامی اجتماعی شود و اطرافیان با خود فکر کنند که آنها چه چیزی برای پنهان کردن دارند.

دولت‌ها اغلب مخالف پرایوسی کوین‌ها هستند زیرا این دارایی‌ها بیش از ارزهای دیجیتال سنتی قابلیت دور زدن قدرت نظارتی را دارند.

پرایوسی کوین برتر در ۲۰۲۱

اگر به سرمایه‌گذاری کردن در پرایوسی کوین‌ها یا استفاده از آنها علاقه دارید در ادامه می‌توانید با ۷ رمزارز برتر این حوزه آشنا شوید.

1. مونرو (XMR)

مونرو عمدتاً به دلیل سابقه غنی و قدیمی خود محبوبیت قابل توجهی در میان کاربران دارد. در حقیقت، نام مونرو به اندازه ارزهای دیجیتال بزرگ مانند بیت کوین و اتریوم شناخته شده است.

در زمان نگارش این مقاله (۲۳ مرداد ۱۴۰۰)، بر اساس داده‌های وب سایت کوین مارکت کپ مونرو در رتبه ۲۹ بزرگ‌ترین ارزهای دیجیتال قرار دارد و ارزش بازار آن بیش از ۴/۸ میلیارد دلار است. مونرو با وجود قدیمی‌بودن رمزارزی است که (به دلایل نامعلوم) معمولاً نوسانات سریع‌تری دارد.

از نظر حریم خصوصی، مونرو موفقیت خود را مدیون ویژگی‌هایی مانند امضاهای حلقه‌ای و آدرس‌های مخفی است. مونرو برخلاف سایر پروژه‌ها، ناشناس بودن را در سطح اساسی اعمال می‌کند و آن را به عنوان یک ویژگی اختیاری ارائه نمی‌دهد.

این پروژه به عنوان یک فورک مبتنی بر اثبات کار رمزارز بایت کوین در سال ۲۰۱۴ آغاز به کار کرد که تراکنش‌ها را با پنهان کردن هویت اصلی فرستنده و گیرنده به صورت ناشناس در می‌آورد.

مونرو در حوزه پرایوسی کوین‌ها عملکرد چنان خیرکننده‌ای داشته است که سازمان «خدمات درآمد داخلی» برای هر کسی که بتواند لایه‌های حریم خصوصی این پروژه را نقض کند مبلغ ۶۲۵۰۰۰ دلار جایزه در نظر گرفت. این واقعیت به تنهایی می‌تواند دلیل اول بودن مونرو در این حوزه خاص از دنیای ارزهای دیجیتال را توضیح دهد.

1. زی کش (Zcash)

زی کش یک رمزارز مشابه بیت کوین است که دارای ویژگی‌های حریم خصوصی نیز است. توجه داشته باشید که حریم خصوصی در زی کش اختیاری بوده و این بلاکچین تراکنش‌ها را دو نوع خصوصی (آدرس‌های z) و شفاف (آدرس‌های t) تقسیم می‌کند.

زی کش برای افزایش ناشناس ماندن از یک فناوری رمزنگاری به نام اثبات دانش صفر (Zero-Knowledge Proof) استفاده می‌کند که کاربران را قادر می‌سازد تا از تراکنش‌های خود «محافظت» کنند.

در عمل، این ویژگی به این معناست که کاربران می‌توانند بدون اینکه آدرس طرف مقابل را ببینند تراکنش‌ها را ارسال و دیافت کنند. این فناوری همچنین ارزش تراکنش را از تمام طرفین خارجی پنهان می‌کند.

بر اساس داده‌های کوین مارکت کپ زی کش با ارزش بازار حدود ۱/۷۴ میلیارد دلاری در رتبه ۶۳ برترین ارزهای دیجیتال قرار دارد. به بیان صریح، این پروژه جایگزینی کمتر محبوب برای کسانی است که مایل به استفاده از مونرو نیستند.

1. دش (Dash)

دش که با نام پول دیجیتال نیز شناخته می‌شود یکی دیگر از ارزهای دیجیتال است که یک ویژگی حریم خصوصی خاص دارد. اگرچه اولویت (و ویژگی) اصلی پروژه دش سرعت انجام تراکنش‌ها است اما این رمزارز روش جالبی برای ناشناس‌سازی تراکنش‌ها به کار می‌برد که با مونرو و زی کش برابری می‌کند.

کاربران برای ارسال تراکنش به صورت خصوصی از ویژگی پرایوت سِند استفاده می‌کنند. ویژگی پرایوت سند که از تراکنش‌های استاندارد پرهزینه‌تر است با مخلوط کردن کوین‌ها بدون از بین رفتن دسترسی نظارتی به کاربران کمک می‌کند.

  چگونه کارمزد شبکه اتریوم (ERC20) را کم کنیم؟ بهترین زمان برای انتقال چه زمانی است؟

بخش مخلوط کردن توسط مستر نودها انجام می‌شود؛ مستر نودها در واقع کاربرانی هستند که تعداد قابل توجهی از توکن‌های دش خود را استیک کرده‌اند.

بر اساس داده‌های کوین مارکت کپ، دش با ارزش بازار ۱/۹۲ میلیارد دلاری در رتبه ۵۹ بزرگ‌ترین ارزهای دیجیتال قرار دارد. این دارایی یکی از محبوب‌ترین رمزارزها در سال ۲۰۱۷ بود اما ارزش و تقاضا برای آن به تدریج کاهش پیدا کرد.

1. گرین (Grin)

 به جز مونرو، زی کش و دش رمزارزهای حریم خصوصی جدید دیگری هم در بازار وجود دارند.

ظهور یک فناوری بلاکچین نوآورانه به نام میمبل ویمبل (Mimblewimble) منجر به تولد رمزارز گرین شده است؛ این پرایوسی کوین با ذخیره نکردن آدرس‌ها و مبالغ تراکنش پیشرفت چشمگیری در حوزه ناشناس ماندن رقم زده است.

میمبل ویمبل یک پیاده‌سازی از نوع اثبات کار است که در آن فقط مشارکت کنندگان در شبکه می‌توانند بر تراکنش‌ها نظارت کنند. در این فناوری هیچ آدرسی قابل شناسایی یا استفاده مجدد نیست و همه تراکنش‌ها برای افراد خارجی که به درون بلاکچین سرک می‌کشند به شکل تراکنش‌های تصادفی نمایش داده می‌شوند.

در اصل، این مدل تاریخچه فشرده‌تری از بلاکچین ایجاد می‌کند که دانلود، تأیید و همگام‌سازی آن آسان‌تر است. از آنجا که گره‌ها اطلاعات اضافی تراکنش‌ها را حذف می‌کنند هیچ راهی برای شناسایی فرستنده یا گیرنده پرداخت‌های بلاکچین گرین وجود ندارد.

گرین پروژه واقعاً پیشرفته‌ای است، اما به نظر می‌رسد پیچیدگی آن تاثیر منفی ایجاد کرده و باعث دفع کاربران جدید می‌شود. این توکن در سال ۲۰۱۹ معرفی شد و از آن زمان استقبال قابل توجهی از آن نشده است. ارزش بازار گرین در سایت کوین مارکت کپ حدود ۲۷/۴ میلیون دلار بوده و در رتبه ۶۵۶ بزرگ‌ترین رمزارزها قرار دارد.

1. وِرج (XVG)

ورج یک پرایوسی کوین منحصر به فرد در این فهرست است که از یک مدل متفاوت برای تأمین امنیت تراکنش‌ها استفاده می‌کند. این پروژه از ابزارهای سنتی مانند zk-SNARKS یا مخلوط کردن کوین برای حفظ حریم خصوصی کاربران استفاده نمی‌کند.

رمزارز ورج از دو سامانه نرم‌افزاری TOR و I2P استفاده می‌کند. این سیستم دو بخشی از روترها برای انتقال اطلاعات در سراسر چندین گره به صورت همتا به همتا استفاده می‌کند که توسط قابلیت I2P میسر شده است. این دو نوآوری کاملاً ناشناس بوده و هویت همه شرکت کنندگان در شبکه را پنهان می‌کنند.

ورج یکی دیگر از رمزارزهایی است که در دوران عرضه اولیه کوین بسیار محبوب بود. داده‌های بازار نشان می‌دهد که این پروژه ارزش قبلی خود را از دست داده است و هنوز نتوانسته به دوران اوج خودش برگردد. بر اساس کوین مارکت کپ، ورج با ارزش بازار ۵۱۲ میلیون دلاری در رتبه ۱۱۸ بزرگ‌ترین ارزهای دیجیتال از نظر ارزش بازار قرار دارد.

1. هورایزن (ZEN)

هورایزن یک فورک رمزارز زی کش است که شبیه زی کش کار می‌کند و می‌تواند تراکنش‌ها را به صورت شفاف یا ناشناس انجام دهد. تفاوت اصلی هورایزن با زی کش در این است که هورایزن مقدار مبادله شده را پنهان نمی‌کند و از این نظر دچار ضعف بزرگی است.

با این وجود نباید فراموش کرد که هورایزن به دلیل داشتن تعداد زیاد گره‌ها یکی از امن‌ترین و ناشناس‌ترین شبکه‌های بلاکچین است. تیم توسعه ادعا می‌کند که این پروژه دارای یک سیستم گره چندلایه قوی با بیش از ۴۰۰۰۰ اپراتور مختلف گره است.

بر اساس داده‌های کوین مارکت کپ، هورایزن با ارزش بازار ۸۰۷ میلیون دلاری در رتبه ۱۰۰ برترین ارزهای دیجیتال قرار دارد.

1. بیم (BEAM)

آخرین پرایوسی کوین این فهرست بیم است که از فناوری میمبل ویمبل استفاده کرده است. قبلاً در مورد این فناوری صحبت کردیم پس بهتر است کمی در مورد تفاوت‌های اصلی بیم و رقیب اصلی آن یعنی گرین بحث کنیم.

بیم یکی از پیاده‌سازی‌های شبکه میمبل ویمبل است که توسعه آن دو سال پس از گرین آغاز شد. بیم بیشتر یک پروژه شرکتی است که توسط یک شرکت مستقر در اسرائیل مدیریت می‌شود. در سوی مقابل، گرین یک پروژه غیرمتمرکز است که کاملاً به جامعه و مدل حاکمیت منبع باز خود متکی است.

از نظر فناوری، تفاوت‌های این دو رمزارز شامل نحوه کدگذاری، استخراج و عرضه آنها است.

توسعه دهندگان گرین از زبان برنامه‌نویسی راست (Rust) برای کدنویسی استفاده می‌کنند، گره‌های آن با الگوریتم Cuckoo Cycle  این رمزارز را استخراج می‌کنند و توکن‌های گرین دارای عرضه ثابت و نامحدودی است که در آن در هر ثانیه یک توکن ایجاد می‌شود.

بیم از زبان C++ برای برنامه‌نویسی، الگوریتم Equihash برای استخراج و عرضه محدود ۲۶۳ میلیون توکن برخوردار است.

در نهایت ارزش بازار بیم ۶۴/۲ میلیون دلار بوده و در رتبه ۴۴۵ ارزهای دیجیتال بزرگ قرار دارد و از این نظر از گرین برتر است.

نتیجه‌گیری

زمانی که حوزه دیفای و عرضه اولیه کوین هنوز وجود نداشتند، محبوب‌ترین رمزارزهای بلاکچین پرایوسی کوین‌ها و دارایی‌های ذخیره ارزش بودند. اگرچه در حال حاضر تقاضا برای پرایوسی کوین کم رنگ شده است اما آنها هنوز این ظرفیت را دارند که در آینده به صورت گسترده مورد استقبال قرار گیرند.

اهمیت پرایوسی کوین‌ها در این است که شبکه‌های بلاکچین نسل اول هیچ قابلیتی برای پنهان کردن کامل هویت کاربران خود ندارند. در نتیجه، توسعه دهندگان جدید اقدام به افزودن چنین مکانیسم‌هایی کرده‌اند تا حریم خصوصی را به عنوان بخشی اساسی از فناوری بلاکچین مطرح کنند.

کارشناسان معتقدند پرایوسی کوین‌ها زمانی مطرح خواهند شد که علاقمندان به ارزهای دیجیتال با تهدیدات جدی نظارتی روبرو شوند. اگر محدودیت‌ها، مالیات یا سایر فشارها با افزایش پذیرش بلاکچین افزایش یابد، مطمئناً سرمایه‌گذاران به پرایوسی کوین‌ها به عنوان یک پناهگاه امن روی می‌آورند.