بررسی تفاوت توکن کاربردی و امنیتی و کاربردهای آن‌ها

دارایی‌های دیجیتال، مانند ارزهای دیجیتال و توکن‌های مبتنی بر بلاک‌چین، در سال‌های اخیر به عنوان شکل جدیدی از سرمایه‌گذاری و ابزار مبادله مورد توجه قرار گرفته‌اند. در حالی که انواع مختلفی از توکن‌ها وجود دارد، دو مورد از رایج‌ترین آن‌ها توکن‌های امنیتی (Security Token) و توکن‌های کاربردی (Utility Token) هستند. درک تفاوت‌های بین این نوع توکن‌ها برای سرمایه‌گذاران، صادرکنندگان و قانون‌گذاران مهم است. در این مطلب با رمزینکس همراه باشید تا درمورد تفاوت توکن کاربردی و امنیتی بدانیم.

تفاوت توکن کاربردی و امنیتی از نظر مفهوم

برای مقایسه توکن کاربردی و امنیتی در قدم اول باید ماهیت توکن را بشناسید. در ادامه این مفاهیم را جداگانه بررسی کرده‌ایم.

توکن چیست؟

بلاک چین و اصطلاحات آن می‌تواند گیج‌کننده باشد پس بیایید برای درک فرق توکن کاربردی و امنیتی ماهیت توکن‌ را بشناسیم. توکن دارایی، ابزار یا واحد ارزشی است که یک شرکت یا انجمن آن را صادر می‌کند. توکن‌ها دارایی‌های قابل برنامه‌ریزی یا حقوق دسترسی را نشان می‌دهند که از طریق یک قرارداد هوشمند و یک دفتر کل توزیع شده زیربنایی مدیریت می‌شوند. همچنین توکن‌ها را می‌توان برای دسترسی به محصول یا خدمات یک شرکت در آینده بازخرید کرد.

توکن امنیتی چیست؟

برای درک فرق توکن کاربردی و امنیتی باید بدانیم که توکن‌های امنیتی دارایی‌های دیجیتالی هستند که ارزش خود را از یک دارایی خارجی که قابل معامله است می‌گیرند. می‌توان گفت آن‌ها تابع قوانین فدرال حاکم بر امنیت هستند و رعایت این مقررات برای توکن‌های امنیتی الزامی است. عدم رعایت این موارد منجر به عواقب شدیدی مانند جریمه و از بین رفتن احتمالی توسعه پروژه می‌شود.

این دارایی‌ها مانند مشارکت در جریان‌های درآمد واقعی، شرکت‌ها یا حق پرداخت بهره یا سود سهام را نشان می‌دهند. از نظر عملکرد اقتصادی، همان اوراق قرضه، مشتقه و سهام هستند. اگر استارت‌آپی الزامات قانونی را رعایت کند، توکن‌های امنیتی طیف گسترده‌ای از برنامه‌ها را ارائه می‌دهند. توکن‌های امنیتی همچنین به عنوان توکن‌های اوراق بهادار شناخته می‌شوند. ارائه توکن امنیتی (STO) برای افزایش اعتماد سرمایهگذار برای سرمایهگذاری در پروژه‌های مختلف ساخته شده و این یکی دیگر از تفاوت توکن کاربردی و امنیتی به شمار می‌آید. tZERO و Polymath مثال خوبی برای توکن امنیتی هستند.

توکن‌های امنیتی با ذخیره اطلاعات شخصی، هویت‌ها را به صورت الکترونیکی احراز می‌کنند. آ‌ن‌ها توسط Security Token Services (STS) صادر می‌شوند که هویت فرد را تایید می‌کند. همچنین ممکن است به جای رمز عبور یا علاوه بر آن برای اثبات هویت مالک استفاده شوند. بد نیست بدانید که توکن های امنیتی همیشه امن نیستند؛ این نوع توکن‌ها ممکن است گم شوند، دزدیده شوند یا مورد حمله هکرها قرار بگیرند.

توکن کاربردی چیست؟

در بررسی تفاوت توکن کاربردی و امنیتی حالا به شناخت توکن کاربردی یا Utility می‌رسیم. توکن‌های کاربردی، توکن‌های کاربر یا کوین‌های اپلیکیشن هستند. این دارایی در حین فروش جمعی و زمانی که یک پروژه ICO (عرضه اولیه سکه) اجرا می‌کند، ارائه می‌شود. وقتی یک شرکت یک توکن کاربردی ایجاد می‌کند، به این معنی است که اساسا در حال ایجاد شکلی از یک کوپن دیجیتال است که می‌تواند در آینده با هزینه‌های تخفیف‌دار یا دسترسی ویژه به یک محصول یا خدمات بازخرید شود. برخلاف توکن‌های امنیتی، توکن‌های کاربردی به عنوان سرمایه‌گذاری استفاده نمی‌شوند؛ چون در صورت تنظیم صحیح، می‌توانند از قوانین فدرال حاکم بر اوراق بهادار مستثنی شوند.

به طور کلی توکن‌های کاربردی گزینه خوبی برای کسب سود و کسب منابع مالی برای پروژه‌های در حال توسعه جدید هستند. با این حال، می‌توانند برخی از خطرات را به همراه داشته باشد. برای مثال توکن‌های Utility با رونق عرضه اولیه در سال ۲۰۱۷ محبوب شدند. این محبوبیت به دلیل استفاده بیش از حد از مکانیسم‌های توکن کاربردی بود. سال بعد، این دلیل آن‌ها را به سمت پایین کشاند و باعث مشکلات اعتماد و ممیزی مداوم پروژه‌های جدید شد. دلیل اصلی این سقوط این بود که پروژه‌ها دارای اهداف غیرواقعی بودند و توکن‌ها مانند توکن‌های امنیتی تنظیم نمی‌شدند. بنابراین ضروری است که پروژه باید از مطلوبیت واقعی برخوردار باشد. تتر و اتریوم مثال‌های مناسبی برای توکن کاربردی هستند.

در مقایسه توکن کاربردی و امنیتی باید اشاره کرد که برخلاف توکن‌های امنیتی، در صورت خرید توکن‌های کاربردی، به سرمایه‌گذاران سهام واقعی در مالکیت پولی یک شرکت پیشنهاد نمی‌شود. بنابراین، توکن‌های کاربردی به عنوان یک فرصت سرمایه‌گذاری به معنای منبع ایجاد نمی‌شوند. می‌توان گفت توکن‌های کاربردی عمدتا توسط شرکت‌ها برای افزایش علاقه به محصولات خود و برای کاربرد در اکوسیستم‌های بلاک‌چین استفاده می‌شوند.

مقایسه توکن کاربردی و امنیتی با توجه به ویژگی‌های آن‌ها

با توجه به مطالبی که بالاتر خواندید، واضح است که توکن‌های امنیتی امنیت بیشتر و تعدادی مزیت مهم را فراهم می‌کنند. با این وجود دشواری آن‌ها در صدور، آن‌ها را تا حدودی از دنیای ارزهای دیجیتال دور نگه داشته است. این ویژگی برخلاف توکن‌های ابزاری است که استفاده از آن‌ها در ICO طی سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ بسیار انفجاری بود. این انفجار محبوبیت با وجود تمام شوک‌ها و اقدامات مخرب و کلاهبرداری‌هایی که در آن دوره صورت گرفت، اتفاق افتاد. حالا که با ماهیت این دو نوع توکن بلاک‌چین آشنا شدید، در ادامه می‌توانیم به طور دقیق‌تر به بررسی تفاوت توکن و امنیتی بپردازیم.

ویژگی‌های توکن کاربردی

• به هیچ وجه تنظیم نمی‌شوند.
• اجرا و صدور سریع هم‌زمان
• یک کوپن مبادله برای خدمات شرکتی هستند که آن‌ها را صادر می‌کند.
• دارای ارزش سوداگرانه
• احتمال و تمایل زیاد کلاهبرداری به دلیل تنظیم اندک
• مشارکت یا قدرت رای در پروژه یا خدمات ارائه شده در آن را ارائه نمی‌دهد.
• مکان و صدور آن نیازی به انطباق با مقررات AML و KYC ندارد.

ویژگی‌های توکن امنیتی

• توسط قوانین اوراق بهادار هر کشور تنظیم می‌شوند.
• کندی اجرا و صدور
• صدور آن‌ها مستلزم تایید مراجع کنترل اوراق بهادار کشور است.
• دارایی‌هایی هستند که بخشی از ارزش شرکت را نشان می‌دهند.
• مقررات در صدور این توکن‌ها از اعمال مخربی مانند کلاهبرداری جلوگیری کرده و امنیت بیشتری را برای سرمایه‌گذاران فراهم می‌کند.
• ارزش مرتبط با رابطه سهام‌داران و ارزش نهایی شرکت را نشان می‌دهند.
• به خریدار اجازه می‌دهند که مستقیما در پروژه مشارکت داشته باشد و رای دهد. مگر اینکه قرارداد خرید، انواع دیگری از حقوق را مشخص کند.

موارد کلیدی تفاوت توکن کاربردی و امنیتی

چند مورد ویژگی اصلی درمورد هر توکنی وجود دارد که می‌تواند تعیین کننده هویت آن باشد. مثلا هدف آن توکن می‌تواند نشان دهد که چه انتظاری از آن دارایی می‌توان داشت. در ادامه این موارد را درمورد توکن‌های کاربردی و امنیتی به صورت جداگانه بررسی خواهیم کرد و با زاویه‌ای دیگر به فرق توکن کاربردی و امنیتی پی خواهیم برد.

ماهیت و هدف

• توکن امنیتی: این توکن‌ها مالکیت یک دارایی اساسی مانند سهام، املاک یا کالاها را نشان می‌دهند. کارکرد اصلی آن‌ها این است که به سرمایه‌گذاران سهمی در عملکرد دارایی و پاداش‌های مالی احتمالی بدهند.
• توکن کاربردی: توکن‌های کاربردی برای دسترسی کاربران به خدمات، عملکردها یا برنامه‌های خاص در اکوسیستم بلاک‌چین ایجاد می‌شوند. هدف اصلی آن‌ها اجازه دادن به کاربران برای تعامل و استفاده از ویژگی‌های یک پلتفرم خاص است.

سرمایه‌گذاری و مالکیت

• توکن امنیتی: درست مانند توسعه بازار NFT، دارندگان توکن‌های امنیتی اغلب دارای حقوق مالکیت در دارایی اساسی هستند. این ممکن است شامل درآمد، حق رای و بخشی از ارزش دارایی باشد.
• توکن کاربردی: دارندگان توکن کاربردی، سرمایه‌گذاری را کنترل نمی‌کنند. در واقع توکن‌ها به آن‌ها امکان دسترسی به محصولات یا مزایای خاص را می‌دهند، اما به روشی یکسان مانند توکن‌های امنیتی، مالکیت را ارائه نمی‌کنند.

تعیین ارزش

• توکن امنیتی: ارزش توکن‌های امنیتی اغلب به عملکرد آن‌ها و همچنین ارزش دارایی‌ای که نشان می‌دهند مرتبط است. بازده سرمایه‌گذاران بر اساس روشی که سرمایه‌گذاری اتفاق می‌افتد، تعیین می‌شود.
• توکن کاربردی: ارزش توکن‌های کاربردی به شدت با تقاضای مصرف‌کننده برای محصولات یا عملکردهایی که در شبکه ارائه می‌کنند، مرتبط است. تقاضا و نیاز برای این نوع توکن‌ها ممکن است با افزایش مصرف و پذیرش برنامه بیشتر شود.

جمع‌بندی

انتخاب بین توکن‌های امنیتی و توکن‌های کاربردی به موارد استفاده، ملاحظات نظارتی و عملکرد مورد نظر در یک اکوسیستم بلاک‌چین بستگی دارد. توکن‌های امنیتی یک راه تنظیم‌شده و منطبق برای سرمایه‌گذاری ارائه می‌دهند که بازتاب ابزارهای مالی سنتی است. از سوی دیگر، توکن‌های کاربردی ابزاری برای دسترسی به خدمات یا عملکردهای خاص در یک شبکه بلاک‌چین فراهم می‌کند.

در این مقاله سعی شد تا دیدگاه درستی از تفاوت توکن کاربردی و امنیتی به شما ارائه شود. برای خواندن مطالب کاربردی بیشتر و همچنین آگاهی از آخرین قیمت ارزهای دیجیتال می‌توانید رمزینکس را در کنار خود داشته باشید.

سوالات متداول

منابع: ediiie | blockchain-council | academy.bit2me