از رمزارز تا مهاجرت: راهنمای مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری رمزارز و معرفی ۶ کشور پذیرنده ارزهای دیجیتال

مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری با ارزهای دیجیتال

مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری با ارزهای دیجیتال، نوعی از مهاجرت است که در آن افراد از دارایی‌های رمزارزی خود، معمولا بیت کوین، اتریوم یا استیبل کوین‌ها، برای دریافت اقامت یا تابعیت یک کشور خارجی استفاده می‌کنند. در این روش دیگر نیاز نیست افراد به خرید اوراق قرضه دولتی، املاک یا سرمایه‌گذاری‌های تجاری بپردازند و خود رمزارزها مستقیما در فرآیندهای قانونی دریافت اقامت استفاده می‌شوند.

البته هولدر بودن کافی نیست! فرآیندی که در حال حاضر برای مهاجرت از طریق ارزهای دیجیتال وجود دارد مراحل قانونی مخصوص به خود را دارد و در هر کشور بسته به قوانین محلی متفاوت است. همچنین برخی از کشورها همچنان ارزهای دیجیتال را به صورت مستقیم قبول نمی‌کنند و طی مراحل دریافت اقامت از شما می‌خواهند که رمزارز را به ارز محلی آن کشور تبدیل کنید.

مزایای استفاده از دارایی‌های دیجیتال برای مهاجرت

چرا کسی باید تصمیم بگیرد از ارزهای دیجیتال، برای مهاجرت و دریافت تابعیت در کشوری دیگر استفاده کند؟ در ادامه به مزایای این شیوه جدید از مهاجرت می‌پردازیم.

• سرعت بالا در تمام نقاط جهان: تراکنش‌های رمزارزی سریع و بدون مرز هستند و این دو ویژگی فرآیندهای قانونی دریافت اقامت یا تابعیت را سرعت می‌بخشد.
• دسترسی بهتر در کشورهای محدود: افرادی که از نظر ارزهای دیجیتال ثروتمند هستند؛ اما به ارزهای فیات جهانی دسترسی ندارند، می‌توانند از فرصت‌های مهاجرتی بدون نیاز به نقد کردن دارایی رمزاری استفاده کنند.
• تنوع دارایی: به علت نقدشوندگی مناسب ارزهای دیجیتال در اکثر کشورهای جهان، افراد می‌توانند از طریق رمزارزهای خود به سرمایه‌گذاری در املاک، اوراق قرضه یا کسب و کارها بپردازند و از این طریق سبد سرمایه‌گذاری خود را تنوع ببخشند.
• حریم خصوصی و امنیت: در حالی که قوانین ضد پولشویی در کشورهای پذیرنده ارزهای دیجیتال اعمال می‌شود؛ رمزارز می‌تواند حریم خصوصی بیشتری در مرحله اولیه انتقال دارایی ارائه دهد.
• جلوگیری از بی‌ارزش شدن سرمایه: در کشورهایی که با بحران‌های اقتصادی و کاهش ارزش پول ملی مواجه هستند، افراد می‌توانند به ارزهای دیجیتال پناه ببرند و ارزش سرمایه خود را حفظ کنند.

کشورهای دوست‌دار رمزارز برای مهاجرت

در حال حاضر، کشورهای مختلفی به پذیرش ارزهای دیجیتال به عنوان راهی برای سرمایه‌گذاری روی آورده‌اند. هر کشور قوانین مالیاتی و فرآیند قانونی مخصوص به خود را دارد که در ادامه با هرکدام بیشتر آشنا خواهیم شد.

سنگاپور

سنگاپور یکی از مهم‌ترین مراکز ارز دیجیتال در جهان است. این کشور زیرساخت مالی قوی، قوانین شفاف و مالیات‌های مناسب دارد. مثلا مالیات بر سود سرمایه (capital gains tax) ندارد؛ یعنی اگر رمزارز بخرید و با فروش آن سود کنید، نیاز نیست مالیات بپردازید. اما اگر شغل شما معامله حرفه‌ای رمزارز باشد، باید ۱۷٪ مالیات بر درآمد پرداخت کنید.

سنگاپور برای گرفتن اقامت دائم از طریق برنامه Global Investor Program، نیاز به سرمایه‌گذاری حداقل ۲.۵ میلیون دلارِ سنگاپور در بخش‌های مورد تایید دولت دارد. ارز دیجیتال به طور مستقیم به عنوان سرمایه‌گذاری پذیرفته نمی‌شود، اما دولت سنگاپور آن‌ها را به عنوان مدرکی از ثروت شما قبول می‌کند. یعنی ابتدا باید رمزارز را به پول نقد تبدیل کنید و سپس به سرمایه‌گذاری در سنگاپور بپردازید.

امارات متحده عربی

دبی به عنوان پیشرفته‌ترین شهر دنیا در زمینه رمزارز شناخته می‌شود و زیرساخت‌های مالی خود را کاملا با فناوری بلاکچین هماهنگ کرده است. به عنوان مثال، شرکت املاک DAMAC بیت کوین و اتریوم را برای خرید ملک می‌پذیرد و تمام تراکنش‌ها زیر نظر سازمان تنظیم مقررات دارایی‌های مجازی (VARA) انجام می‌شود تا مشکلات قانونی در این مسیر به وجود نیاید. سرمایه‌گذاران با خرید ملک به ارزش حداقل ۷۵۰ هزار درهم یا راه‌اندازی کسب‌ و کار، می‌توانند اقامت بلندمدت دبی را دریافت کنند.

امارات متحده عربی از شهروندان و سرمایه‌گذاران مالیات بر درآمد و مالیات بر سود سرمایه نمی‌گیرد و با این کار فضایی مناسب برای سرمایه‌گذاری‌های خارجی فراهم کرده است. همچنین برنامه ویزای طلایی امارات (UAE’s Golden Visa program) به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد با سرمایه‌گذاری حداقل ۲ میلیون درهم، ویزای اقامت ۱۰ ساله قابل تمدید بگیرند.

قبرس

اگر می‌خواهید قبرس را به عنوان کشور دوم خود انتخاب کنید، سرمایه‌گذاری روی ملک یکی از گزینه‌های شما خواهد بود. برنامه اقامت قبرس (Cypriot residency program) امکان دریافت اقامت دائم را از طریق سرمایه‌گذاری ۳۰۰ هزار یورویی در ملک فراهم می‌کند. در حال حاضر برخی شرکت‌های ملکی در قبرس پرداخت‌های کریپتویی را قبول می‌کنند. البته قرارداد نهایی که منجر به مهاجرت می‌شود پس از تبدیل ارز دیجیتال به ارز محلی، یعنی یورو، انجام می‌شود.

پرتغال

ساحل‌های آفتابی کشور پرتغال مقصد بسیاری از استارتاپ‌های کریپتویی تا به امروز بوده‌اند. پرتغال به علت سیاست‌های دوست‌دار ارزهای دیجیتال و با وضع قوانین متعدد حمایت‌کننده از رمزارزها، مسیر توسعه خود در این صنعت را از سال ۲۰۱۷ آغاز کرده است. در سطح فردی، تمام فعالیت‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال از مالیات بر درآمد و مالیات بر سود سرمایه معاف هستند؛ به جز سودهای کوتاه‌مدت از سرمایه‌گذاری‌های رمزارزی که کمتر از یک سال نگهداری شده باشند. پرتغال از طریق ویزای D7 یا D8 شرایط را برای کسانی که از طریق ارزهای دیجیتال درآمد دارند آسان کرده است. حداقل نیاز درآمدی برای ویزای D7 کمتر از هزار یورو در ماه و برای ویزای D8 حدود سه هزار و ۲۰۰ یورو در ماه است. اگر طی یک سال، ۱۸۳ روز اقامت در پرتغال داشته باشید، مشمول مالیات اقامتی خواهید شد و پس از پنج سال اقامت، امکان دریافت شهروندی کشور پرتغال را خواهید داشت.

علاوه بر این دو ویزا که در آن‌ها نیاز است درآمد ماهانه داشته باشید، با سرمایه‌گذاری ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار یورو در برنامه‌های مورد تایید دولت می‌توانید از برنامه ویزای طلایی این کشور استفاده کنید.

هنگ کنگ

هنگ کنگ طرحی برای اعطای شهروندی دارد به نام CIES که در آن افراد با داشتن حداقل ۳۰ میلیون دلارِ هنگ کنگ (در تاریخ ۱۰ تیر ۱۴۰۴، این مبلغ حدود ۳.۸ میلیون دلار آمریکا می‌شود.) می‌توانند ویزای اقامت دریافت کنند. در سال ۲۰۲۵، این اجازه داده شد تا ارزهای دیجیتال نیز در محاسبه دارایی افراد دخیل شود. برای محاسبه ارزهای دیجیتال به عنوان سرمایه، رمزارزها باید در کیف پول‌های احراز هویت شده یا صرافی‌های قانونی نگهداری شوند.

مطلب پیشنهادی

بهترین ارز های دیجیتال آینده دار برای خرید و سرمایه گذاری در ایران سال ۱۴۰۴

السالوادور

شاید کمتر کسی به کشور السالوادور به عنوان یک مقصد مهاجرتی نگاه کند؛ ولی این کشور پیشتازترین کشور دنیا از لحاظ پذیرش ارزهای دیجیتال است. به عنوان مثال در مدارس السالوادور نحوه استخراج بیت کوین آموزش داده می‌شود. السالوادور از طریق «ویزای آزادی» برنامه‌ای برای دریافت اقامت و شهروندی سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال ارائه می‌دهد که نیازمند سرمایه‌گذاری یک میلیون دلاری در بیت کوین یا تتر است. این کشور به عنوان اولین کشوری که بیت کوین را قانونی کرده، یکی از گزینه‌های مهاجرتی مبتنی بر رمزارز است. البته فقط هزار داوطلب می‌توانند در این برنامه شرکت کنند.

در نهایت، کدام کشور بهترین مقصد برای مهاجرت با ارزهای دیجیتال است؟

انتخاب بهترین کشور برای مهاجرت با ارزهای دیجیتال، وابسته به شرایط محیطی، جغرافیایی، شخصیتی و مالی اشخاص است و برای هر فرد متفاوت است. در جدول زیر، به طور خلاصه کشور‌های دوست‌دار ارز دیجیتال را با یکدیگر مقایسه کرده‌ایم که دید بهترین برای انتخاب به شما می‌دهد:

مراحل مهاجرت با ارزهای دیجیتال

دریافت اقامت یک کشور با استفاده از بیت کوین، اتریوم یا استیبل کوین‌هایی مانند تتر، حالا فراتر از یک ایده به حساب می‌آید و عملا در برخی از کشورها امکان‌پذیر است. در ادامه مراحل کلی این فرآیند را توضیح خواهیم داد.

1. ارزیابی اولیه: ابتدا باید بررسی کنید که کشور موردنظر شما، مهاجرت مبتنی بر ارز دیجیتال را به چه شکل می‌پذیرد؟ آیا ارز دیجیتال به صورت مستقیم پذیرفته می‌شود یا نیاز به تبدیل به پول فیات دارد؟ یک مشاور مهاجرتی می‌تواند به شما کمک کند به این سوالات پاسخ دهید و قوانین محلی در کشور مقصد را بررسی کنید.
2. انتخاب برنامه اقامتی مناسب: حالا باید مسیر سرمایه‌گذاری یا برنامه اقامتی را انتخاب کنید. برخی برنامه‌های مهاجرتی مستقیما پول دریافت می‌کنند، برخی هم نیازمند خرید املاک یا تاسیس کسب‌ و کار هستند. برای هولدرهای ارز دیجیتال خرید املاک یا سهم از صندوق‌های سهام، روش‌های ساده‌تری هستند.
3. تبدیل ارز دیجیتال به ارز محلی (در صورت نیاز): در اکثر موارد دارایی شما باید به پول فیات تبدیل شود. این فرآیند از چند طریق انجام می‌شود: صرافی‌های ارز دیجیتال مورد تایید کشور مقصد، انجام معامله OTC زیر نظر نهادهای قانونی، شرکت‌های ملکی یا وکلای مجاز که تبدیل زیر نظر آن‌ها انجام می‌شود.
4. احراز هویت (KYC) و تایید کیف پول: کشور مقصد بررسی می‌کند که شما رمزارز خود را از روش‌های قانونی به دست آورده باشید. همچنین تاریخچه تراکنش‌های شما بررسی می‌شود تا اثبات شود که شما در فعالیت‌های غیرقانونی دست نداشته‌اید.
5. جابجایی دارایی: پس از دریافت تاییدیه‌های لازم، شما می‌توانید ارز دیجیتال خود را به حساب دولت، نهادهای قانونی مربوط به مهاجرت یا شرکت ملکی‌ای که قصد خرید از آن را دارید واریز کنید.
6. انتظار برای رسیدگی به پرونده: به عنوان قدم آخر، پرونده شما باید به دولت ارائه شود. حال باید منتظر بمانید تا مدارک بررسی شوند و نتیجه درخواست شما ارائه شود.

بیشتر بخوانید: راهنمای خرید ارز دیجیتال

مدارک مورد نیاز برای مهاجرت با ارزهای دیجیتال

برای مهاجرت با استفاده از رمزارز، باید مدارکی مثل اسکرین‌شات یا امضای دیجیتال را برای اثبات مالکیت رمزارزها آماده کنید. سوابق تراکنش‌ها یا خرید اولیه از شما خواسته می‌شود، تا نشان دهید دارایی از شیوه‌های قانونی به شما رسیده است. رسید تبدیل رمزارز به پول فیات و گزارش تایید کیف پول از شرکت‌های معتبر نیز از شما خواسته می‌شود. سپس دولت‌ها و نهادهای مالی بررسی می‌کنند که دارایی‌ها قانونی هستند یا نه. شرط دیگر این است که دارایی‌های رمزارزی باید حداقل ۶ تا ۱۲ ماه در اختیار شما بوده باشند. شرکت‌های تحلیل بلاکچین مانند Chainalysis یا Elliptic، ارزهای دیجیتال شما را در این فرآیند بررسی می‌کنند.

ریسک‌ها و چالش‌های مهاجرت با ارزهای دیجیتال

استفاده از رمزارز برای مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری، سرعت بالایی دارد و فرصت‌های جهانی را در دسترس شما قرار می‌دهد؛ اما با چالش‌هایی مانند نوسانات بازار و الزامات نظارتی همراه است. برای موفقیت در این مسیر، باید ریسک‌های زیر را در نظر بگیرید و با برنامه‌ریزی مناسب، مانند زمان‌بندی دقیق تبدیل‌ها، آن‌ها را مدیریت کنید.

• ریسک زمان‌بندی: اگر رمزارز مورد نظر شما دچار افت ناگهانی قیمت شود، مجبور می‌شوید دارایی بیشتری ارسال کنید.
• نوسانات تبدیل: تغییرات ناگهانی قیمت ارز دیجیتال بین زمان ارسال و تبدیل به پول فیات، می‌تواند باعث ضرر شود.

راه حل مقابله با این ریسک‌ها، استفاده از استیبل کوین‌ها مانند تتر یا USDC است. همچنین می‌توانید در زمان‌هایی که نوسانات بازار کمتر است تبدیل‌های خود را انجام دهید تا دچار ضرر نشوید.

جمع‌بندی

مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری با ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، اتریوم یا استیبل کوین‌ها، به افراد امکان می‌دهد تا با سرعت بالا و فراتر از محدودیت‌های سیستم‌های بانکی سنتی، اقامت یا شهروندی کشورهای مختلف را دریافت کنند. این روش هم‌اکنون در کشورهایی مانند سنگاپور، امارات متحده عربی، قبرس، پرتغال، مجارستان، السالوادور و چند کشور دیگر اجرا می‌شود. فرآیند مهاجرت شامل ارزیابی اولیه کشور مقصد، انتخاب برنامه اقامتی (مانند خرید ملک، سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سهام یا پرداخت مبلغ به کشور مقصد)، تبدیل دارایی به ارز فیات محلی (در صورت نیاز)، احراز هویت و تایید سلامت قانونی دارایی، انتقال دارایی به حساب‌های قانونی و ارائه پرونده به دولت است. این روش با وجود مزایایی که دارد، ریسک‌هایی مانند نوسانات بازار و الزامات نظارتی نیز به همراه دارد که با برنامه‌ریزی دقیق، مانند استفاده از استیبل کوین‌ها یا زمان‌بندی مناسب تبدیل‌ها و تراکنش‌ها، قابل مدیریت هستند.