خرید و فروش ارز دیجیتال استورج (STORJ) - معرفی سیستم ذخیره فایل استورج

استورج با نام لاتین Storj یک پلتفرم ابری ذخیره‌سازی ابری است که با استفاده از فناوری بلاکچین، امکان ذخیره کردن امن اطلاعات در فضای ابری و همچنین کسب درآمد از فضای ذخیره‌سازی اضافه را به کاربران می‌دهد. ارز دیجیتال STORJ به‌عنوان ارز اصلی این پلتفرم شناخته می‌شود که امکان کسب درآمد ثابت را به نودهای فعال شبکه می‌دهد. استورج یکی از قدیمی‌ترین سرویس‌های ذخیره‌سازی ابری غیر متمرکز است.

استورج (Storj) چیست؟

استورج یک محیط و پلتفرم غیر متمرکز متن باز است که امکان ذخیره‌سازی ابری فایل‌ها را با امنیت و حفاظت کامل از حریم خصوصی به کاربران می‌دهد. این سیستم ذخیره‌سازی ابری بدون وابستگی به شرکت یا سازمان متمرکز کار می‌کند. داده‌های کاربران در شبکه ابری جهانی Storj به داده‌های کوچک‌تر تقسیم و نگهداری می‌شوند. این ساختار حفاظت از داده‌ها و همچنین دسترسی سریع به آن‌ها را ممکن می‌کند.

پلتفرم Storj را می‌توان رقیبی برای سرویس‌های متمرکز ذخیره‌سازی ابری مثل گوگل کلاد و آمازون وب سرویس دانست. در این پلتفرم غیر متمرکز، کاربران می‌توانند از فضای ذخیره‌سازی اضافه کاربران دیگر استفاده کنند. در این ساختار، اجاره کردن فضای اضافه به کمک زیرساخت همتا به همتا یا همان peer-to-peer بلاکچین ممکن می‌شود.

سرویس ذخیره‌سازی استورج یکی از اولین سرویس‌های غیر متمرکز مبتنی بر بلاکچین در دنیای فناوری است. سرویس‌های محدودی در دنیای بلاکچین در این دسته فعالیت می‌کنند، اما به هر حال طرفداران خاص خود را دارند و ارز دیجیتال آن‌ها هم بسته به کاربردهای متنوع، تقاضای خرید پیدا می‌کند.

ارز دیجیتال STORJ به‌عنوان ارز اصلی یا همان نیتیو توکن شبکه استورج استفاده می‌شود. این ارز ابزار پرداخت فضای ذخیره‌سازی در پلتفرم استورج است. کاربران می‌توانند با عضویت در شبکه نودهای استورج و ارائه فضای ذخیره‌سازی در شبکه غیر متمرکز، این ارز را به ازای اجاره فضای ذخیره‌سازی دریافت کنند. در نتیجه اجاره و پرداخت کاربران، یک مارکت‌پلیس فضای ذخیره‌سازی بر بستر بلاکچین ایجاد می‌شود.

بیشتر بخوانید: «مقایسه Storj و Filecoin دو ذخیره‌ساز ابری غیرمتمرکز»

تاریخچه و بنیان‌گذارهای Storj

استورج در سال ۲۰۱۴ و با انتشار وایت‌پیپر رسمی متولد شد. در آن سند، استورج به‌عنوان یک سیستم غیر متمرکز ذخیره‌سازی ابری معرفی شده بود. نسخه دوم وایت پیپر در سال ۲۰۱۶ منتشر شد. جان کوین و شان ویلکینسون بنیان‌گذارهای شرکت استورج لبز (Storj Labs) هستند که پروژه استورج را مدیریت و پشتیبانی می‌کند.

شرکت استورج لبز از زمان راه‌اندازی سه دور جذب سرمایه داشت. اولین مرحله در سال ۲۰۱۴ بود که با استفاده از Crowdsale یا همان فروش جمعی، ۹۱۰ بیت کوین برابر با ۴۶۰ هزار دلار سرمایه به شرکت واریز شد. در سال ۲۰۱۷ نیز در دور جذب سرمایه مرحله سید، ۳ میلیون دلار سرمایه جذب شد. در همان سال هم شرکت با فروش توکن توانست ۳۰ میلیون دلار دیگر سرمایه جذب کند.

نسخه اولیه پروتکل هم درنهایت در سال ۲۰۱۸ راه‌اندازی شد. نسخه دوم که به نام V3 شناخته می‌شد، یک سال بعد در دسترس کابران قرار گرفت. استورج قبل از رونمایی رسمی در سال ۲۰۱۸، روی شبکه بیت‌کوین میزبانی می‌شد. بعد از آن پلتفرم به اتریوم منتقل شد تا از مزیت‌ها و قابلیت‌های این بلاکچین برای بهبود سرویس‌ها استفاده کند.

همکاری‌ها و مشارکت‌ها

شبکه استورج تاکنون با چندین سازمان برای ذخیره‌سازی غیر متمرکز داده‌ها همکاری داشته است. برخی از آن‌ها عبارتند از:

• آرشیو اینترنت (Internet Archive) برای ذخیره‌سازی کالکشن کتاب‌های صوتی رایگان خود موسوم به LibriVox Audio Collection با استورج همکاری کرده است.
• شرکت فناوری LOOMIA که در زمینه هوشمندسازی اشیاء کار می‌کند، برای ذخیره‌سازی داده‌های جمع‌آوری شده از سنورهای هوشمند با استورج وارد همکاری شده است.
• پلتفرم دیتابیس مانگو دی‌بی (MongoDB) به کاربران امکان می‌دهد که داده‌های خود را به‌صورت مستقیم و با استفاده از سیستم پشتیبان Storj Tardigrade Backup بکاپ بگیرند.
• سیستم استریمینگ و پیام‌رسانی Apache Pulsar هم برای ذخیره‌سازی داده‌ها با استورج همکاری کرده است.

پلتفرم استورج چطور کار می‌کند؟

همان‌طور که گفته شد، سیستم غیر متمرکز استورج، نیاز به شرکت واسطه و پرداخت هزینه به یک سازمان برای ذخیره‌سازی ابری را از بین می‌برد. این پلتفرم از فناوری بلاکچین استفاده می‌کند که امنیت، ساختار غیر متمرکز، حفاظت از حریم خصوصی و شفافیت را به‌همراه دارد.

داده‌هایی که در استورج بارگذاری می‌شوند، برای ذخیره‌سازی باید چند فرایند را تجربه کنند. ابتدا داده‌ها به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم شده و سپس در شبکه توزیع می‌شوند. درنتیجه هیج فرد، شرکت یا سازمانی نمی‌تواند به همه داده‌ها دسترسی داشته باشند. پروتکل‌هایی که شبکه روی آن‌ها راه‌اندازی شده است، امکان دسترسی و استفاده از داده‌های کاربران را به نودهای ذخیره‌ساز نمی‌دهد. درنتیجه مالکیت داده‌ها همیشه در اختیار کاربر اصلی خواهد ماند.

فرایندی که استورج برای شکستن داده‌ها به بخش‌های کوچک‌تر به کار می‌گیرد، در دنیای بلاکچین با اصطلاح شاردینگ (Sharding) شناخته می‌شود. در این فرایند، کاربران می‌توانند داده‌ها را هم به‌صورت تکه تکه از منابع مختلف دانلود کنند. پیاده‌سازی شاردینگ حتی این مزیت را ایجاد می‌کند که دانلود فایل‌ها از استورج و سرویس‌های مشابه، سریع‌تر از سرویس‌های متمرکز مثل آمازون و گوگل باشد.

سرویس پرداخت و اجاره فضا در Storj به‌صورت P2P عمل می‌کند. به بیان دیگر، کاربران برای اجاره کردن فضا به‌صورت مستقیم با هم در ارتباط هستند و هیچ سازوکار واسطه‌ای نیاز نیست. کاربرانی که فضای ذخیره‌سازی اضافه دارند، با اجاره دادن آن، ارز دیجیتال Storj دریافت می‌کنند. البته آن‌ها به جز فضای ذخیره‌سازی اضافه باید اینترنت پایدار و پرسرعت هم داشته باشند.

شبکه استورج از سه بخش اصلی تشکیل شده است:

• نودهای ذخیره‌سازی یا Storage Nodes: این نودها وظیفه ذخیره‌سازی و ارسال داده‌ها به کاربران را برعهده دارند. هر کامپیوتری که پیش‌نیازهای شبکه استورج را داشته باشد، می‌تواند به‌عنوان نود ذخیره‌سازی عضو شبکه شود.
• نرم‌افزار آپلینک Uplinks: نرم‌افزار آپلینک وظیفه دانلود و آپلود داده را برعهده دارد. کلاینت‌ها یا همان کاربران نهایی برای استفاده از شبکه ذخیره‌سازی غیر متمرکز باید از این نرم‌افزار استفاده کنند.
• واسطه‌‌ها یا Satellites: واسطه‌ها یا Satellites به‌عنوان واسط بین نودهای ذخیره‌سازی و نرم‌افزار آپلینک عمل می‌کنند. آن‌ها کاربردهای متنوعی دارند. مثلا تعیین اینکه کدام نود چه داده‌ای را ذخیره کند، توسط ستلایت‌ها مشخص می‌شود. همچنین پرداخت هزینه نودهای ذخیره‌سازی و میزبانی از دیتابیس اعتباری استورج هم برعهده آن‌ها است.

ترکیب این سه بخش، پیاده‌سازی سیستم غیر متمرکز استورج و دریافت و ارسال داده‌ها را ممکن می‌کند. فرایند ذخیره‌سازی غیر متمکز هم به ترتیب زیر کار می‌کند:

۱- داده‌ها به‌صورت خودکار توسط Storj DCS رمزنگاری می‌شوند.

۲- نرم‌‌افزار آپلینک کاربر اجازه ذخیره‌سازی داده روی شبکه ابری را از ستلایت مربوطه دریافت می‌کند.

۳- داده‌های رمزنگاری شده به ۸۰ تکه رمزنگاری شده دیگر تقسیم می‌شوند.

۴- ستلایت برای ذخیره کردن داده‌ها، ۸۰ نود را در شبکه پیدا کرده و داده‌ها را برای آن‌ها ارسال می‌کند.

کاربران می‌توانند هزینه اجاره کردن فضای ذخیره‌سازی ابری را با استفاده از ارز دیجیتال STORJ یا پرداخت ارز فیات با استفاده از کارت اعتباری، پرداخت کنند. در مقابل، نودهای شبکه، درآمد را فقط به صورت توکن STORJ دریافت می‌کنند. کاربران در هر زمان دلخواه به داده‌های خود دسترسی داشته و برای بازسازی داده‌ها فقط به ۲۹ تکه از ۸۰ تکه داده نیاز دارند. شبکه استورج یک سیستم بازسازی خودکار هم دارد و درصورت از دست رفتن تکه‌های زیادی از فایل‌ها، آن‌ها را تا حد قابل قبولی بازیابی می‌کند.

شبکه Storj برای اعتبارسنجی نودها و ادامه همکاری با آن‌ها هم برنامه‌های منظمی دارد. به‌صورت منظم و دوره‌ای، وضعیت آنلاین و آفلاین بودن نودها و کیفیت سرویس‌دهی به شبکه بررسی می‌شود. اگر یک نود در بررسی‌های زیادی امتیاز قبولی نگیرد، از شبکه حذف می‌شود.

بیشتر بخوانید: «مقایسه Storj با ذخیره‌سازی ابری سنتی»

ارز دیجیتال STORJ چیست؟

در شبکه ذخیره‌سازی غیر متمرکز استورج، توکن STORJ به‌عنوان ارز دیجیتال اصلی استفاده می‌شود. این توکن که روی شبکه اتریوم و با استاندارد ERC-20 توسعه داده شده است، کاربرد مهمی در شبکه استورج دارد. مهم‌ترین کاربرد ارز دیجیتال استورج، انگیزه دادن به نودهای شبکه برای ارائه یک فضای ذخیره‌سازی امن، پایدار و سریع است. نودها با دریافت ارز دیجیتال STORJ به‌عنوان پاداش و یک درآمد ثابت، انگیزه لازم برای اجاره دادن فضای ذخیره‌سازی اضافی خود را پیدا می‌کنند.

استفاده از ارز دیجیتال برای پرداخت هزینه فضای ذخیره‌سازی، راهکاری است که کاربران نهایی را هم راضی‌تر می‌کند. اگرچه در شبکه استورج می‌توانید برای اجاره کردن فضا از پول فیات هم استفاده کنید، اما ارز دیجیتال STORJ گزینه بهتری است که محدودیت‌های سنتی را ندارد. کاربران از سرتاسر جهان می‌توانند بدون نگرانی از محدودیت‌های تحریم و سیستم بانکی سنتی، هزینه فضای ابری خود را پرداخت کنند.

ار دیجیتال STORJ همچنین به Storj Labs امکان می‌دهد که هزینه اجاره فضا را به‌صورت سریع‌تر و کارآمدتر به نودها واریز کنند. چندین هزار نود ذخیره‌سازی داده در شبکه استورج فعال هستند که هر کدام در گوشه‌ای از جهان قرار دارند. فناوری بلاکچین و استفاده از توکن STORJ تنها راهکاری است که پرداخت سریع و بدون محدودیت به این نودها را ممکن می‌کند. استورج از قدیمی‌ترین سرویس‌هایی است که این نوع پرداخت با رمزارز را به دنیای فناوری معرفی کرد.

ارز دیجیتال استورج می‌تواند یک جریان درآمدی ثابت برای افرادی باشد که اینترنت پرسرعت و پایدار (حداقل پنج مگابیت بر ثانیه آپلود و ۲۵ مگابیت بر ثانیه دانلود با دو ترابایت پهنای باند) و فضای ذخیره‌سازی اضافی (حداقل ۵۵۰ مگابایت فضا) دارند. آن‌ها با اجاره دادن این فضا می‌توانند ارز دیجیتال STORJ کسب کرده و در صرافی‌ها به پول فیات تبدیل کنند.

خرید ارز دیجیتال STORJ در ایران

برای خرید ارز دیجیتال STORJ در ایران با پرداخت ریال می‌توانید از صرافی معتبر رمزینکس استفاده کنید. ثبت‌نام و احراز هویت در رمزینکس بسیار سریع انجام می‌شود و پس از آن به راحتی می‌توانید ارز دیجیتال استورج و صدها ارز دیجیتال دیگر را با پرداخت ریالی بخرید.

پس از ثبت‌نام در رمزینکس و احراز هویت، تنها باید به مقدار دلخواه ریال به کیف پول ریالی خود واریز کنید. سپس در صفحه خرید و فروش STORJ، مقدار مورد نظر خود را انتخاب کنید تا نسبت به قیمت بازار یا قیمت تعیین شده توسط خودتان، مشتری برای تبادل STORJ با ریال پیدا کنید.

خرید و فروش STORJ در رمزینکس با سرعت بالایی انجام می‌شود. به خاطر تعداد بالای کاربران در رمزینکس، همیشه مشتری برای خرید یا فروش STORJ پیدا می‌کنید.