برخلاف راه‌حل‌های لایه ۲ که اغلب به ترتیب تراکنش‌ها وابسته به تسلسل‌های متمرکز دارند، معماری سولانا به هر کسی این امکان را می‌دهد که به عنوان تأییدکننده فعالیت کرده و تراکنش‌ها را مستقیماً ارسال کند، بدون نیاز به واسطه‌های سنتی. این طراحی به سولانا کمک می‌کند تا رویکردی غیرمتمرکزتر را حفظ کند و آن را از شبکه‌هایی که برای حل مشکلات ازدحام و مقیاس‌پذیری به لایه‌های دوم وابسته هستند، متمایز سازد.
یاکونکو اشاره کرد که استراتژی سولانا بر ایجاد یک بلاک‌چین لایه یک (L1) با عملکرد بالا متمرکز است که قادر به پردازش حجم بالای تراکنش‌ها بدون نیاز به راه‌حل‌های لایه دوم است. او بر اهمیت ترکیب‌پذیری همزمان تأکید کرد، جایی که چندین اپلیکیشن غیرمتمرکز (dApp) می‌توانند به طور یکپارچه و در زمان واقعی بر روی یک بلاک‌چین واحد با یکدیگر تعامل داشته باشند. این نوع تعامل، به گفته او، برای امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) ضروری است و چیزی است که لایه‌های دوم و بلاک‌چین‌های تک‌قطبی در دستیابی به آن با مشکل مواجه‌اند.
در حالی که اتریوم از طریق راه‌حل‌های لایه ۲ در حال گسترش است، سولانا همچنان بر بهبود زیرساخت لایه یک خود تمرکز دارد تا توان عملیاتی بالاتر و پردازش کارآمدتری از تراکنش‌ها را فراهم کند. یاکونکو معتقد است که تعهد سولانا به بهینه‌سازی فنی مستمر، از جمله افزایش پهنای باند شبکه و کاهش تأخیر، به موفقیت بلندمدت آن کمک خواهد کرد.
او می‌داند که بلاک‌چین‌های دیگر ممکن است در آینده برخی از ویژگی‌های سولانا را تقلید کنند، اما در حال حاضر، سرعت توسعه و تمرکز آن بر غیرمتمرکز بودن باعث می‌شود که سولانا از رقبای خود جلوتر باشد.
منبع: cryptodnes
اولین نفری باشید که نظر می دهید