سفارش OCO یا همان (One-Cancels-the-Other) یکی از انواع سفارش‌ها برای اجرای استراتژی‌های خرید یا فروش بیت کوین است. سفارش‌های معاملاتی مانند OCO دستورالعمل‌هایی هستند که به کارگزاران یا پلتفرم‌های معاملاتی داده می‌شوند و نحوه و زمان انجام معاملات را مشخص می‌کنند. انتخاب نوع سفارش مناسب برای مدیریت ریسک و اطمینان از اجرای کارآمد معاملات بسیار مهم است.
در این مقاله از رمزینکس سفارش OCO را با جزئیات بررسی می‌کنیم و به مقایسه آن با دیگر سفارش‌های بازارهای مالی می‌پردازیم.
سفارش OCO چیست؟
دستور یا سفارش (OCO) نوعی سفارش معامله مشروط است که دو سفارش جداگانه را ترکیب می‌کند. هنگامی که یکی از دو سفارش اجرا شود، دیگری به طور خودکار لغو می‌شود. به طور معمول، سفارش OCO ترکیبی از یک لیمیت اوردر و یک دستور حد ضرر است تا معامله‌گران سود مورد نظر و حداکثر ضرر قابل قبول برای پوزیشن را مشخص کنند. سفارش OCO برای معامله‌گرانی مفید است که می‌خواهند روند تصمیم‌گیری را خودکار کنند. بدین ترتیب اگر یک شرط (مانند رسیدن به سود هدف) برآورده شود، معامله‌گر نباید نگران لغو دستی سفارش دیگر باشد.
معامله‌گران معمولا زمانی سفارش OCO تنظیم می‌کنند که مطمئن نیستند بازار به کدام سمت حرکت می‌کند اما می‌خواهند در پوزیشن خود، هر دو احتمال را پوشش دهند. به عنوان مثال، معامله‌گر ممکن است یک دستور لیمیت سل برای کسب سود در صورت افزایش قیمت به یک سطح مشخص و یک دستور حد ضرر برای به حداقل رساندن ضرر در صورت کاهش قیمت به زیر یک آستانه خاص، تنظیم کند.
انواع سفارش OCO
از انواع سفارش OCO می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
سفارش Stop-loss/take-profit
این دستور مانند سفارش‌های عادی است. شما حد ضرر و مقدار سود برای فروش یا خرید ارز دیجیتال را تعیین می‌کنید و اگر بازار متناسب با تحلیل شما حرکت کند، سود کسب می‌کنید و اگر تحلیل شما درست نباشد، این دستور اجازه نمی‌دهد که بیشتر از مقدار مشخصی ضرر کنید.
سفارشEntry order/stop-loss
این دستور از یک قیمت برای ورود معامله و یک قیمت برای حد ضرر تشکیل می‌شود. اگر بازار برحسب تحلیل معامله‌گر حرکت کند، سفارش او فعال می‌شود و اگر با تحلیل منطبق نباشد، حد ضرر از ضررهای بیشتر جلوگیری خواهد کرد.
سفارش Entry order/take-profit
در این نوع، معامله‌گر حد ضرری برای خود نمی‌گذارد و در واقع قیمتی برای ورود و قیمتی برای برداشت سود مشخص می‌کند. اگر بازار در جهت تحلیل معامله‌گر حرکت نکند، او متحمل ضرر زیادی می‌شود و اگر تحلیل او درست باشد، سود خود را از بازار خواهد گرفت.
مزایا و معایب سفارش OCO
جدول زیر مزایا و معایب سفارش OCO را نشان می‌دهد:
| مزایا | معایب |
|---|---|
| مدیریت همزمان سود و زیان | پیچیدگی برای مبتدیان |
| امکان تنظیم همزمان دو استراتژی، یکی برای کسب سود و دیگری برای محدود کردن ضرر. | برای معامله‌گران تازه‌کار، استفاده از این سفارش ممکن است پیچیده باشد. |
| کاهش ریسک معاملات | لغو سریع سفارش‌ها |
| امکان تنظیم حد ضرر و سود به صورت همزمان برای کاهش ریسک. | در بازارهای پرنوسان، ممکن است سفارش‌ها به سرعت لغو شوند. |
| خودکارسازی معاملات | نیاز به دقت بالا در تنظیمات |
| نیازی به نظارت دائمی بر معاملات نیست، سفارش‌ها به طور خودکار اجرا می‌شوند. | در صورت تنظیم نادرست، سفارش‌ها ممکن است ناخواسته لغو شوند. |
سفارش OCO در بسترهای معاملاتی
ساختار کلی سفارش OCO ثابت است اما پلتفرم‌های معاملاتی مختلف ممکن است تغییراتی جزئی در نحوه تنظیم و اجرای این نوع از سفارش‌ها ارائه دهند. مثلا معامله‌گران ممکن است در بعضی از پلتفرم‌ها تعیین کنند که سفارش OCO چه مدت فعال باقی بماند. برای نمونه، می‌توان این سفارش را به عنوان یک سفارش روز (Day Order) تنظیم کرد که در پایان سشن معاملاتی منقضی شود یا به عنوان یک سفارش معتبر تا لغو یا Good-Till-Canceled (GTC) تنظیم شود که تا زمانی که به صورت دستی اجرا یا لغو نشود فعال باقی می‌ماند. همچنین برخی از پلتفرم‌های معاملاتی موبایل ممکن است گزینه‌های OCO را برای سهولت استفاده، ساده کرده باشند، در حالی که پلتفرم‌های دسکتاپ اغلب گزینه‌های دقیق‌تری برای معامله‌گران حرفه‌ای ارائه می‌دهند.
مقایسه سفارش OCO با انواع دیگر سفارش‌ها
مقایسه با سفارش بازار
سفارش بازار (Market Order) نوعی سفارش است که معامله را بلافاصله با قیمت فعلی بازار انجام می‌دهد. این سفارش ساده‌ترین و رایج‌ترین نوع سفارش است و توسط معامله‌گرانی استفاده می‌شود که سرعت را بر دقت اولویت می‌دهند. هنگامی که یک معامله‌گر سفارش بازار تنظیم می‌کند، به کارگزار دستور می‌دهد تا بدون توجه به نوسانات جزئی قیمت، در اسرع وقت یک سهام را خریداری کند یا بفروشد. هدف اصلی اطمینان از اجرای سفارش است، به همین دلیل است که سفارش‌های بازار اغلب در بازارهای با نقدشوندگی بالا مانند فارکس استفاده می‌شود. از آنجایی که قیمت در زمان ثبت سفارش می‌تواند به دلیل نوسانات بازار کمی با قیمت اجرا متفاوت باشد، معامله‌گر کنترل کم‌تری بر قیمت اجرای نهایی دارد.
سفارش بازار بلافاصله با بهترین قیمت موجود اجرا می‌شود اما سفارش OCO شامل دو سفارش مشروط است که بلافاصله اجرا نمی‌شود بلکه تنها زمانی اجرایی است که یکی از سطوح قیمت مشخص‌شده برآورده شود. علاوه بر این، سفارش OCO با تعیین سطوح از پیش تعریف شده، کنترل سود و زیان احتمالی را برای معامله‌گران امکان‌پذیر می‌کند، در حالی که سفارش بازار اینگونه نیست.
مقایسه با سفارش محدود
سفارش محدود (Limit Order) دستور خرید یا فروش با قیمتی مشخص یا بهتر است. سفارش بای لیمیت (buy limit) فقط در صورتی اجرایی می‌شود که قیمت به حد مشخص یا کمتر از آن برسد. سفارش سل لیمیت (sell limit) نیز فقط در صورتی اجرا می‌شود که قیمت به حد تعیین‌شده یا بالاتر از آن افزایش پیدا کند. سفارش‌های محدود برای زمانی که دقت مهم‌تر از سرعت باشد، مفید و کارآمد هستند. سفارش OCO معمولا شامل یک سفارش محدود نیز می‌شود. با این حال، سفارش محدود دستورالعملی مستقل برای اجرای یک معامله با قیمتی خاص است اما سفارش OCO پیچیده‌تر است.
مقایسه با سفارش حد ضرر
دستور حد ضرر برای محدود کردن ضرر معامله‌گر با اجرای خودکار دستور فروش (یا خرید) پس از رسیدن قیمت به سطحی مشخص طراحی شده است. دستور حد ضرر در درجه اول برای محافظت در برابر ضررهای بزرگ در بازارهای پرنوسان استفاده می‌شود. همانطور که تا الان متوجه شدیم سفارش OCO اغلب شامل حد ضرر به عنوان یکی از دو سفارش مشروط نیز است. این امر دامنه مدیریت ریسک را گسترده‌تر می‌کند. به عنوان مثال، یک معامله‌گر می‌تواند یک حد ضرر در قیمت ۹۰ دلار و یک سل لیمیت اوردر در قیمت ۱۱۰ دلار تنظیم کند. اگر قیمت به ۱۱۰ دلار برسد، حد ضرر لغو و سود قفل می‌شود. اگر قیمت به ۹۰ دلار کاهش یابد، حد ضرر اجرا و سفارش محدود لغو می‌شود.
مقایسه با سفارش براکت
سفارش براکت (Bracket Order) یک نوع سفارش پیشرفته شامل سه بخش است:
- سفارش اولیه
- سود هدف
- دستور حد ضرر
معامله‌گر یک سفارش خرید یا فروش اولیه تنظیم و سپس یک لیمیت اوردر برای دریافت سود و یک دستور حد ضرر برای محافظت در برابر زیان، ضمیمه معامله می‌کند. هنگامی که دستور اولیه اجرا شود، هر دو سفارش فعال می‌شوند.
اگرچه هر دو سفارش OCO و براکت شامل سفارش‌های مشروط هستند اما تفاوت‌های کلیدی دارند. سفارش‌های OCO معمولا به منظور تنظیم دو سفارش به طور همزمان استفاده می‌شود که اجرای یکی از آن‌ها دیگری را لغو می‌کند. در مقابل، سفارش‌های براکت پس از انجام معامله اولیه فعال می‌شوند. هنگامی که معامله اولیه اجرا شد، سفارش براکت با مدیریت هر دو شرایط سود و زیان، زمان خروج را کنترل می‌کند.
سفارش‌های براکت جامع‌تر هستند و شامل هر دو مرحله ورود و خروج از یک معامله می‌شوند، در حالی که سفارش‌های OCO در درجه اول بر استراتژی خروج تمرکز دارند. براکت برای معامله‌گرانی که می‌خواهند کل چرخه ترید خود (ورود و خروج) را خودکار کنند، مفیدتر است.
جمع‌بندی
سفارش OCO (One-Cancels-the-Other) با ارائه روشی کارآمد برای مدیریت ریسک و پاداش، نقش مهمی در معاملات مدرن دارد و قابلیت تطبیق‌پذیری، آن را به ابزاری ارزشمند در استراتژی‌های معاملاتی مختلف تبدیل کرده و چه در بازارهای بی‌ثبات و چه در بازارهای باثبات، راهی ساختاریافته و منظم برای اجرای معاملات محسوب می‌شود. با این حال، معامله‌گران باید به‌دقت برنامه‌ریزی کرده و سطوح قیمت مد نظر را تعیین کنند.
سوالات رایج
چگونه سفارش OCO تنظیم می‌شود؟
سفارش OCO معمولاً در پلتفرم‌های معاملاتی پیشرفته در دسترس است و از طریق تعیین دو نقطه ورودی مختلف تنظیم می‌شود.
چگونه سفارش OCO به کاهش ریسک کمک می‌کند؟
این سفارش به معامله‌گران اجازه می‌دهد همزمان دو سفارش مخالف داشته باشند، بنابراین در صورت اجرا شدن یکی، از دست دادن سرمایه جلوگیری می‌شود.
آیا سفارش OCO در تمامی پلتفرم‌های معاملاتی موجود است؟
بله. بسیاری از پلتفرم‌های معروف مثل Binance و Kraken این نوع سفارش‌ها را پشتیبانی می‌کنند.
آیا استفاده از سفارش OCO سخت است؟
خیر. با کمی تمرین و آشنایی با رابط کاربری پلتفرم، استفاده از OCO بسیار ساده است.
منابع: coinbase | investopedia | trendspider
نظرات کاربران
اولین نفری باشید که نظر می دهید