الگوریتم scrypt چیست؟ آموزش ماینر الگوریتم scrypt

الگوریتم Scrypt، یک تابع هش است که در فرآیند استخراج بعضی از ارزهای دیجیتال از جمله دوج کوین و لایت کوین استفاده می‌شود. این الگوریتم برای جلوگیری از انجام استخراج با دستگاه‌های ASIC طراحی شد، تا افراد عادی که به این دستگاه‌های گران‌قیمت دسترسی ندارند هم بتوانند با CPU و GPU کامپیوتر خود به استخراج این ارزهای دیجیتال بپردازند. در ادامه به طور دقیق‌تر الگوریتم اسکریپت را بررسی می‌کنیم و به نحوه کار، کاربردها و معایب آن می‌پردازیم. همچنین آموزش می‌دهیم که چطور می‌توان از این الگوریتم برای استخراج ارزهای دیجیتال مبتنی بر آن استفاده کرد.

الگوریتم Scrypt چیست و چه کاربردی دارد؟

الگوریتم Scrypt یک روش رمزنگاری است که برای ایمن‌سازی تراکنش‌های ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. این الگوریتم به ویژه در استخراج برخی رمزارزها، مانند لایت‌کوین، به کار می‌رود. Scrypt باعث می‌شود که فرآیند محاسبه سخت‌تر شده و به مقدار زیادی حافظه (RAM) نیاز داشته باشد. این ویژگی مانع از این می‌شود که دستگاه‌های ماینینگ قدرتمند (ASICها) به‌راحتی بتوانند شبکه را تحت کنترل بگیرند، در نتیجه استخراج برای کاربران عادی با سخت‌افزارهای معمولی‌تر نیز امکان‌پذیر می‌شود.

به زبان ساده، الگوریتم هش Scrypt یک ورودی را (مثلا یک پسورد یا بخشی از یک بلاک شبکه) را تبدیل به یک رشته طولانی از کاراکترهای مختلف می‌کند به طوری که با داشتن این رشته طولانی، نمی‌توانیم ورودی اولیه را حدس بزنیم. حالا سوال می‌شود که هش چیست؟ در ادامه با یک مثال تابع هش را بررسی می‌کنیم.

به عنوان مثال اگر الگوریتم اسکریپت را بر کلمه «سلام» اعمال کنیم، خروجی رشته زیر خواهد بود: (البته این الگوریتم پارامترهایی نیز دارد که در اینجا برای ساده‌تر شدن به آن‌ها اشاره نمی‌کنیم)

«4bb3047b12146b8385cc45b8efb8832f»

اگر کسی بخواهد رمز این عبارت طولانی را بشکند و به کلمه «سلام» برسد، باید میلیون‌ها بار الگوریتم اسکریپت را روی کلمه‌های فارسی اعمال کند تا ببیند نتیجه کدام یک، این رشته می‌شود. با توجه به این که اجرای الگوریتم اسکریپت هم به قدرت پردازشی و هم به حافظه نیاز دارد، این عملیات زمان‌بر خواهد بود و انرژی زیادی نیاز خواهد داشت. در نتیجه شکستن این رمز فرآیندی بسیار پر هزینه خواهد شد.

چرا الگوریتم Scrypt طراحی شد؟ هدف اصلی آن چیست؟

الگوریتم Scrypt برای حل مشکل تمرکزگرایی در استخراج رمزارزها طراحی شد. در حال حاضر، بیت‌کوین با استفاده از الگوریتم هش SHA-256 استخراج می‌شود. (تابع هش یا درهم‌سازی، یک تابع ریاضی است که داده‌ها را به یک رشته با طول ثابت تبدیل می‌کند و در رمزنگاری استفاده می‌شود. Scrypt و SHA-256 هر دو یک الگوریتم هش هستند) دستگاه‌های ASIC می‌توانند با قدرت پردازشی خود میلیون‌ها بار این الگوریتم را اجرا کنند. در نتیجه کسانی که دستگاه‌های ASIC قوی دارند، می‌توانند سهم بیشتری از استخراج بیت کوین را در دست بگیرند. برای مقابله با این مسئله، Scrypt به‌گونه‌ای طراحی شد که نیازمند مقدار زیادی حافظه (RAM) باشد، چیزی که در ASICهای بیت کوین وجود ندارد. هدف اصلی این الگوریتم این بود که استخراج را برای افراد بیشتری امکان‌پذیر کند و تمرکززدایی در شبکه‌های بلاکچین را افزایش دهد. با وجود الگوریتم Scrypt، دیگر داشتن یک ماینر ASIC برای استخراج کافی نیست؛ شما به حافظه هم نیاز پیدا خواهید کرد و این باعث می‌شود افراد معمولی با کامپیوترهای خودشان (در واقع با کارت‌های گرافیک) بتوانند به استخراج رمز ارز بپردازند.

تاریخچه توسعه الگوریتم Scrypt

الگوریتم Scrypt در سال ۲۰۰۹ توسط کالین پرسیوال (Colin Percival) توسعه یافت. او این الگوریتم را در ابتدا برای افزایش امنیت ذخیره‌سازی رمزهای عبور طراحی کرد، به طوری که شکستن آن برای مهاجمان بسیار سخت و پرهزینه باشد. بعدها، در سال ۲۰۱۱، چارلی لی (Charlie Lee) هنگام ایجاد ارز دیجیتال لایت‌کوین (Litecoin) از Scrypt به‌عنوان الگوریتم اثبات کار (PoW) استفاده کرد تا رقابت در استخراج رمزارز عادلانه‌تر شود و استخراج‌کنندگان معمولی هم بتوانند با استفاده از پردازنده‌های گرافیکی (GPU) در این فرآیند شرکت کنند. الگوریتم Scrypt در سایر ارزهای دیجیتال مانند دوج‌کوین (Dogecoin) نیز به کار گرفته شد و به یکی از محبوب‌ترین الگوریتم‌های رمزنگاری در دنیای کریپتو تبدیل شد.

چگونه لایت‌کوین به محبوب‌ترین ارز مبتنی بر اسکریپت تبدیل شد؟

یک ماینر بیت کوین، میلیون‌ها بار الگوریتم SHA-256 را اجرا می‌کند تا به نتیجه دلخواه برسد و بلاک بعدی زنجیره را تولید کند. اجرای الگوریتم SHA-256 تنها به قدرت پردازشی نیاز دارد، در نتیجه دستگاه‌های ماینر ASIC برای انجام این الگوریتم ساخته شدند. پس از محبوب شدن بیت کوین و ظهور این دستگاه‌ها، چارلی لی، که خالق لایت کوین و مهندس سابق گوگل بود، تصمیم گرفت ارز دیجیتالی بسازد که با دستگاه‌های ماینر ASIC استخراج نشود. زیرا این عقیده را داشت که خریدن دستگاه‌های ماینر قوی، به پول نیاز دارد و افرادی که از نظر مالی قدرت ندارند، نمی‌توانند در استخراج بیت کوین نقش داشته باشند.

در نتیجه، او لایت کوین را توسعه داد که به جای الگوریتم SHA-256، از الگوریتم Scrypt استفاده می‌کند. اجرا کردن این الگوریتم علاوه بر قدرت پردازشی، به حافظه نیز احتیاج دارد بنابراین نمی‌توان این ارز را با ماینرهای بیت کوین استخراج کرد. اجرایی کردن الگوریتم اسکریپت با کارت‌های گرافیک بهینه‌تر است، در نتیجه هر شخصی که کارت گرافیک روی کامپیوتر خود داشته باشد، می‌تواند در استخراج لایت کوین سهم داشته باشد و این کار به تمرکززدایی لایت کوین کمک می‌کند.

لایت‌کوین به لطف سرعت بالا و ارزان بودن تراکنش‌هایش، به محبوب‌ترین ارز دیجیتال مبتنی بر الگوریتم اسکریپت (Scrypt) تبدیل شد. زمان تولید بلاک‌های سریع‌تر (۲.۵ دقیقه در مقایسه با ۱۰ دقیقه در بیت‌کوین) و عرضه کل بیشتر (۸۴ میلیون واحد در مقابل ۲۱ میلیون بیت‌کوین) باعث شد که لایت کوین به گزینه‌ای عالی برای انجام تراکنش‌های روزمره تبدیل شود و جامعه‌ای رو به رشد مشغول خرید لایت کوین شوند.

الگوریتم Scrypt چگونه کار می‌کند؟

الگوریتم اسکریپت به زبان ساده، روشی برای رمزنگاری است که هم قدرت محاسبه و هم مقدار زیادی حافظه نیاز دارد. این الگوریتم ابتدا اطلاعات ورودی مثل رمز عبور را با یک عدد تصادفی ترکیب می‌کند و بعد آن را با استفاده از یک فرمول خاص (به نام Salsa20/8) چندین بار آن را تغییر می‌دهد و در حافظه ذخیره می‌کند. این کار باعث می‌شود که برای اجرای اسکریپت، هم پردازش سریع لازم باشد و هم فضای حافظه زیاد، در نتیجه ASICها (مثل ماینرهای بیت کوین) که حافظه زیاد ندارند برای انجام این الگوریتم مناسب نیستند. به همین علت، Scrypt برای افرادی که با کامپیوترهای معمولی کار می‌کنند مناسب‌تر است و کمک می‌کند تا شبکه‌هایی مثل لایت‌کوین عادلانه‌تر و غیرمتمرکز بمانند.

اجزای اصلی الگوریتم Scrypt

اجزای اصلی الگوریتم اسکریپت شامل ترکیب الگوریتم هش SHA-256 با یک فرآیند سنگین حافظه‌محور است که از تابع Salsa20/8 برای مخلوط کردن داده‌ها استفاده می‌کند. اسکریپت ابتدا ورودی (مانند رمز عبور) را با یک مقدار تصادفی (salt) ترکیب کرده و سپس از طریق چندین دور پردازش، داده‌ها را در بلوک‌های حافظه بزرگ گسترش می‌دهد. نیاز به حافظه بالا، برخلاف الگوریتم‌های ساده‌تر مانند SHA-256، باعث می‌شود که پیاده‌سازی آن روی سخت‌افزارهای ASIC دشوارتر و پرهزینه‌تر شود. در نتیجه، اسکریپت با ایجاد تعادل بین محاسبات و مصرف حافظه، استخراج را برای کاربران عادی با پردازنده‌ها و GPUها در دسترس‌تر می‌کند و تمرکززدایی را در بلاکچین‌هایی مانند لایت‌کوین تقویت می‌کند. در ادامه مراحل اجرای این الگوریتم را به طور دقیق‌تر بررسی می‌کنیم.

تابع مشتق کلید مبتنی بر رمز عبور (PBKDF2 + Scrypt)

در این مرحله، ابتدا رمز عبور ورودی با استفاده از یک روش استاندارد به نام PBKDF2 پردازش می‌شود. این کار باعث می‌شود که داده اولیه برای ورود به الگوریتم Scrypt ایمن‌تر شود. PBKDF2 از تکرارهای زیاد برای محاسبه مقدار هش استفاده می‌کند تا شکستن رمز از طریق حملات جستجوی فراگیر (Brute Force به معنی انجام زیاد این الگوریتم به هدف پیدا کردن ورودی اولیه) سخت‌تر شود. سپس، نتیجه این پردازش به الگوریتم Scrypt داده می‌شود.

استفاده از حافظه سخت‌افزاری (Memory Hardness)

یکی از ویژگی‌های کلیدی Scrypt این است که به مقدار زیادی حافظه نیاز دارد. برخلاف الگوریتم‌هایی مانند SHA-256 که فقط به توان پردازشی بالا نیاز دارند، Scrypt با ایجاد و ذخیره مقدار زیادی داده در حافظه (RAM)، حملات مبتنی بر سخت‌افزارهای ASIC را دشوار می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود استخراج رمزارزهای مبتنی بر Scrypt برای افراد عادی با سخت‌افزارهای معمولی مثل کارت گرافیک امکان‌پذیرتر باشد.

ساختار بلوک‌های درهم‌سازی (BlockMix)

در این مرحله، داده‌هایی که در مرحله قبل پردازش شدند، به بلوک‌های کوچکتری تقسیم می‌شوند. این بلوک‌ها با استفاده از یک تابع هش مخصوص، به شکل جدیدی تبدیل شده و به صورت یک ساختار سازمان‌یافته در می‌آیند. فرآیند BlockMix باعث افزایش مقاومت الگوریتم در برابر حملات موازی (Parallel Attacks) می‌شود، زیرا داده‌ها در یک ساختار به‌هم‌پیوسته سازمان‌دهی می‌شوند.

به زبان ساده‌تر، این داده‌ها که در بلوک‌های کوچک‌تر و به هم پیوسته هستند، در حافظه ذخیره شده‌اند و بدون داشتن حافظه نمی‌توان آن‌ها را پردازش کرد.

تولید اعداد تصادفی و ذخیره در حافظه

Scrypt برای افزایش امنیت خود از اعداد تصادفی استفاده می‌کند. در این مرحله، مقادیر هش‌شده‌ای که در BlockMix تولید شده‌اند، به‌طور تصادفی انتخاب شده و در حافظه ذخیره می‌شوند. این اعداد بعدا در محاسبات دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند تا نتیجه نهایی غیرقابل پیش‌بینی باشد و احتمال حدس زدن کاهش یابد.

استفاده از تابع هش ترکیبی (Salsa20/8 یا ChaCha20)

در این بخش، داده‌های ذخیره‌شده در حافظه با استفاده از یکی از دو تابع هش Salsa20/8 یا ChaCha20 پردازش می‌شوند. این توابع در اصل برای رمزنگاری سریع و امن طراحی شده‌اند و نقش مهمی در ایجاد امنیت و کارایی بالای Scrypt دارند. استفاده از این توابع باعث می‌شود که فرآیند هش‌گذاری هم ایمن باشد و هم در سخت‌افزارهای معمولی کارآمدتر عمل کند.

مرحله نهایی مشتق کلید

در پایان، داده‌هایی که طی مراحل قبل پردازش و تغییر یافته‌اند، برای استخراج کلید نهایی (Derived Key) مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کلید می‌تواند برای مقاصد مختلف مانند رمزگذاری داده‌ها یا تایید اعتبار در بلاکچین مورد استفاده قرار گیرد. در ارزهای دیجیتال، این خروجی به عنوان اثبات کار (Proof of Work) برای تایید تراکنش‌ها و ساخت بلاک‌های جدید استفاده می‌شود.

به زبان ساده‌تر، هش یک بلاک در ارز دیجیتالی مانند لایت کوین، باید ویژگی‌های به خصوصی داشته باشد که طبق سختی شبکه مشخص می‌شود. در صورتی که این ویژگی را نداشته باشد، ماینر لایت کوین (که می‌تواند یک GPU باشد) پارامترهای اولیه محاسبه را تغییر می‌دهد و تمام فرآیند را تکرار می‌کند. این فرآیند انقدر تکرار می‌شود تا خروجی نهایی، ویژگی‌ای که سختی شبکه مشخص کرده را داشته باشد. در این مرحله بلاک تایید می‌شود و به زنجیره اضافه می‌شود.

مقایسه الگوریتم Scrypt با SHA-256

الگوریتم Scrypt و SHA-256 هر دو برای اثبات کار (PoW) در بلاکچین استفاده می‌شوند، اما تفاوت‌های مهمی دارند. SHA-256 که در بیت‌کوین استفاده می‌شود، یک الگوریتم هش سریع و پردازش‌محور است که به توان پردازشی (مانند CPU و ASIC) وابسته است. در مقابل، Scrypt علاوه بر پردازش، به مقدار زیادی حافظه (RAM) نیاز دارد که باعث می‌شود اجرای آن روی ماینرهای ASIC دشوارتر باشد. (ای‌سیک که مخفف «مدارهای مجتمع با کاربرد خاص» است، به مجموعه‌ای از مدارها گفته می‌شود که برای انجام یک عمل خاص طراحی و بهینه‌سازی شده‌اند. به عنوان مثال ماینرهای بیتکوین برای محاسبه الگوریتم هش SHA-256 طراحی شده‌اند.)

این تفاوت باعث شده است که استخراج بیت‌کوین به‌شدت به دستگاه‌های ASIC وابسته شود، در حالی که Scrypt امکان استخراج با GPU و حتی CPU را فراهم می‌کرد. اگرچه امروزه نیز ASICهای مخصوص Scrypt توسعه یافته‌اند.

چرا بیت‌کوین از SHA-256 و لایت‌کوین از Scrypt استفاده می‌کند؟

بیت‌کوین از الگوریتم SHA-256 استفاده می‌کند، زیرا این الگوریتم هنگام پیاده‌سازی بیت کوین در سال ۲۰۰۹، یکی از امن‌ترین و کارآمدترین روش‌های رمزنگاری بود، و حتی امروزه نیز با کامپیوترهای کوانتومی قابل شکستن نیست. به مرور زمان، استخراج بیت‌کوین به دلیل قدرت پردازشی بالای ASICها کمی متمرکز شد. به این معنا که دستگاه‌هایی برای محاسبه SHA-256 طراحی و بهینه‌سازی شدند و هر که پول بیشتری داشت، می‌توانست دستگاه بهتری بخرد. در مقابل کسی که با CPU کامپیوتر شخصی‌اش می‌خواست به استخراج بیت کوین بپردازد، شانسی در برابر آن‌ها نداشت.

در پاسخ به این مسئله، چارلی لی هنگام توسعه لایت‌کوین در سال ۲۰۱۱، از Scrypt استفاده کرد تا استخراج آن برای کاربران عادی نیز امکان‌پذیر باشد. Scrypt به حافظه زیادی نیاز دارد و باعث کاهش مزیت سخت‌افزارهای ASIC نسبت به کارت‌های گرافیک می‌شود؛ بنابراین در ابتدا تمرکززدایی بیشتری را برای استخراج‌کنندگان به ارمغان آورد. این تفاوت‌ها باعث شد بیت‌کوین و لایت‌کوین دو مسیر متفاوت در ماینینگ داشته باشند.

تفاوت Scrypt با الگوریتم‌های X11 و Ethash

الگوریتم‌های Scrypt، X11 و Ethash هر سه برای استخراج ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند؛ اما تفاوت‌های مهمی در نحوه عملکرد و امنیت دارند. Scrypt به مقدار زیادی حافظه (RAM) نیاز دارد و در ابتدا برای مقاومت در برابر ASICها طراحی شده بود؛ اما امروزه سخت‌افزارهای ASIC مخصوص آن توسعه یافته‌اند. در مقابل، X11 که در ارزهایی مانند دش (Dash) استفاده می‌شود، ترکیبی از ۱۱ تابع هش مختلف است که مصرف انرژی را کاهش داده و امنیت را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر، Ethash که در اتریوم (پیش از این که به روش اجماع اثبات سهام مهاجرت کند) به کار می‌رود، یک الگوریتم memory-hard است؛ یعنی به حافظه زیادی نیاز دارد که برای مقاومت در برابر ASICها طراحی شده و استخراج با کارت‌های گرافیک (GPU) را بهینه کرده است.

در حالی که Scrypt در ابتدا برای تمرکززدایی در ماینینگ توسعه یافت، Ethash این رویکرد را با استفاده از ساختار DAG و وابستگی شدید به حافظه گسترش داد. (دَگ یک ساختار داده است که در استخراج اتریوم استفاده می‌شد به این صورت که ماینرها باید این اطلاعات حجیم را در حافظه خود ثبت می‌کردند تا بتوانند الگوریتم اثبات کار اتریوم را اجرا کنند) X11 نیز بیشتر روی کاهش مصرف برق در عین فراهم کردن امنیت رمزنگاری تمرکز دارد.

مزایای الگوریتم Scrypt چیست؟

الگوریتم Scrypt به دلیل نیاز بالا به حافظه (RAM) در برابر استخراج با دستگاه‌های ASIC در برابر تمرکزگرایی مقاوم‌تر بود، به همین دلیل در ابتدا امکان استخراج با CPU و GPU را برای کاربران عادی فراهم کرد. این ویژگی باعث شد که ارزهای دیجیتال مبتنی بر Scrypt مانند لایت‌کوین و دوج‌کوین دسترسی بیشتری برای استخراج‌کنندگان داشته باشند. همچنین، Scrypt به دلیل مصرف انرژی کمتر نسبت به SHA-256، هزینه‌های ماینینگ را کاهش می‌دهد و عملکرد بهتری روی سخت‌افزارهای خانگی دارد.

معایب الگوریتم Scrypt چیست؟

با وجود مزایای Scrypt، این الگوریتم بدون چالش نیست. یکی از مشکلات آن این است که نیاز بالای به حافظه باعث شده که مصرف رم در هنگام استخراج افزایش یابد، که می‌تواند روی عملکرد سیستم‌های ضعیف‌تر تاثیر بگذارد. علاوه بر این، در حالی که Scrypt در ابتدا برای مقاومت در برابر ASICها طراحی شده بود، امروزه دستگاه‌های ASIC مخصوص Scrypt ساخته شده‌اند که ماینینگ را دوباره در دست استخراج‌کنندگان بزرگ متمرکز کرده‌اند. همچنین، امنیت Scrypt در مقایسه با الگوریتم‌هایی مانند SHA-256 و X11 کمتر است، زیرا تعداد تکرارهای هش در آن پایین‌تر بوده و از توابع هش کمتری استفاده می‌کند، که می‌تواند آن را در برابر برخی حملات آسیب‌پذیرتر کند.

کدام ارزهای دیجیتال از الگوریتم Scrypt استفاده می‌کنند؟

در حال حاضر تنها ۱۳ ارز دیجیتال که حجم معامله بالای ۱۰۰۰ دلار در روز دارند از الگوریتم Scrypt استفاده می‌کنند که محبوب‌ترین آن‌ها دوج کوین و لایت کوین هستند. در ادامه کمی بیشتر به ارزهایی که به الگوریتم اسکریپت مربوط می‌شوند می‌پردازیم.

لایت کوین (Litecoin – LTC)

لایت کوین که اغلب از آن با عنوان «نقره‌ دیجیتال» یاد می‌شود، یک ارز دیجیتال همتا به همتا است که با هدف ایجاد یک نسخه سریع‌تر و کارآمدتر از بیت‌کوین طراحی شده است. لایت‌کوین با زمان تولید بلاک‌های سریع‌تر و هزینه‌های تراکنش پایین‌تر، به عنوان یک گزینه مناسب برای پرداخت‌های روزمره و تراکنش‌های کوچک شناخته می‌شود. این ارز دیجیتال از الگوریتم استخراج Scrypt استفاده می‌کند که در مقایسه با الگوریتم SHA-256 بیت‌کوین، استخراج را برای کاربران عادی با سخت‌افزارهای معمولی، راحت‌تر می‌کند.

دوج کوین (Dogecoin – DOGE)

دوج کوین که با نماد سگ شیبا اینو شناخته می‌شود، یک ارز دیجیتال است که در ابتدا به عنوان یک شوخی و میم اینترنتی ساخته شد؛ اما به سرعت طرفداران پرشور و بازاری پر معامله پیدا کرد و افراد زیادی شروع به خرید دوج کوین کردند. دوج کوین با هدف ایجاد یک ارز دیجیتال سرگرم‌کننده و قابل دسترس برای همه، از الگوریتم استخراج Scrypt استفاده می‌کند که امکان استخراج آن را با سخت‌افزارهای معمولی فراهم می‌کند. این ارز دیجیتال به عنوان یک روش برای انعام دادن و حمایت از سازندگان محتوا در شبکه‌های اجتماعی شناخته می‌شود. دوج کوین با وجود ماهیت شوخ‌طبعانه‌اش، به یک ارز دیجیتال محبوب و با حجم معاملات بالا تبدیل شده است و در تراکنش‌های آنلاین و حمایت‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ورج (Verge – XVG)

تمرکز اصلی ارز ورج بر حریم خصوصی و ناشناس ماندن کاربران است. این رمزارز در سال ۲۰۱۴ با نام دوج‌کوین‌دارک راه‌اندازی شد و در سال ۲۰۱۶ به ورج تغییر نام داد. ورج با استفاده از فناوری‌های رمزنگاری پیشرفته مانند Tor و I2P، آدرس IP کاربران را پنهان می‌کند و ردیابی تراکنش‌ها را تقریبا غیر ممکن می‌سازد. این ارز از مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) و سیستم استخراج چند الگوریتمی بهره می‌برد که شامل پنج تابع هش مختلف است: Scrypt، X17، Lyra2rev2، Myr-groestl و Blake2s. فاصله زمانی میان بلاک‌های ورج حدود ۳۰ ثانیه تا یک دقیقه است. حداکثر عرضه آن ۱۶.۵ میلیارد XVG است و با هدف تراکنش‌های روزمره و ایمن طراحی شده تا کاربران بتوانند بدون نگرانی از افشای هویت خود، پرداخت‌های آنلاین انجام دهند. در حال حاضر این ارز در رتبه ۳۷۲ از لحاظ ارزش بازار قرار دارد.

دَش (Dash)

دش با هدف بهبود مقیاس‌پذیری و افزایش حریم خصوصی در مقایسه با رمزارزهای قدیمی‌تر مانند بیت‌کوین طراحی شده است. این ارز از الگوریتم X11 برای عملیات اثبات کار استفاده می‌کند که شامل ۱۱ تابع رمزنگاری است و امنیت شبکه را افزایش داده و تمرکززدایی را تقویت می‌کند. کاربران شبکه دش می‌توانند انتخاب کنند که تراکنش‌هایشان با تراکنش‌های دیگر کاربران مخلوط شود (به این کار CoinJoin می‌گویند)، تا با این کار حریم خصوصی خود را افزایش دهند و ردیابی تراکنش‌ها دشوارتر شود. با تمرکز بر سرعت، امنیت و حاکمیت غیرمتمرکز، دش به دنبال ارائه یک جایگزین دیجیتال کاربر پسند برای پول نقد بوده است و حتی نام خود را از کلمه cash به معنای پول نقد گرفته است. رتبه ارز دش از لحاظ ارزش بازار، در حال حاضر ۱۵۲ است.

چگونه یک ارز دیجیتال با الگوریتم اسکریپت را استخراج کنیم؟

برای استخراج یک ارز دیجیتال با الگوریتم Scrypt، ابتدا باید یک کیف پول ارز دیجیتال برای ذخیره ارز استخراج شده بسازید. سپس، سخت‌افزار مناسب را انتخاب کنید؛ در گذشته، استخراج با CPU و GPU امکان‌پذیر بود، اما امروزه به علت افزایش سختی شبکه و در نتیجه رقابت استخراج، بیشتر ماینرها از دستگاه‌های ASIC مخصوص Scrypt استفاده می‌کنند. با این حال می‌توانید از GPU خود نیز استفاده کنید، با این که بازده کمتری دارد. پس از تهیه سخت‌افزار، نیاز به نصب نرم‌افزار ماینینگ مانند CGMiner یا MultiMiner دارید و باید به یک استخر استخراج (Mining Pool) بپیوندید تا شانس دریافت پاداش را افزایش دهید. در نهایت، با تنظیم نرم‌افزار و اتصال به استخر استخراج، فرآیند ماینینگ آغاز می‌شود و بسته به قدرت پردازشی دستگاه، مقدار مشخصی از ارز دیجیتال استخراج شده به کیف پول شما منتقل خواهد شد.

استخرهای ماینینگ و استخراج ابری Scrypt

استخرهای ماینینگ و استخراج ابری Scrypt دو روش مختلف جهت کسب رمزارز برای کسانی هستند که نمی‌خواهند به خرید ارز دیجیتال بپردازند. استخرهای ماینینگ مجموعه‌هایی از ماینرها هستند که منابع پردازشی خود را ترکیب می‌کنند تا شانس استخراج بلاک‌ها را با کار تیمی افزایش دهند. این استخرها برای ارزهای مختلف مانند دوج کوین و لایت کوین (که از الگوریتم Scrypt استفاده می‌کنند) وجود دارند و به ماینر الگوریتم Scrypt این امکان را می‌دهند تا به صورت مشارکتی درآمد کسب کنند. اگر به طور دقیق نمی‌دانید ماینینگ چیست، می‌توانید از روش بعدی که استخراج ابری است استفاده کنید؛ هرچند ریسک‌های بیشتری دارد.

استخراج ابری Scrypt به استفاده از سخت‌افزارهای اجاره شده برای استخراج ارزهای دیجیتال اشاره دارد. در این روش، کاربران بدون نیاز به خرید سخت‌افزارهای گران‌قیمت و داشتن تخصص در این زمینه، می‌توانند از طریق پلتفرم‌های کلود ماینینگ به استخراج ارزهای دیجیتال بپردازند. این روش برای کسانی مناسب است که سرمایه اولیه کمتری دارند و می‌خواهند در فرآیند استخراج شرکت کنند. با توجه به این که برای مشارکت در ماینینگ ابری لازم است ابتدا مبلغی جهت اجاره تجهیزات به پلتفرم ارائه دهنده این سرویس بدهید، ریسک کلاهبرداری در این روش بسیار بالاست. توصیه می‌شود پیش از هر گونه اقدام، ابتدا اعتبار پلتفرم را از طریق نظرات کاربران (به عنوان مثال خواندن نظرات افراد در وب‌سایت Trustpilot) بررسی کنید. همچنین به آدرس اینترنتی پلتفرم نیز توجه ویژه داشته باشید؛ زیرا ممکن است کلاهبرداران از نام یک پلتفرم معتبر استفاده کنند و وب‌سایت دیگری با تغییرات جزئی در نام، ساخته باشند.

تاثیر پیشرفت دستگاه‌های ASIC بر آینده Scrypt

پیشرفت دستگاه‌های ASIC تاثیر قابل‌توجهی بر آینده الگوریتم Scrypt داشته است. در ابتدا، Scrypt با هدف مقاومت در برابر استخراج با ASIC طراحی شد تا استخراج برای کاربران عادی با CPU و GPU امکان‌پذیر باشد. اما با گذشت زمان، ASICهای مخصوص Scrypt توسعه یافتند که قدرت پردازشی بسیار بالاتر و مصرف انرژی کمتری نسبت به کارت‌های گرافیک دارند. این پیشرفت باعث شده است که استخراج ارزهای مبتنی بر Scrypt مانند لایت کوین و دوج کوین به تدریج در دست مزارع استخراج و شرکت‌های بزرگ متمرکز شود. این مسئله می‌تواند تمرکززدایی شبکه را کاهش دهد و فرصت رقابت برای ماینرهای کوچک را کمتر کند. با این حال، برخی توسعه‌دهندگان به دنبال راهکارهایی مانند تغییر الگوریتم یا ترکیب روش‌های جدید اثبات کار (PoW) و اثبات سهام (PoS) هستند تا آینده Scrypt را همچنان غیرمتمرکز و ایمن نگه دارند.

جمع‌بندی

الگوریتم Scrypt به عنوان یکی از روش‌های رمزنگاری مهم در دنیای ارزهای دیجیتال، نقش کلیدی در استخراج رمزارزهایی مانند لایت‌کوین و دوج‌کوین ایفا می‌کند. این الگوریتم با نیاز بالای خود به حافظه (RAM)، در ابتدا به گونه‌ای طراحی شده بود که مانع از تسلط ماینرهای ASIC شود و امکان استخراج را برای کاربران عادی با CPU و GPU فراهم کند. با این حال، توسعه دستگاه‌های ASIC مخصوص Scrypt، این ویژگی را تا حدی کاهش داده است. در مجموع، Scrypt همچنان به علت مصرف انرژی کمتر نسبت به SHA-256 و حفظ نسبی تمرکززدایی، یکی از الگوریتم‌های محبوب در دنیای بلاکچین و استخراج ارزهای دیجیتال محسوب می‌شود.

سوالات متداول

منابع: wikipedia | bitcoinwiki