ارز دیجیتال چیست؟ رمز ارز چیست؟ به زبان ساده + ویدئو و اینفوگرافی

ارز دیجیتال شکل دیجیتال شده ارزهای فیات است که در فضای اینترنت و مجازی قابلیت جابه‌جایی و تبادل دارد. از طرفی، رمزارز نوعی دارایی است که در فضای دیجیتال یا مجازی وجود دارد و با استفاده از تکنیک رمزنگاری و فناوری بلاک چین تراکنش‌ها را انجام می‌دهد. ارزهای دیجیتال اغلب توسط بانک‌ها و موسسات مالی مدیریت و کنترل می‌شوند اما رمز‌ارزها دارایی‌هایی با سیستم غیر‌متمرکز هستند و مرجع صادرکننده مرکزی برای آن وجود ندارد. در استفاده روزمره، مفهوم ارز دیجیتال و رمز‌ارز به‌جای یکدیگر استفاده می‌شوند ولی تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند. در این مطلب با تعریف ارز دیجیتال و رمزارز آشنا خواهید شد و به‌طور کامل به بررسی آن‌ها پرداخته‌ایم.

ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال (Digital Currency) یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency)، نوعی دارایی دیجیتال است که با استفاده از تکنولوژی رمزنگاری پیشرفته (Cryptography) طراحی شده تا امنیت، صحت و کنترل تراکنش‌ها تضمین شود. ارزهای دیجیتال که در ایران با نام رمزارز شناخته می‌شوند، به‌عنوان روشی برای تبادل ارزش، پرداخت‌های الکترونیکی و در برخی موارد، سرمایه‌گذاری استفاده می‌شوند.

برخلاف ارزهای سنتی (مانند دلار یا ریال) که توسط بانک‌های مرکزی یا موسسات مالی مدیریت و صادر می‌شوند، بیشتر ارزهای دیجیتال بر پایه فناوری بلاک چین (Blockchain) عمل می‌کنند. این فناوری ساختاری غیرمتمرکز دارد، به این معنی که تراکنش‌ها به جای کنترل توسط یک نهاد مرکزی، توسط شبکه‌ای از کامپیوترها (گره‌ها) تأیید و ثبت می‌شوند.

ویژگی کلیدی ارزهای دیجیتال، غیرمتمرکز بودن آن‌هاست، که باعث می‌شود هیچ سازمان یا دولتی نتواند به‌تنهایی آن‌ها را کنترل یا تغییر دهد. این ویژگی، همراه با شفافیت، امنیت بالا، و کاهش هزینه‌های تراکنش، ارزهای دیجیتال را به یک نوآوری بزرگ در دنیای مالی تبدیل کرده است.  

ارزهای دیجیتال چه تفاوتی با پول‌های معمولی دارند؟

شاید بتوان گفت که اولین تفاوتی که میان ارزهای رایج و دارایی‌های دیجیتال به چشم می‌خورد، تفاوت‌های ساختاری آن‌ها باشد. همانطور که از نام آن‌ها پیداست، ارزهای دیجیتال به شکل دیجیتالی و در بستر اینترنتی قابل استفاده‌اند اما ارزهای سنتی تنها به صورت فیزیکی در دسترس‌اند. با این حال ارزهای دیجیتال و پول‌های معمولی تفاوت‌های اساسی‌تر دیگر هم دارند.

• ارزهای دیجیتال کارمزد پایین‌تری در تراکنش‌ها نسبت به پول‌های سنتی دارند.
• دارایی‌های دیجیتال عموما توسط هیچ نهاد مرکزی (به جز چند مورد) اداره نمی‌شوند، در حالی که ارزهای فیات توسط نهادهای مرکزی اعم از بانک مرکزی مدیریت می‌شوند.
• دسترسی به ارزهای دیجیتال از طریق کیف پول‌های دیجیتالی و به شکل اینترنتی امکان‌پذیر است اما ارزهای سنتی به وسیله حساب‌های بانکی و اسکناس در دسترس هستند.
• امنیت پول‌های معمولی وابسته به موسسات مالی و نهادهای دولتی است اما حفظ امنیت ارزهای دیجیتال عموما به واسطه فناوری بلاک چین انجام می‌شود.
• به طور معمول ارزهای فیات (سنتی) ثبات قیمت بیشتری نسبت ارزهای دیجیتال دارند.

رمز‌ارز یا کریپتوکارنسی چیست؟

رمزارز (Cryptocurrency) شکلی از دارایی است که از فناوری بلاک چین برای نقل و انتقالات مالی و انجام امور غیرمتمرکز استفاده می‌کند. رمز‌ارزها در بستر بلاک چین که نوعی شبکه محسوب می‌شود، برای تبادل و جابه‌جایی نیاز به تایید دارند. رمزارزها از یک سیستم همتا به همتا استفاده می‌کنند که مدیریت این نوع دارایی‌ها بدست اعضای آن انجام می‌شود که به گره (Node) معروف هستند. به عبارتی رمزارز نوعی ارز است که اعتبار خود را از یک مرجع مرکزی (مانند بانک مرکزی) دریافت نمی‌کند و تحت هیچ حاکمیت مرکزی قرار ندارد. رمزارز به عنوان شکلی از دارایی‌های دیجیتال به کاربران این اجازه را می‌دهد تا به جای حمل پول فیزیکی، بخشی از دارایی خود را به صورت دیجیتالی منتقل کنند.

تمام تراکنش‌های مربوط به رمز‌ارزها در فناوری خاصی که در بلاک چین به کار رفته به نام «دفتر توزیع کل عمومی یا Public Ledger» ثبت می‌شوند و عملا دستکاری یا تقلب در تتراکنش‌های غیرممکن است. 

کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو بخش کریپتو (Crypto) و کارنسی (Currency) تشکیل شده است. کریپتو با توجه به استفاده از روش‌های رمزگذاری در تایید تراکنش‌ها در این اصطلاح به کار رفته است. همچنین کارنسی هم به ماهیت آن اشاره دارد که نوعی ارز محسوب می‌شود.

چرا ارزهای دیجیتال اهمیت دارند؟

بسیاری از فعالان و کارشناسان حوزه کریپتوکارنسی دلایل مختلفی را برای اهمیت دارایی‌های دیجیتال مطرح می‌کنند. اهمیت ارزهای دیجیتال در چند مورد خلاصه نمی‌شود، با این حال برخی از دلایل اهمیت رمزارزها شامل موارد زیر است:

• آزادی عمل را از نهادهای دولتی برای تحمیل سیاست‌های خود بر جامعه می‌گیرند.
• گزینه مناسبی برای کسب سودهای کلان به حساب می‌آیند.
• خدمات مالی متنوعی اعم از وام‌دهی و معاملات فرامرزی فراهم می‌کنند.
• امکان دسترسی آسان‌تری نسبت به دارایی‌های دیگر دارند.
• در زمان بحران‌های اقتصادی مانند تورم برخی از ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین که که عرضه محدودی دارند، مناسب هستند. به عنوان مثال تنها ۲۱ میلیون واحد بیت کوین وجود دارد و به تعداد آن اضافه نمی‌شود. 
• رمزارزها می‌توانند سیستم‌های مالی سنتی را متحول کنند و خدمات مالی جدیدی از قبیل ثبت معاملات بدون نیاز به شخص ثالث و وام‌دهی ارائه دهند.
• موارد استفاده از پول‌های معمولی محدود به مرزهای کشورها یا اتحادیه‌ها است در حالی که ارزهای دیجیتال کاربرد بین‌المللی دارند.

تفاوت ارز دیجیتال و رمزارز در چیست؟

ارز دیجیتال و رمز‌ارز در بیشتر مواقع بجای یکدیگر استفاده می‌شوند. با این حال می‌توان گفت ارز دیجیتال هر نوع دارایی (پول) است که به صورت الکترونیکی و غیر فیزیکی وجود دارد. در حالیکه رمز‌ارز زیرمجموعه‌ای از ارزهای دیجیتال است که برای امنیت، عدم تمرکز و شفافیت از تکنیک‌های رمزنگاری استفاده می‌کند.

حال که با هر دو مفهوم مهم ارز دیجیتال و رمز‌ارز آشنا شدید، نوبت به بیان تفاوت‌های اساسی آن‌ها می‌رسد. در ادامه به بیان ۳ تفاوت اصلی رمز‌ارز و ارز دیجیتال پرداخته‌ایم. البته در ارز دیجیتال تفاوت توکن و کوین هم مهم است که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد.

۱- قانون‌گذاری

ارزهای صادر شده توسط بانک‌های مرکزی توسط نهادهای دولتی کنترل و قانون‌گذاری می‌شوند. حتی بخشی از استیبل کوین‌ها هم ممکن است از قانون‌گذاری تاثیر بپذیرند. در نتیجه ارزهای دیجیتال در مواردی از قانون تاثیر می‌پذیرند و تا حدی تنظیم شده هستند.

موضوع برای رمزارزها کاملا متفاوت است. با وجود اینکه امکان خرید و فروش ارزهای دیجیتال در صرافی‌ها پذیر است، همچنان قوانین خاصی برای آن‌ها تعریف نشده است. البته با توجه به فراگیر شدن رمزارزها احتمال وضع مقررات بر آن‌ها بسیار زیاد است.

۲- تمرکز یا عدم تمرکز

از آن جایی که ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) ذاتا متمرکز هستند توسط بانک های مرکزی صادر و تنظیم می شوند، به این معنی که مرجع مرکزی کنترل کاملی بر صدور، توزیع و انطباق با مقررات آنها دارد. در نتیجه ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز هم باشند. این کاملا با رمزارزها (Cryptocurrency) در تضاد است و آن‌ها با توجه به ساختار بلاک چینی خود ماهیتی غیرمتمرکز دارند.

۳- شفاف بودن

ارزهای دیجیتال شفافیت نسبتا خوبی دارند. چالش اصلی را بانک‌های مرکزی دارند که برای صدور ارزهای دیجیتالشان (CBDC) نیاز به برقراری تعادل بین مقررات مبارزه با پولشویی (AML) و حفظ حریم خصوصی تعادل برقرار کنند. در نتیجه این شفافیت ارزهای دیجیتال را پایین‌تر از شفافیت رمزارزها قرار می‌دهد. 

با توجه به این که رمزارزها از فناوری بلاک چین استفاده می‌کنند، تمام تراکنش‌ها در یک دفتر کل ثبت می‌شود و در نتیجه جزئیات هر تراکنش برای عموم قابل مشاهده است. این در حالی است که حریم خصوصی کاربران تا حد بالایی حفظ شده و ناشناس باقی می‌مانند.

تاریخچه و تکامل ارزهای دیجیتال

اولین ایده‌ها برای ساخت یک ارز دیجیتال یا چیزی شبیه به آن در سال ۱۹۸۳ توسط دیوید چام (David Chaum) شکل گرفت. دیوید چام برای اولین بار از ساز و کار جدیدی به نام بلاک چین پرده برداشت و آن را در چارچوب یک مقاله ارائه کرد. وی ارز جدیدی را معرفی کرد که در بستر بلاک چین تعریف شده بود و با ساختار غیرمتمرکز خود امکان انتقال وجه را بوجود آورده بود. وی نام این ارز را ecash گذاشت. مهم‌ترین نکته در عملکرد ecash نقل و انتقالات ناشناس وجه بود. دیوید چام با این کار انقلابی در بانکداری نوین و علوم اقتصادی ایجاد کرد.

پس از تجربه ساخت موفق یک ارز دیجیتال با ecash، دیوید چام به این فکر افتاد تا محصول خود را تجاری‌سازی کند و به بازار معرفی کند. وی با چندین بانک و موسسه مالی از جمله دویچه بانک (Deutsche Bank) قرارداد امضا کرد. تمام این اتفاقات که در دهه ۹۰ رخ داد نتوانست دیجی کش (DigiCash) را به موفقیت برساند و تبدیل به یک تجربه شکست خورده شد. دلایل شکست دیجی کش گسترده است؛ اما می‌توان عدم پذیرش عمومی آن به عنوان یک روش نوین و کاستی‌های فنی آن را جزئی از دلایل شکست دیجی کش دانست.

بیت کوین در سال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکاموتو ساخته شد و تبدیل به اولین تجربه موفق از یک ارز دیجیتال شد. ساتوشی از تفکرات دیوید چام استفاده کرد و اولین نسل از بلاک چین‌ها را مورد استفاده قرار داد. این همان بلاک چینی بود که چام طی یک مقاله ارائه کرده بود. ساتوشی ناکاموتو تلاش کرده بود چالش‌هایی که دیجی کش با آن روبرو بود را حل کند و یک محصول بهینه تولید کند.

همچنین بحران‌ اقتصادی سال ۲۰۰۸ آمریکا نیز موجب شد تا برای کنترل و بهینه‌سازی شرایط اقتصادی، ساتوشی به فکر راه‌اندازی راهکاری نوین باشد. همین امر به خلق بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال شد. 

پس از بیت کوین، ارزهای دیجیتال دیگری مانند اتریوم (Ethereum)، لایت کوین (Litecoin) و بیت کوین کش (Bitcoin Cash) پدید آمدند.

ارزهای دیجیتال چگونه کار می‌کنند؟

ارزهای دیجیتال از روش‌ها و ساز و کارهای متفاوتی برای انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. با این حال اساس کار همه آن‌ها تقریبا یکسان است. در ادامه توضیحاتی درباره مفاهیم مختلف مرتبط با عملکرد بلاک چین و رمزارزها ارائه شده است.

نقش فناوری بلاک چین در تراکنش‌ها

ارزهای دیجیتال از فناوری بلاک چین به عنوان زیرساخت اصلی خود استفاده می‌کنند. در اصل رمزارزها از یک دفتر کل توزیع شده برای ثبت و نگهداری تراکنش‌های انجام شده در شبکه استفاده می‌کنند. نحوه عملکرد یک شبکه بلاک چینی به این شکل است که با انجام چندین تراکنش یک بلاک ساخته می‌شود. هر بلاک توسط فرایندی به نام استخراج (Mining) رمزارز ساخته شده و اطلاعات تعدادی از تراکنش‌ها در آن ثبت می‌شود.

فرایند ساخت بلاک زمانی تکمیل می‌شود که یک ماینر ارز دیجیتال بتواند یک مسئله پیچیده محاسباتی را حل کند. ماینرها در اصل نودهایی (عضوهایی) از شبکه هستند که برای استخراج رمزارز تلاش می‌کنند. با حل مسئله محاسباتی، بلاک ساخته می‌شود و نود حل کننده مسئله پاداش دریافت می‌کند. به این ترتیب رمزارزهای جدیدی وارد گردش بازار می‌شوند.

تمام این اتفاقات برای رمزارزهای پایه‌ای و قدیمی‌تر مانند بیت کوین و لایت کوین اتفاق می‌افتد که از ساز و کار الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) استفاده می‌کنند. بسیاری از رمزارزهای جدیدتر به مانند سولانا از این سازوکار برای عرضه توکن‌های خود استفاده نمی‌کنند و تفاوت‌های ساختاری دارند.

مفهوم کلیدهای خصوصی و عمومی

در انجام تراکنش‌ها، کلیدهای خصوصی و عمومی کاربرد دارند که هر کدام به یک منظور خاص مورد استفاده قرار می گیرد. 

کلیدهای عمومی برای عموم کاربران در دسترس هستند و به عنوان آدرس کیف پول دیجیتال شناخته می‌شوند. این یعنی کاربردی مانند شماره حساب بانکی دارند و کاربران از این آدرس برای تبادلات رمزارزها استفاده می‌کنند.

مفهوم دیگری به نام کلید خصوصی وجود دارد که متفاوت از کلید عمومی است. کلید خصوصی آدرس محرمانه‌ای است که فقط در اختیار صاحب کیف پول دیجیتال قرار دارد و برای امضای تراکنش‌ها و همچنین اثبات مالکیت ارزهای دیجیتال به کار می‌رود.

تایید تراکنش‌ها

تایید تراکنش‌ها در شبکه‌های بلاک چینی وابسته به الگوریتم اجماع آن بلاک چین است. به عنوان مثال در بلاک چین‌های اولیه مانند بیت کوین که از اجماع اثبات کار بهره می‌برند، تایید تراکنش‌ها وابسته به تلاش ماینرها است. ماینرها با توجه به اطلاعات ثبت شده از تراکنش‌ها، تلاش می‌کنند تا آن تراکنش را تایید یا رد کنند. اگر تراکنش مورد قبول بیشتر ماینرها باشد، تایید می‌شود.

الگوریتم‌های اجماع دیگر شرایط متفاوتی دارند. به عنوان مثال الگوریتم اجماع اثبات سهام، اعتبارسنج‌ها (Validators) نقش تایید کننده تراکنش‌ها را برعهده دارند که انتخاب آن‌ها وابسته به سهامی است که در اختیار دارند.

فرایند استخراج رمزارزها (ماینینگ)

فرایندی است که ماینرها با حل مسائل پیچیده ریاضیاتی به کمک قدرت محاسباتی خود، پاداش دریافت می‌کنند. فرایند ماینینگ ۳ هدف تایید تراکنش‌ها، ساخت بلاک و آزادسازی توکن‌های جدید را دنبال می‌کند.

در جزئی‌ترین نگاه، ماینرها تلاش می‌کنند تا تراکنش‌ها را اعتبارسنجی کنند تا انجام شوند. در نگاهی بالاتر از آن، با تایید چندین تراکنش نهایتا بلاک‌ها ساخته شده و به بلاک‌های قبلی افزوده می‌شوند. 

در نهایت با ساخت هر بلاک، یک ماینر که موفق به حل مسئله و یافتن هش مناسب شده است پاداش دریافت می‌کند. دریافت پاداش آزادسازی توکن‌ها جدید را به همراه دارد و به تعداد توکن‌های در گردش افزوده خواهد شد.

قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) برنامه‌هایی هستند که بر روی بلاک چین اجرا می‌شوند و به صورت خودکار شرایط توافق‌نامه دیجیتال را اجرا می‌کنند. شایان ذکر است که قراردادهای هوشمند از زنجیره‌ای از بلاک‌ها به منظور ثبت و پیگیری تراکنش‌ها استفاده می‌کنند. 

در اصل با وجود قراردادهای هوشمند قابلیت‌های اجرایی بلاک چین به مراتب بالا می‌رود. برای شرح بهتر، بلاک چین‌های فاقد قرارداد هوشمند عمدتاً برای ذخیره و تبادل ارزهای دیجیتال طراحی شده‌اند و قابلیت اجرای برنامه‌های پیچیده را ندارند.

بلاک چین هایی که از قرارداد هوشمند استفاده می‌کنند ساختار پیچیده‌تری اما بهینه‌تری دارند. همچنین بلاک چین‌هایی که قراردادهای هوشمند دارند در ساختار خود از الگوریتم اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کنند.

انواع ارزهای دیجیتال کدام است؟

در حال حاضر دارایی‌های دیجیتال زیادی ساخته شده‌اند که هر کدام اهداف مختلفی را دنبال می‌کنند و ساختارهای جدیدی با پس زمینه بلاک چین تعریف کرده‌اند. انواع ارزهای دیجیتال به شکل زیر تقسیم‌بندی می‌شوند. به یاد داشته باشید که انتخاب بهترین ارزهای دیجیتال برای سرمایه گذاری نیازمند تحقیق و تحلیل عمیق بازار است.

کوین‌ها و توکن‌ها: تفاوت‌ها و مثال‌ها

کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که در یک بستر بلاک چینی مستقل طراحی و ساخته شده‌اند و به طور معمول معرف آن اکوسیستم هستند. مانند بیت کوین، اتریوم و کاردانو.

توکن‌ها رمزارزهایی هستند که در بستر یک بلاک چین دیگر ساخته شده و فعالیت می‌کنند. به عبارتی دیگر توکن‌ها روی یک بلاک چین دیگر تعریف شده‌اند و فاقد شبکه بلاک چینی مستقل هستند. شیبا اینو (Shiba Inu) و بیت تورنت (Bittorrent) نوعی از توکن‌ها به حساب می‌آیند.

توکن‌های غیرمثلی (NFT)

توکن‌هایی هستند که به شکل منحصر به فرد وجود دارند و غیر قابل تعویض هستند. به طور معمول این توکن‌ها برای نمایندگی مالکیت دیجیتال آثار هنری، کلکسیونی و سایر موارد منحصر به فرد استفاده می‌شوند.

استیبل کوین‌ها (Stablecoins)

ارز دیجیتال پایداری که با هدف حفظ ثبات ارزش طراحی شده است. به عبارتی استیبل کوین‌ها در برابر نوسانات قیمتی بازار کریپتو می‌توانند مقاوم باشند. دلار آمریکا، یورو و طلا نمونه‌هایی از استیبل کوین‌ها هستند. این ارزهای دیجیتال به یک ارز فیات وابستگی یکتا دارند و با ارزش آن تناظر دارند. برای مثال ارز دیجیتال تتر همواره یک دلار است.

رمزارزهای پرداختی (Payment Cryptocurrencies)

رمزارزهایی هستند که تنها کاربرد معاملاتی دارند و فقط به عنوان ابزار پرداخت شناخته می‌شوند. به عبارتی از این نوع از رمزارزها تنها در جهت تبادلات رایج مالی مانند خرید و فروش و انتقال وجه می‌توان استفاده کرد. بیت کوین و لایت کوین از جمله رمزارزهای پرداختی هستند. از رمز‌ارزهای پرداختی می‌توان برای انواع خریدهای روزمره، خرید خودرو، استفاده از خدمات گردشگری و پرداخت‌های بین‌المللی استفاده کرد. 

ارزهای دیجیتال زیرساختی (Infrastructure Cryptocurrencies)

ارزهای زیرساختی نوعی از ارزها هستند که برای ایجاد و پشتیبانی از بسترهای فناوری بلاک چین و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز استفاده می‌شوند. این رمزارزها به منظور توکنیزه (Tokenize) کردن مورد استفاده قرار می‌گیرند و امکان تبدیل انواع دارایی‌ها (اعم از دارایی‌های فیزیکی) به یکدیگر را فراهم می‌کنند. 

همچنین ارزهای زیرساختی امکان ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز روی بلاک چین را به توسعه‌دهندگان می‌دهند. اتریوم (ETH) و کاردانو (ADA) معروف‌ترین نمونه‌های ارزهای دیجیتال زیرساختی هستند.

ارزهای حوزه امور مالی غیرمتمرکز (Decentralized Finance – DeFi)

این نوع از ارزها برای ایجاد خدمات مالی غیرمتمرکز بوجود آمده‌اند و خدماتی مانند وام‌دهی، قرض‌گیری و تجارت بدون نیاز به واسطه‌های سنتی را ارائه می‌کنند. صرافی‌های غیرمتمرکز در کنار بازی‌های متاورسی نمونه‌هایی از خدمات ارائه شده توسط این رمزارزها است که بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند.

یونی‌سوآپ (UNI) و آوه (AAVE) دو مورد شناخته شده از ارزهای حوزه دیفای محسوب می‌شوند.

میم کوین‌ها، ارزهای دیجیتال پر سر و صدا (Meme Coins)

ارزهای دیجیتالی هستند که بیشتر به دلیل جوک‌ها و میم‌های اینترنتی شناخته می‌شوند و معمولاً ارزش پایدار کمتری دارند؛ مانند دوج‌کوین (DOGE) و شیبا اینو (SHIB). این ارزها به دلیل سر و صدای زیادی که در شبکه‌های اجتماعی به پا می‌کنند معروف هستند و به طور معمول از نوآوری منحصر به فردی در ساختار خود استفاده نمی‌کنند. میم‌کوین‌ها بیشتر بر‌پایه میم‌های اینترنتی و اتفاقات روز دنیا ساخته شده و هدفشان ایجاد یک جامعه بزرگ است. 

ارزهای مجازی (Virtual Currencies)

نوعی ارز انتزاعی هستند که برای پلتفرم‌های خاصی طراحی شده‌اند و به طور معمول قابلیت تعویض با پول‌های معمولی را ندارند. به عبارتی دیگر ارزهای مجازی بیشتر نقش غیرمعاملاتی دارند و به عنوان امتیاز در بازی‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. مانند رمزارزهای که در بازی‌ها به عنوان پاداش داده می‌شوند.

ارزهای دیجیتال سرگرمی‌ (Entertainment Cryptocurrencies)

رمزارزهایی هستند که برای اکوسیستم‌های مرتبط با سرگرمی طراحی شده‌اند و برای همین امر مورد استفاده قرار می‌گیرند. به عنوان مثال توکن‌های موسیقی یا مورد استفاده در بازی‌های مبتنی بر بلاک چین. تتا (Theta) و لایو پیر (Livepeer) از جمله این رمزارزها هستند.

توکن‌های حاکمیتی (Governance Tokens)

ارزهایی که به دارندگان‌شان اجازه می‌دهند در تصمیم‌گیری‌های مرتبط با پروژه‌ها و پلتفرم‌ها شرکت کنند. دارندگان بومی این دسته از توکن‌ها قادرند در رای‌گیری شرکت کنند و به شکل مستقیم یا غیرمستقیم در تغییرات اکوسیستم تاثیرگذار باشند. به عنوان مثال در تصمیمات مرتبط با بهبود وضعیت شبکه یا اعمال تغییراتی در پروتکل دخیل باشند. 

به طور معمول کاربرانی که تعداد توکن بیشتری دارند حق رای بالاتری نسبت به بقیه دارند و تاثیرگذاری بیشتر در فرایند رای‌گیری خواهند داشت. میکر (MKR) و کامپاند (COMP) از جمله توکن‌های حاکمیتی هستند.

ارزهای حریم خصوصی (Privacy Coins)

نوع جالبی از رمزارزها وجود دارند که با هدف حفظ حریم خصوصی و ناشناس بودن تراکنش‌ها طراحی شده‌اند. این نوع ارزها با انجام معاملات غیرردیابی تراکنش‌ها را دور از چشم ناظرین نگهداری می‌کنند. کاربرد اساسی ارزهای حریم خصوصی تضمین حفاظت از هویت کاربران است. مونرو (Monroe) و زی کش (Z-cash) نمونه‌های معروف ارزهای حریم خصوصی هستند.

در همین راستا، مونرو از امضای حلقه‌ای و تراکنش‌های مخفی برای حفاظت از هویت کاربران خود استفاده می‌کند.

مزایا و معایب ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال هم مانند دارایی‌های دیگر اعم از ارزهای رایج و طلا مزایا و معایب خاص خود را دارند. 

ارزهای دیجیتال قطعا نقاط عطفی نسبت به ارزهای سنتی دارند که مورد انتخاب جامعه هستند. بخشی از مزایای رمزارزها شامل موارد زیر است:

• کارمزد تراکنش‌های رمزارزها نسبت به کارمزدهای بانک‌ها و موسسات مالی کمتر است
• تراکنش‌های ارزهای دیجیتال در مقایسه با پول‌های فیات بسیار سریع‌تر است و این سرعت ثبت در تراکنش‌های بین‌المللی به شدت مشهود است.
• از آن جایی که رمزارزها از ساختار بلاک چینی استفاده می‌کنند، امنیت بسیار بالایی دارند.
• تمامی تراکنش‌های انجام شده با رمزارزها در دفتر کل توزیع شده ثبت و ذخیره می‌شوند که امکان پیگیری تراکنش‌ها را فراهم می‌کند.

همچنین باید دقت داشت که دارایی‌های دیجیتال معایبی هم دارند و در برخی موارد نسبت به ارزهای سنتی عملکرد پایین‌تری ارائه کرده‌اند. بخشی از ایرادات استفاده از رمزارزها شامل موارد زیر است: 

• استفاده از رمزارزها و انجام تراکنش‌ها نیاز به یک دانش فنی حداقلی دارد که ممکن است برای برخی افراد پیچیده باشد.
• با وجود امنیت بسیار بالای شبکه‌های بلاک چینی، احتمال هرگونه حملات هکری و حتی ساختارشکنانه متوجه صرافی‌ها و برخی کیف پول‌ها خواهد بود.
• با توجه به نوسانات قیمتی بسیار بالایی که دارند، دارایی پرریسکی محسوب می‌شوند.
• بسیاری از کشورها هنوز قوانین و مقررات مشخصی برای رمزارزها وضع نکرده‌اند که این دارایی‌ها را با چالش‌هایی روبرو می‌کند.

مقایسه ارزهای دیجیتال و ارزهای سنتی (فیات)

ارزهای دیجیتال در مقایسه با ارزهای سنتی تفاوت‌ها و شباهت‌هایی با یکدیگر دارند. در اینجا مقایسه‌ای بین ارزهای دیجیتال و ارزهای فیات انجام شده است:

کاربردهای ارزهای دیجیتال

رمزارزها در دنیای امروز کاربرد زیادی دارند و روز به روز کاربردشان بیشتر و عمیق‌تر خواهد شد. این نوع دارایی‌ها حالا در صنایع گوناگون (نظیر پزشکی، مالی، املاک و صنایع دیگر) جا باز کرده‌اند و در زندگی روزمره استفاده‌های مختلفی دارند. از جمله موارد کاربردی برای رمزارزها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

پرداخت‌های آنلاین و خرید کالا و خدمات

بسیاری از فروشگاه‌های آنلاین و ارائه‌دهندگان خدمات، از رمزارزها  به عنوان ابزاری برای پرداخت وجه استفاده می‌کنند. اخیرا شرکت خودروسازی تسلا اجازه پرداخت رمزارز برای خرید خودروهای خود را فراهم کرده است.

انتقالات بین‌المللی پول

رمزارز‌ها در پرداخت‌های بین‌المللی و فرامرزی به شدت کاربرد دارند. ارزهای دیجیتال عملا با حذف واسطه‌ها، امکان نقل و انتقال بدون دردسر پول به خارج از کشور را فراهم می‌کنند. این نقل و انتقالات اغلب به دلایلی مانند خریدهای خارجی، انجام تجارت و یا معاملات برون‌مرزی صورت می‌گیرند.

سرمایه گذاری در بازار رمزارزها

بازار رمز‌ارزها به دلیل حجم بالای معاملات و ارزش بازار میلیارد دلاری (بیت کوین ارزش بازار تریلیون دلاری دارد)، مقصد اصلی بسیاری از سرمایه‌گذاران و معامله‌گران دنیا است. ارزهای دیجیتال به صورت شبانه‌روزی در دسترس سرمایه‌گذاران و معامله‌گران هستند و آن‌ها می‌توانند سود بالایی کسب کنند. این کسب سود هم از طریق ترید (سرمایه‌گذاری کوتاه‌مدت) و هم از طریق نگهداری (HODL یا سرمایه‌گذاری بلند‌مدت) میسر است.

تامین مالی جمعی و ICOها

ارزهای دیجیتال هم مانند پول‌های سنتی در تامین مالی جمعی و جذب سرمایه مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این کار به پروژه‌های مختلف کمک می‌شود تا سرمایه مورد نیاز خود را جذب کنند. همچنین نقدینگی رمزارزها با این کار بالا خواهد رفت.

عرضه اولیه سکه (ICO) هم یکی از روش‌های جذب سرمایه است که پروژه‌های حوزه کریپتو می‌توانند با فروش توکن‌های جدید خود به سرمایه‌گذاران، کسب درآمد کنند. 

متاورس و نقش رمزارزها در دنیای دیجیتال جدید

متاورس، یک دنیای مجازی است که بر پایه فناوری‌های پیشرفته مانند واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و بلاکچین ساخته شده و به کاربران امکان می‌دهد تا در محیط‌های غیرواقعی حضور داشته و با یکدیگر تعامل کنند. رمزارزها در دنیای متاورس کاربردهای زیادی دارند و انجام تراکنش‌ها و پرداخت‌ها در کنار دریافت پاداش مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مسائل قانونی و تنظیم مقررات

رمزارزها در بحث‌های قانونی و تنظیم مقررات هم کاربردهای خاص خود را دارند. به عنوان مثال در مبارزه با پولشویی مورد استفاده قرار می‌گیرند چرا که تراکنش‌ها قابل پیگیری هستند. همچنین برای ثبت اثر (مالکیت معنوی) و جلوگیری از تقلب کاربرد دارند. هنرمندان می‌توانند آثار خود را در یک فضای غیرقابل تغییر به ثبت برسانند.

ارزهای دیجیتال معروف کدام هستند؟

در حال حاضر، بیش از ۲۰ هزار ارز دیجیتال وجود دارد. اما تعدادی از آن‌ها بیش از بقیه مطرح هستند و عموما از الگوریتم‌های خلاقانه و جدید استفاده می‌کنند. در ادامه با تعدادی از معروف‌ترین ارزهای دیجیتال در بازار کریپتوکارنسی آشنا می‌شوید.

بیت کوین (Bitcoin)

معروف‌ترین ارز دیجیتال است که با لقب پادشاه رمزارزها شناخته می‌شود. بیت کوین اولین رمزارز موفق و کامل ساخته شده است که به منظور معاملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارایی دیجیتال که در سال ۲۰۰۸ توسط ساتوشی ناکاموتو ساخته شد، تنها به‌اندازه ۲۱ میلیون واحد عرضه می‌شود. در اصل بیت کوین با هدف انتقال دارایی و حفظ ارزش ساخته شد و مورد استفاده قرار گرفت. در نتیجه افراد مختلف جامعه از این رمزارز به منظور سرمایه‌گذاری، خرید و فروش کالا و انتقال دارایی به خارج از مرزها استفاده کردند.

بیت کوین برای عرضه توکن‌های خود از الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) استفاده می‌کند که وابسته به فعالیت ماینرها است. ماینرها با استخراج بیت کوین تعدادی از توکن‌های این دارایی دیجیتال را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. تغییرات قیمت پادشاه رمزارزها از زمان آغاز به کار آن جالب توجه بوده است. بیت کوین با ارزشی کمتر از ۱ دلار فعالیت خود را آغاز کرد و نوسانات قیمتی زیادی را تجربه کرد. در حال حاضر ارزش این رمزارز بیش از ۱۰۰ هزار دلار است. 

اتریوم (Etherium)

دومین رمزارز معروف بازار کریپتو است که طرفداران زیادی دارد. اتریوم در سال ۲۰۱۵ توسط ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) معرفی شد و خیلی سریع تبدیل به رمزارز برتر بازار پس از بیت کوین شد. این رمزارز قدرتمند با ساختار بلاک چینی جدیدی وارد بازار شد که با قراردادهای هوشمند کار می‌کند. در اصل اتریوم پیشرو و معرف قراردادهای هوشمند بود. اتریوم بستر مناسبی را برای ساخت برنامه های غیرمتمرکز فراهم می‌کند و برای توسعه‌دهندگان می‌تواند انتخاب مناسبی باشد.

اتر (ETH) ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم است که برای پرداخت هزینه‌های شبکه استفاده می‌شود. همچنین این رمزارز به عنوان پاداش برای ماینرها و سهام‌گذاران مورد استفاده قرار می‌گیرد. الگوریتمی که اتریوم در ساختار خود از آن استفاده می‌کند اجماع اثبات سهام (PoS) است که جایگزین الگوریتم قبلی این اکوسیستم یعنی اجماع اثبات کار (PoW) شده است. در ساز و کار جدید، کاربران با وثیقه گذاشتن دارایی خود در شبکه سهیم می‌شوند و در ازای آن سود دریافت می‌کنند. این با استخراج رمزارزها تفاوت دارد.

تتر (Tether)

شناخته‌شده‌ترین استیبل کوین بازار ارزهای دیجیتال است که در بسیاری از شبکه‌های بلاک چینی (شامل اتریوم، بیت کوین، سولانا، تون، ترون و بقیه شبکه‌ها) وجود دارد. معامله‌گران از تتر برای حفاظت از ارزش و ثبات سرمایه خود استفاده می‌کنند. تتر معادل یک دلار آمریکا است و حفظ ارزش یک به یک با دلار آمریکا را دنبال می‌کند. تتر کاربردهای زیادی برای مبادلات بین‌المللی دارد. همچنین در کشورهایی مثل ایران که نرخ دلار با ارز کشور تفاوت چشمگیری دارد، گزینه خوبی برای سرمایه‌گذاری محسوب می‌شود.

بایننس کوین (Binance Coin)

یکی از معروف‌ترین ارزهای دیجیتال بازار است که توسط صرافی بایننس ایجاد شده است. بایننس کوین در سال ۲۰۱۷ به طور رسمی معرفی و عرضه اولیه (ICO) شد. در ابتدا این توکن روی بلاک چین اتریوم با استاندارد (ERC-20) منتشر شد. با گذشت زمان و در سال ۲۰۱۹ بایننس کوین بلاک چین اختصاصی خود را تحت عنوان اسمارت چین (Smart Chain) راه‌اندازی کرد و به آن نقل مکان کرد. یکی از نکات جالب درباره بایننس کوین فرایند توکن‌سوزی آن است که هر ۳ ماه یکبار به منظور کاهش عرضه و افزایش ارزش آن انجام می‌شود. در اصل بایننس بخشی از سود خود را برای خرید و سوزاندن توکن صرف می‌کند.

توسعه‌دهندگان می‌توانند از اسمارت چین برای ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز استفاده کنند.

تون کوین (Ton Coin)

ارز دیجیتال اصلی یا همان توکن بومی شبکه تون (Ton) است که توسط بنیاد تون (Ton Foundation) بنیان‌گذاری شده است. تون کوین که از الگوریتم اجماع اثبات سهام (PoS) استفاده می‌کند، برای تبدیل تلگرام به یک اکوسیستم جامع خدمات گوناگون توسعه یافته است. این ارز دیجیتال برای افزایش توان پذیری و بهبود سرعت خود از فناوری شاردینگ استفاده می‌کند. یکی از جالب‌ترین و جذاب‌ترین بخش‌های اکوسیستم تون، بازی‌های بلاک چینی طراحی شده است. بازی‌هایی که طرفداران زیادی به خود جذب کرده‌اند و برخی از این پروژه‌ها تون کوین را به عنوان پاداش به کاربران اهدا می‌کنند.

نات کوین (NotCoin)، همستر کامبت (Hamster Kombat) و کتیزن (Catizen) از جمله پرطرفدارترین بازی‌های اکوسیستم تون محسوب می‌شوند. 

کاردانو (Cardano)

رمزارز قدرتمندی است که در سال ۲۰۱۷ توسط چارلز‌هاسکینسون ایجاد شد.‌ هاسکینسون که یکی از اعضای اتریوم بود با ایده مقیاس‌پذیری بهتر نسبت به اتریوم از کاردانو رونمایی کرد. ارز دیجیتال بلاک چین کاردانو ADA است که برای تبادلات مالی، پرداخت هزینه تراکنش‌ها و به عنوان ذخیره ارزش استفاده می‌شود. 

کاردانو که برای ساخت برنامه‌های غیرمتمرکز کاربرد دارد از یک معماری دو لایه استفاده می‌کند که به جداسازی توکن‌ها از قراردادهای هوشمند کمک می‌کند. به طور کلی کاردانو ایده پیاده‌سازی ساختاری قدرتمندتر از اتریوم را در سر می‌پروراند و پلتفرمی انعطاف‌پذیر، پایدار و مقیاس‌پذیر برای اجرای قراردادهای هوشمند محسوب می‌شود.

دوج کوین (Doge Coin)

نوعی میم کوین است که با هدف شوخی با بیت کوین در سال ۲۰۱۳ ایجاد شد. در همان زمان ،دوج کوین توسط بیلی مارکوس و جکسون پالمر معرفی شد که لوگوی آن از یک سگ با نژاد خاص الگو گرفته شده است. دوج کوین یکی از رمزارزهای مورد علاقه ایلان ماسک، چهره معروف حوزه ارزهای دیجیتال، محسوب می‌شود.

شیبا اینو (Shiba Inu)

این میم کوین در سال ۲۰۲۰ توسط شخص ناشناسی به نام ریوشی ساخته شد. شیبا اینو که روی بلاک چین اتریوم بنا نهاده شد با هدف شکست دادن دوج کوین وارد بازار کریپتو شد. در اکوسیستم شیبا چند توکن دیگر علاوه بر شیبا اینو نیز وجود دارند که برای هرکدام کاربردی خاص تعریف شده است.

ریپل (Ripple)

شاید بتوان گفت ریپل جنجالی‌ترین رمزارز در بازار کریپتو محسوب می‌شود. ریپل رمزارزی است که برای تسهیل تراکنش‌های بین‌المللی و به عنوان واسطه‌ای برای تسریع تراکنش‌ها طراحی شده است. نقطه عطف ریپل این است که با بانک‌ها و موسسات مالی مختلف همکاری می‌کند. این رمزارز از یک پروتکل اجماع توزیع شده استفاده می‌کند که متمایز کننده عملکرد آن نسبت به بلاک چین‌های سنتی است. این پروتکل در بالا بردن سرعت تراکنش‌ها و کاهش هزینه‌ها بسیار موثر است. 

چرا ارزهای دیجیتال از بلاک چین استفاده می‌کنند؟

ارزهای دیجیتال از سازوکاری غیرمتمرکز برای تعریف ساختار خود استفاده می‌کنند. این ساختار غیرمتمرکز با وجود فناوری به نام بلاک چین قابل پیاده‌سازی خواهد بود. غیرمتمرکز بودن ساختاری اجازه می‌دهد تا جامعه بدست کاربران اداره شود و هیچ نهاد متمرکزی برای مدیریت آن وجود نداشته باشد. از دلایل دیگر اعتماد ارزهای دیجیتال به فناوری بلاک چین می‌توان به شفافیت بالای آن است. کاربران برای انجام تراکنش‌های خود باید به یک سیستم مالی اعتماد داشته باشند. تمام تراکنش‌ها در ساختار بلاک چین ثبت می‌شوند و قابل نمایش هستند.

تغییرناپذیری تراکنش‌ها یکی از فاکتورهای مهم در اعتماد به فناوری بلاک چین است. از زمانی که یک تراکنش مورد تایید قرار گرفت و به طور کامل انجام شد، دیگر قابلیت بازگشت یا هرگونه تغییری نخواهد داشت. بلاک چین با حذف واسطه‌ها تراکنش‌ها را به مراتب تسهیل می‌کند که این به نوبه خود دلیل محکمی برای استفاده از این فناوری است. دیگر نگرانی‌های مختلفی اعم از هرگونه فساد ناشی از شخص ثالث در این فرآیند وجود نخواهد داشت.

همچنین بلاک چین امکان انجام تراکنش‌ها بدون شناخت طرفین را فراهم کرده است. این یک قابلیت فوق‌العاده محسوب می‌شود چرا که بدون وجود این فناوری، برای انجام تراکنش‌ها نیاز به شناخت طرفین تا حدی الزام آور بود. تقریبا برگ برنده فناوری بلاک چین امنیت آن است. می‌توان ادعا کرد که یک شبکه بلاک چینی تقریبا حمله ساختارشکنانه‌ای نمی‌پذیرد. پس از آن که یک تراکنش ثبت شد دسترسی به آن و اعمال تغییرات در آن بسیار بعید به نظر می‌رسد. از آن جایی که هر بلاک دارای یک هش منحصر به فرد است که با هش بلاک قبلی خود مشترک است، رسیدن به هش یک بلاک تنها بلاک‌ها قبلی را قابل دسترس خواهد کرد.

چالش‌ها و ریسک‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال با توجه به فناوری‌های نوین و امکاناتی که فراهم می‌کنند، جذابیت زیادی دارند، اما همراه با مزایای خود، چالش‌ها و ریسک‌هایی نیز به همراه دارند. در ادامه برخی از مهم‌ترین چالش‌ها و ریسک‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال بررسی می‌شود.

خطرات هک و نقض امنیت

بسیاری از صرافی‌ها هدف حملات هکری قرار می‌گیرند که این می‌تواند برای دارایی کاربران خطرناک باشد. همچنین خود ارزهای دیجیتال هم با وجود امنیت فوق‌العادشان ممکن است روزی هدف حمله ساختارشکنانه قرار گیرند. همچنین لو رفتن اطلاعات حساس کاربری اعم از کلید خصوصی کیف پول‌ها می‌تواند عامل نقض امنیت رمزارزها باشد.

ارزهای دیجیتال علی‌رغم امنیت بالایی که دارند اما ممکن است مورد هجوم ساختارشکنانه قرار گیرند. از طرفی دیگر مهاجمین و هکرها از روش‌های دیگر از جمله مهندسی اجتماعی یا حملات فیشینگ استفاده می‌کنند. در چنین حالتی مهاجمین سعی می‌کنند به اطلاعات شخصی کاربران دسترسی پیدا کنند تا بتوانند دارایی آن‌ها را تحت کنترل خود دراورند.

به عنوان مثال با طراحی تکنیک‌هایی از جمله ساخت سایت‌های جعلی اطلاعاتی نظیر کلید خصوصی دارندگان رمزارزها را دریافت کنند. حالت‌های دیگری مانند حمله ۵۱ درصد هم در رمزارزها وجود دارد که تلاش برای در اختیار گرفتن قدرت محاسباتی شبکه است. در چنین حالتی ۵۱ درصد از قدرت محاسباتی شبکه در اختیار تعدادی نود قرار می‌گیرد و آن‌ها می‌توانند رفتار مخربی نظیر دوبار خرج کردن (Double Spending) را انجام دهند.

استفاده غیرقانونی از ارزهای دیجیتال

یکی از مواردی که در دنیای سیاست بسیار مورد بحث است، استفاده از ارزهای دیجیتال در جهت فعالیت‌های غیرقانونی است. پولشویی، جرایم مالی و خرید و فروش کالاهای غیرقانونی نمونه‌ای از نگرانی‌های پیرامون ارزهای دیجیتال هستند.

تاثیر زیست محیطی استخراج رمزارزها

از آن جایی که استخراج رمزارزها نیاز به مصرف برق زیادی دارد، تاثیرات مخرب زیست محیطی هم بر جای می‌گذارد. از یک سو افرادی معتقدند که ارزهای دیجیتال برای محیط زیست بسیار مخرب‌اند و نباید فرایند استخراج ادامه یابد. از طرفی دیگر برخی افراد هزینه‌های زیست محیطی استخراج را کمتر از هزینه‌های زیست محیطی ناشی از ارزهای سنتی میدانند. الگوریتم‌های جدیدتر اعم از اجماع اثبات سهام به کاهش چشمگیر تاثیرات زیست محیطی کمک کرده است.

فرصت‌های سرمایه گذاری در ارز دیجیتال

بدون تردید ارزهای دیجیتال یکی از بهترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری محسوب می‌شوند و می‌توان با استفاده از آن‌ها سودهای فوق‌العاده‌ای بدست آورد. اشکال مختلف سرمایه گذاری در این دارایی به موارد زیر تقسیم می‌شود:

خرید و نگهداری (HODLer)

رایج‌ترین روش سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال شامل خرید و نگهداری آن‌ها به امید افزایش قیمتشان است. بسیاری از فعالین حوزه کریپتو جز هودلرهای (HODlers) رمزارزها هستند چرا رفتارهای رمزارزها ثابت کرده که در دراز مدت به شدت سودده هستند. همچنین رمزارزها بر پایه فناوری روز ساخته شده‌اند، در نتیجه چشم‌انداز مثبتی نسبت به آن‌ها وجود دارد.

معاملات روزانه (Day Trading)

معاملات روزانه شامل انجام معامله به ‌صورت روزانه در بازارهای ارز دیجیتال برای کسب سودهای کوتاه مدت است. با توجه به نوسانات بالای رمزارزها خیلی از معامله‌گران تمایل به انجام معاملات روزانه دارند. معاملات روزانه نیاز به تجربه و همچنین دانش بالای معاملاتی دارد.

سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نوظهور 

به طور کلی یکی از جذاب‌ترین و پربازده‌ترین بخش‌ها برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های نوظهور است. پروژه‌هایی که معرفی کننده تکنولوژی‌های جدید بلاک چینی یا الگوریتم‌های جدید در این حوزه هستند. یا اینکه این پروژه‌ها به قصد ساخت یک اکوسیستم قوی پا به عرضه رمز‌ارزها گذاشته‌اند. اغلب پروژه‌های نوظهور پتانسیل رشد قیمت فضایی خواهند داشت. 

استیکینگ (Staking)

پس از تجربه چالش برانگیز ماینرها برای ساخت توکن‌های جدید، توسعه‌دهندگان و طراحان بلاک چین به فکر ساخت یک سازوکار جدید افتادند. در ادامه باید بدانیم استیکینگ چیست. با ساخت الگوریتم جدید اجماع اثبات سهام کاربران قادر خواهند بود تا با سهام‌گذاری پاداش دریافت کنند. به این منظور منظور می‌توانید با استفاده از استیکینگ سودهای کوتاه مدت از قیمت‌های متفاوت ارزهای دیجیتال کسب کنید. این فرایند با قفل کردن دارایی به مدت مشخصی (مثلا یک ماه) انجام می‌شود.

شرکت در عرضه‌های اولیه کوین (ICO) و صرافی (IEO)

شامل شرکت در عرضه‌های اولیه کوین‌ها و صرافی‌ها برای کسب سودهای بالا از قیمت‌های اولیه است. در این نوع از سرمایه‌گذاری، شرکت‌ها و توصیف‌های ارز دیجیتال جدید از سرمایه‌گذاران جلب سرمایه می‌کنند تا پروژه‌های خود را پیش ببرند. در عرضه اولیه کوین (ICO) شرکت‌ها از طریق فروش کوین‌های خود به سرمایه‌گذاران سرمایه جلب می‌کنند. این روش برای جذب سرمایه برای پروژه‌های جدید و با پتانسیل رشد استفاده می‌شود.

عرضه اولیه صرافی (IEO) خود نوعی از ICO است که توسط صرافی‌های ارز دیجیتال انجام می‌شود. این روش به شرکت‌ها کمک می‌کند تا از اعتبار و اطمینان صرافی‌ها بهره‌برداری کنند و سرمایه‌گذاران مورد نظرشان را از این طریق جذب کنند.

سرمایه‌گذاری در صندوق‌های مرتبط با ارز دیجیتال

یکی از راه های پرطرفدار برای سرمایه‌گذاری است که به کاربران اجازه می‌دهد تا دسترسی آسانی به ارزهای دیجیتال داشته باشید. امکان سرمایه‌گذاری در صندوق‌های مختلفی اعم از صندوق‌های خطرپذیر (Venture Capital Funds)، صندوق‌های تامینی (Hedge Funds) و صندوق‌های شاخص (Index Funds) وجود دارد که هر کدام با هدف خاصی ایجاد شده‌اند. سرمایه‌گذاری در صندوق‌های مرتبط با ارز دیجیتال تنوع زیادی در رمزارزها دارند، در نتیجه ریسک سرمایه گذاری را کاهش می‌دهند. البته حتما به یاد داشته باشید که سرمایه گذاری در ارز دیجیتال نیازمند دانش فنی بالا است.

راهنمای شروع کار با ارزهای دیجیتال

برای شروع کار با ارزهای دیجیتال همواره باید نکات مهمی را در نظر داشته باشید. از جمله این نکات، انتخاب کیف پول مناسب و ذخیره امن دارایی‌ها است. در ادامه به بررسی موارد مهم و امنیتی در استفاده و کار با ارزهای دیجیتال پرداخته‌ایم.

انتخاب و ایجاد کیف پول دیجیتال

مهم‌ترین گام برای استفاده از ارزهای دیجیتال انتخاب یک کیف پول مناسب است که هم امکانات خوبی را ارائه کند و هم امنیت بالایی داشته باشد. با توجه به افزایش رقابت بین پلتفرم‌های مختلف، کیف پول‌های زیادی به بازار رمزارزها پا گذاشته که این ویژگی‌ها را دارند. تراست ولت (Trust Wallet)، ترزور (Trezor)، لجر (Ledger) و متامسک (Metamask)  تعدادی از قوی‌ترین کیف پول‌های ارائه‌کننده خدمات کریپتو هستند. 

پس از انتخاب یکی از کیف پول‌ها متناسب با نیازها، باید یک حساب کاربری ایجاد کرد. برای ساخت حساب کاربری کیف پول ، باید عبارت امنیتی آن را که معمولا بین ۱۲ تا ۲۴ کلمه است را در جایی امن یادداشت کنید.

نحوه خرید و فروش ارزهای دیجیتال

برای خریدارز دیجیتال ۳ روش در پیش رو دارید. به یاد داشته باشید که هر کدام از این روش‌ها مزایا و معایب خود را دارند. از روش‌‌های مرسوم برای خرید ارز دیجیتال می‌توان به راهکارهای زیر اشاره کرد:

• خرید از صرافی خارجی مانند بایننس و کوین بیس
• خرید از صرافی غیرمتمرکز (Decentralized Exchange)
• خرید از صرافی ایرانی معتبر مانند رمزینکس

با توجه به اینکه محدودیت‌های شدیدی برای ایرانیان توسط صرافی‌های خارجی اعمال شده، بهترین گزینه خرید از طریق صرافی رمزینکس است. از طریق صرافی رمزینکس به روش‌های خرید حرفه‌ای، تبدیل و ربات معامله‌گر (اسپات گرید و مارتینگل) به معامله ارزهای دیجیتال بپردازید. در ادامه نیز هر یک از این روش‌ها را جداگانه شرح داده‌ایم.

تبدیل ارز رمزینکس

در روش خرید آسان از رمزینکس، کافی است مراحل زیر را مرحله به مرحله طی کنید. به یاد داشته باشید که روش خرید آسان برای معامله سریع ارزهای دیجیتال است که کارمزد بیشتری نسبت به خرید حرفه‌ای دارد. اما در لحظه و به‌صورت آنی خرید شما با قیمت در لحظه ثبت می‌شود.

• ابتدا به صفحه اول برنامه رمزینکس مراجعه کنید.
• گزینه «خرید آسان» را انتخاب کنید.
• حال در این مرحله کافی است ریال خود را به ارز دیجیتال مورد نظرتان تبدیل کنید.

معامله حرفه‌ای رمزینکس

معامله حرفه‌ای در رمزینکس بیشتر مناسب افرادی است که تجربه بیشتری در ترید داشته و می‌توانند بازار کریپتوکارنسی را تحلیل کنند. در این روش کاربران می‌توانند در قیمت مورد نظر خود با حجم مشخص وارد شده و به معامله بپردازند. همچنین امکان انتخاب اهرم برای انجام معاملات با ریسک و سود بیشتر نیز در این روش وجود دارد. برای انجام معامله حرفه‌ای باید مراحل زیر را طی کنید:

• ابتدا به صفحه اول برنامه رمزینکس مراجعه کنید.
• گزینه «معامله حرفه‌ای» را انتخاب کنید.
• حال باید روش معامله خود را از منو بالا مانند اسپات یا اهرم انتخاب کنید.
• حال ارز دیجیتال مورد نظر خود را انتخاب کنید.
• حال باید یا روش «محدود» یا «بازار» را انتخاب کنید. روش محدود بازه قیمتی مورد نظر را انتخاب می‌کنید و در روش بازار، خرید شما با بهترین قیمت صورت می‌گیرد.
• حال کافی است دکمه خرید را زده و خرید را کامل کنید.
• برای فروش نیز کافی است در در ابتدا گزینه «فروش» را انتخاب کنید.

معامله با ربات رمزینکس

معامله با ربات‌های معامله‌گر رمزینکس مانند ربات اسپات گرید و ربات مارتینگل برای افرادی مناسب است که زمان کافی برای تحلیل و ترید مداوم بازار را نداشته و به دنبال کسب سودهای مطمئن هستند. برای دسترسی به ربات‌های معامله‌گر رمزینکس باید مراحل زیر را طی کنید:

• ابتدا به صفحه اول برنامه رمزینکس مراجعه کنید.
• گزینه «ربات معامله‌گر» را انتخاب کنید.
• حال در این مرحله باید یکی از ربات‌ها یعنی اسپات گرید یا مارتینگل را انتخاب و با توجه به استراتژی خود آن را تنظیم کنید.

نکات امنیتی در ذخیره و استفاده از رمزارزها

برای اینکه بتوانید در استفاده و ذخیره ارزهای دیجیتال امنیت لازم را فراهم کنید، حتما نکات زیر را رعایت کنید:

• از کیف پول‌های امن و معتبر استفاده کنید.
• کلید خصوصی خود را با هیچ فردی به اشتراک نگذارید و آن را در جایی حفظ کنید.
• برای انجام معامله از صرافی‌های معتبر مانند رمزینکس استفاده کنید.
• پس از انتقال وجه، جزئیات تراکنش‌های خود را بررسی کنید.
• در صورت نیاز، احراز هویت دو مرحله‌ای را انجام دهید.

آینده ارزهای دیجیتال چگونه است؟

قضاوت درباره آینده ارزهای دیجیتال تا حد زیادی نامشخص است. با این حال می‌توان به یک نتیجه کلی دست یافت که این مدل از دارایی‌های عصر نوین آینده روشنی در انتظار خواهند داشت.

از نظر فعالان حوزه کریپتو و متخصصان علم داده سناریوهای منفی مختلفی برای رمزارزها وجود دارد. یکی از سناریوهای منفی برای رمزارزها به ویژه بیت کوین، فعالیت سنگین قدرت‌های جهانی (اعم از دولت آمریکا، چین و روسیه) در این بازار است. ممکن است با خرید و فروش سنگین ارکان قدرت، رمزارزها دچار تلاطم و نوسانات سنگین شوند و در نتیجه رو به کاهش شدید قیمت پیش بروند. این کاهش شدید و ناگهانی به احتمال زیاد کار رمزارزها را برای همیشه تمام خواهد کرد چرا که عملا تبدیل به یک دارایی غیرقابل اعتماد خواهند شد.

می‌دانیم که رمزارزها از امنیت بسیار بالایی در ساختار بلاک چینی خود استفاده می‌کنند و تقریبا احتمال دستکاری آن‌ها به لحاظ فنی نزدیک به صفر است. سیستم‌های کامپیوتری که امروزه بشر از آن استفاده می‌کند احتمالا توان نفوذ به آن را نخواهند داشت. با این وجود انتظار می‌رود کامپیوترهای کوانتومی با توجه به دقت و توانمندی بالای محاسباتی خود بتوانند خطری برای ارزهای دیجیتال باشند.

با وجود آسیب‌پذیر بودن رمزارزها در برابر کامپیوترهای کوانتومی، این سناریو چالش‌های زیادی به همراه دارد. به عنوان مثال کامپیوترهای کوانتومی در سطح محدود قابل استفاده هستند و امکان استفاده عمومی از آن وجود ندارد.

با تمام این تفاسیر اما این سناریوها تنها در حد فرضیه هستند و شواهد اطمینان بخشی درباره وقوع آن‌ها وجود ندارد. سناریوهای مثبت برخلاف سناریوهای منفی شواهد قوی‌تر و آشکارتری دارد و حالا می‌توانیم ادعا کنیم که کفه ترازو به نفع سناریوهای مثبت سنگینی می‌کند.

جمع‌بندی

در این مطلب پاسخ جامعی به «ارز دیجیتال چیست» و «رمزارز چیست» ارائه شد و تفاوت‌ها و شباهت‌های ارزهای دیجیتال و رمزارزها مورد بررسی قرار گرفت. ارز دیجیتال نوعی دارایی است که در بستر اینترنتی قابل معامله است و جرقه ای برای آغاز فصلی تازه از اقتصاد دیجیتالی و نوین محسوب می‌شود. رمزارزها با ساختار غیرمتمرکز خود حاکمیت را بین کاربران تقسیم می‌کنند و هیچ نهاد و قدرتی روی آن‌ها کنترل ندارند. با توجه به این ویژگی‌ها و تعاریف بعید نیست ارزهای دیجیتال آینده روشنی در پیش داشته باشند.

سوالات متداول

منابع: binanceacademy | investopedia | coinmetro