گس‌فی چیست؟

گس‌فی (Gas fee) ممکن است برای کسی که اطلاع خاصی از جهان ارزهای دیجیتال ندارد، چیزی مثل قیمت گاز، بنزین و سوخت باشد! اما در بازار ارز دیجیتال به موضوع کاملا متفاوتی اشاره دارد؛ هزینه و کارمزد تراکنش‌ها در شبکه اتریوم! برای شناخت کامل از گس‌فی، با این مطلب رمزینکس همراه باشید.

گس چیست؟

برای شناختن گس‌فی، ابتدا باید بدانید که گس چیست؟ گس (Gas) در اتریوم به معنای هزینه‌های مربوط به اجرای تراکنش‌ها و انجام عملیات در شبکه‌ی اتریوم است. وقتی یک تراکنش یا عملیاتی در شبکه‌ی اتریوم انجام می‌شود، برای اجرای آن نیاز به منابع محاسباتی و زمانی است که توسط کامپیوترهای متصل به شبکه فراهم می‌شود. این هزینه‌های مربوط به منابع محاسباتی و زمانی به عنوان “Gas” شناخته می‌شوند و با پرداخت این هزینه‌ها، تراکنش‌ها و عملیات‌ها در شبکه‌ی اتریوم انجام می‌شوند. 

نرخ گس برای هر تراکنش با توجه به پیچیدگی و حجم محاسباتی مورد نیاز تعیین می‌شود. به درخواست کاربران، اجرای هر عملیات یا تراکنش در شبکه‌ی اتریوم نیاز به منابع محاسباتی دارد. این منابع محاسباتی شامل پردازش، حافظه و زمان کامپیوترهایی است که در شبکه فعال هستند و به اجرای کد و انجام عملیات‌ها می‌پردازند. برای انجام هر تراکنش یا اجرای یک کد در شبکه‌ی اتریوم، باید مقدار معینی از گس (Gas) پرداخت شود. این گس نشان‌دهنده‌ی هزینه‌های محاسباتی است که برای اجرای کد یا تراکنش مورد نیاز است. مقدار گس مصرفی به عواملی مانند پیچیدگی کد، حجم محاسباتی، نوع عملیات و زمان اجرا بستگی دارد.

هرگاه یک فرد یا یک برنامه‌نویس یک تراکنش یا کدی را برای اجرا در شبکه‌ی اتریوم ارسال می‌کند، باید هزینه‌ی متناسب با مقدار گس مصرفی را به عنوان پاداش به ماینرها پرداخت کند تا آن عملیات انجام شود. میزان گس مصرفی توسط افراد یا برنامه‌نویسان تعیین می‌شود و از طریق تنظیم قیمت گس (Gas Price) و تعیین مقدار حداقلی گس (Gas Limit) در هنگام ارسال تراکنش یا کد، قابل تنظیم است. استفاده از قیمت گس پایین‌تر می‌تواند منجر به زمان بیشتری برای تأیید تراکنش یا عدم انجام عملیات شود، در حالی که استفاده از قیمت بالاتر گس ممکن است تأیید تراکنش را سریع‌تر انجام دهد.

گس و ضرورت آن در شبکه اتریوم

سیستم گس در اتریوم به عنوان یک مکانیسم مهم برای مدیریت منابع محاسباتی و اجرای عملیات‌ مختلف در شبکه‌ اتریوم وجود دارد. این سیستم مسئول محاسبه و مدیریت هزینه‌های مرتبط با اجرای تراکنش‌ها و انجام عملیات‌ها است. دلایل اصلی نیاز به گس در اتریوم عبارتند از:

• مدیریت منابع: شبکه‌های بلاک‌چین مانند اتریوم دارای منابع محدودی هستند، از جمله قدرت پردازش، حافظه و زمان. با استفاده از گس، می‌توان اطمینان حاصل کرد که تراکنش‌ها و عملیات‌ها تنها به اندازه‌ نیازشان منابع را مصرف می‌کنند.
• جلوگیری از سوءاستفاده: گس به جلوگیری از سوءاستفاده و حملات مخرب کمک می‌کند. اگر یک شخص تلاش کند منابع زیادی از شبکه را به‌طور همزمان مصرف کند، باید هزینه‌های بیشتری را بپردازد و این پرداخت هزینه‌های بالا می‌تواند جلوی حمله‌های مخرب را بگیرد.
• ایجاد یک معیار مالی: گس به کاربران این امکان را می‌دهد تا هزینه‌‌های مربوط به اجرای تراکنش‌ها و عملیات‌های خود را مدیریت کرده و بر اساس نیاز و ترجیحاتی که دارند، هزینه‌های مرتبط با فعالیت‌های خود را کنترل کنند.

پیشنهاد خواندنی: چگونه کارمزد شبکه اتریوم را کم کنیم؟

گس‌فی چیست؟

گس‌فی (Gas fee) در اتریوم به معنای قیمتی است که کاربران برای هر واحد گس (Gas unit)، به‌طور میانگین، حاضرند پرداخت کنند. این قیمت مشخص می‌کند که برای اجرای هر واحد گس، چه مقدار اتر باید پرداخت شود. در شبکه‌ی اتریوم، وقتی یک تراکنش یا یک عملیاتی انجام می‌شود، فرد یا برنامه‌نویس می‌تواند قیمت گس را مشخص کند. این قیمت به صورت واحد گیگاوی (Gwei) یا ۰.۰۰۰۰۰۰۰۱ اتر است که به عنوان هزینه برای هر واحد گس محاسبه می‌شود.

مقدار گس‌فی می‌تواند متغیر باشد و معمولاً به صورت دینامیک توسط کاربران در زمان ارسال تراکنش یا اجرای کد تعیین می‌شود. انتخاب قیمت گس مناسب می‌تواند تأثیر بزرگی بر سرعت انجام تراکنش‌ها داشته باشد؛ برای مثال قیمت گس بالاتر، می‌تواند منجر به سریع‌تر انجام تراکنش شود؛ چرا که ماینرها بیشتر به تراکنش‌هایی با هزینه بالاتر توجه می‌کنند و این تراکنش‌ها را سریع‌تر پردازش می‌کنند.

استفاده از گس‌فی به عنوان واحد ارزش‌گذاری برای هر واحد گس در شبکه‌ی اتریوم، به کاربران امکان می‌دهد تا هزینه‌های مربوط به تراکنش‌ها و عملیات‌هایشان را به شکل دقیق‌تری کنترل کنند و مقدار اتری که باید برای اجرای عملیات مشخص شده، را پیش‌بینی و مشخص کنند. در نهایت، گس‌فی نشان‌دهنده میزان هزینه‌ متوسطی است که کاربران حاضرند برای هر واحد گس در شبکه‌ی اتریوم پرداخت کنند و برای اجرای تراکنش‌ها یا کدها در شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

چگونگی کارکرد گس‌فی

چگونگی کارکرد گس‌فی هم به طور خلاصه به صورت زیر است:

• تعیین مقدار: کاربر یا برنامه‌نویس مقدار گس‌فی را برای انجام یک تراکنش یا عملیات مشخص می‌کند. این مقدار به صورت عددی از واحد گیگاوی نمایش داده می‌شود، به عنوان مثال، جیوی ۱۰.
• محاسبه هزینه: مقدار گس‌فی توسط مقدار گس لیمیت (Gas Limit) که تعداد کل گس‌های مورد استفاده برای تراکنش یا عملیات است، ضرب می‌شود. این ضرب، هزینه کلی برای اجرای تراکنش یا عملیات را تشکیل می‌دهد.
• پرداخت هزینه: کاربر باید مقدار اتر معادل هزینه‌ای را که برای گس‌های مصرف شده پرداخت می‌شود، داشته باشد.
• تأیید تراکنش: هر تراکنش یا عملیاتی که با استفاده از گس‌فی ارسال می‌شود، برای تأیید به ماینرها ارسال شده و پس از تأیید، در بلاک چین اضافه می‌شود.

پیشنهاد خواندنی: نحوه خرید و انتقال ارز دیجیتال در صرافی ایرانی با کارمزد کمتر

گس لیمیت (Gas Limit)

گس لیمیت حداکثر تعداد واحدهای گس (Gas units) است که یک کاربر یا برنامه می‌تواند برای اجرای یک تراکنش یا انجام یک عملیات در شبکه‌ اتریوم، تعیین کند. این مقدار تعیین‌کننده‌ سقف هزینه‌های محاسباتی است که برای اجرای یک تراکنش یا عملیات پرداخت شود.

هنگام انجام یک تراکنش یا اجرای یک کد در شبکه‌ اتریوم، برای محاسبه هزینه‌های مربوط به اجرای آن عملیات به گس نیاز است. در اینجا گس لیمیت تعیین می‌کند که تا چه مقداری از گس می‌تواند برای اجرای یک تراکنش یا کد، استفاده شود.

اگر گس مصرفی بیشتر از گس‌لیمیت باشد، تراکنش یا عملیات ممکن است با خطای “Out of Gas” یا “اتمام گس” روبه‌رو شود و در نتیجه، ممکن است اجرای تراکنش کلا لغو شده یا به نتیجه نرسد. به همین دلیل تنظیم گس لیمیت، اهمیت بالایی دارد؛ چرا که منابع مورد نیاز را برای موفقیت‌آمیز بودن اجرای تراکنش‌ها یا کدها فراهم کرده و از ایجاد مشکلات ناشی از کمبود منابع جلوگیری می‌کند.

گس پرایس

قیمت گس (Gas Price) در اتریوم به معنای میزان هزینه‌ای است که یک کاربر یا یک برنامه‌نویس حاضر است برای هر واحد گس (Gas unit) به‌طور میانگین، پرداخت کند. این مقدار معمولاً توسط فرد یا برنامه‌نویس در زمان ارسال تراکنش یا کد در شبکه‌ی اتریوم تعیین می‌شود. 

هنگامی که شخصی یک تراکنش یا یک عملیات را در شبکه‌ی اتریوم اجرا می‌کند، باید مقدار گس لیمیت (Gas Limit) را تعیین کرده و همچنین قیمت گس (Gas Price) را مشخص کند. این قیمت معمولاً به صورت «Gwei» مشخص می‌شود که یک واحد از اتر است و برای ارزش‌گذاری هزینه‌های مربوط به گس کاربرد دارد.

محاسبه هزینه گس اتریوم یا گس‌فی

گس پرایس و گس لیمیت با هم تعیین می‌کنند که چقدر از هزینه برای اجرای یک تراکنش یا کد باید پرداخت شود. محاسبه هزینه کل یک تراکنش به این صورت است: (قیمت گس) × (مقدار گس لیمیت). 

گس‌فی (Gas fee) هم که نتیجه‌ی ضرب گس پرایس و مقدار گس لیمیت است، به عنوان پاداش به ماینرها پرداخت می‌شود. گس پرایس یکی از عوامل تاثیرگذار در سرعت تأیید تراکنش‌ها و عملیات‌ها در شبکه‌ی اتریوم است. به طور کلی، یک قیمت گس بالاتر می‌تواند تأیید تراکنش را سریع‌تر انجام دهد.

پیشنهاد خواندنی: روش برای استخراج اتریوم رایگان

تبدیل گس به اتر 

تبدیل واحدهای گس (Gas) به واحدهای اتر یا سایر ارز‌های دیجیتال معمولاً بر اساس فرمولی انجام می‌شود که ارتباط مستقیمی با گس پرایس و مقدار گس لیمیت دارد. فرمول برای محاسبه هزینه‌ کل یک تراکنش در ادامه بررسی شده است:

هزینه کل = گس پرایس × مقدار گس لیمیت

• برای تبدیل مقدار گس به اتر، شما به دو متغیر نیاز دارید: گس پرایس که به صورت واحد اتر بر واحد گس (معمولاً Gwei بر واحد Gas) است.
• مقدار گس لیمیت که تعیین می‌کند که چند واحد گس برای اجرای تراکنش یا عملیات مورد نظر لازم است.

سپس می‌توانید مقدار به دست آمده را به واحد اتر یا همان Ethereum تبدیل کنید. برای این کار، می‌توانید مقدار گس را به واحد اتر تقسیم کنید. بنابراین، با استفاده از فرمول مذکور و با توجه به گس پراس و گس‌لیمیت، امکان محاسبه مقدار هزینه‌ کل یک تراکنش به واحد اتر (Ether) وجود خواهد داشت.

تراکنش‌هایی که گس‌فی دارند

• انتقال اتر: انتقال اتر (Ether) از یک کیف پول Ethereum به کیف پول دیگر، یا هر نوع تراکنش دیگری که در شبکه Ethereum انجام می‌شود، نیازمند پرداخت گس‌فی است.  معاملات در شبکه Ethereum از نظر پیچیدگی و میزان منابع محاسباتی که نیاز دارند، متفاوت هستند. برای مثال، انتقال اتر به عنوان یک معامله ساده‌تر نیاز به کمترین مقدار gas دارد. اما اجرای یک قرارداد هوشمند (smart contract) باعث می‌شود مقدار بیشتری از گس مصرف شود زیرا این کارها پیچیده‌تر هستند و بیشترین منابع محاسباتی را مصرف می‌کنند.
• ایجاد داده در بلاک‌چین: زمانی که یک شخص یا برنامه‌نویس قصد اضافه کردن داده‌های جدیدی به بلاک‌چین را دارد، اجرای این عملیات به وسیله‌ی تراکنش‌ها در شبکه بلاک‌چین صورت می‌گیرد. این عملیات شامل افزودن یک تراکنش جدید یا تغییرات در داده‌های موجود است. گس‌فی برای اجرای اینگونه عملیات در نظر گرفته می‌شود. در شبکه بلاک‌چین، برای اجرای هر تراکنش یا تغییر در داده‌های بلاک چین، مقداری از گس مصرف می‌شود که ارزش مشخصی از ارز دیجیتال معادل (مثل Ethereum) را نمایان می‌کند.
• ایجاد و اجرای قرارداد هوشمند (Smart Contract): هنگامی که کاربری، یک قرارداد هوشمند را در شبکه ایجاد و یا اجرا می‌کند، می‌بایست هزینه کافی را برای اجرای کد مربوط به آن قرارداد تامین کند. این هزینه برای اجرای کدها، ذخیره داده‌ها در شبکه، انجام محاسبات و اجرای توابع مختلف در قرارداد هوشمند صرف می‌شود. گس‌فی برای ایجاد یا اجرای یک قرارداد هوشمند می‌تواند بسته به پیچیدگی قرارداد و تعداد عملیاتی که باید انجام شود، متغیر باشد. 
• DApp: هنگامی که کاربران وارد یک DApp می‌شوند و با آن تعامل دارند (مانند اجرای عملیات، انجام معاملات، یا استفاده از خدمات ارائه شده توسط DApp)، برای هر فعالیتی که در داخل DApp انجام می‌دهند، گس‌فی محاسبه می‌شود که باید آن را پرداخت کنند.
• ارسال تراکنش‌ها: هر تراکنشی که از یک کیف پول به شبکه ارسال شده و برای تأیید در بلاک‌چین اضافه می‌شود، نیازمند پرداخت گس‌فی است.

پیشنهاد خواندنی: پاداش بلاک در بلاکچین بیت‌کوین و اتریوم چیست و چگونه محاسبه می‌شود؟

عوامل موثر بر گس‌فی

عوامل مختلفی بر میزان گس‌فی تاثیر می‌گذارند، از جمله:

• نوع تراکنش: برخی از تراکنش‌ها، مانند قراردادهای هوشمند پیچیده، نیازمند گس بیشتری هستند.
• پیچیدگی عملیات: هر عملیات یا تراکنشی که در بلاک‌چین انجام می‌شود، دارای میزان پیچیدگی متفاوتی است. عملیات‌های پیچیده‌تر نیازمند بیشترین منابع محاسباتی هستند و بنابراین مصرف بیشتری از گس را نیاز دارند.
• میزان تراکنش‌های در صف: زمانی که شبکه بلاک چین شلوغ است و تعداد زیادی از تراکنش‌ها در صف انتظار انجام هستند، معمولاً ارسال کنندگان برای تراکنش‌های خود میزان گس‌فی بیشتری را ارائه می‌دهند تا تراکنش‌هایشان با سرعت بیشتری انجام شود.
• گس پرایس (Gas Price): کاربران می‌توانند خودشان قیمت گس را تعیین کنند. این قیمت نشان‌دهنده مقدار Ethereum (به صورت Gwei) است که حاضرند برای هر واحد گس پرداخت کنند. قیمت بالاتر به معنای توافق برای پرداخت مبلغ بیشتری به ماینرها برای انجام تراکنش با سرعت بیشتر است.
• گس لیمیت (Gas Limit): گس لیمیت یک سقف تعیین شده است که کاربران برای تراکنش‌های خود در نظر می‌گیرند. اگر یک تراکنش به گس بیشتری از این حد منابع محاسباتی نیاز داشته باشد، تراکنش لغو می‌شود اما گس‌فی استفاده شده، به کاربر بازگردانده می‌شود.
• وضعیت شبکه: شبکه بلاک‌چین به طور دوره‌ای تغییر می‌کند و می‌تواند در شلوغی و فعالیت، یا در دوره‌های کم‌فعالیتی قرار بگیرد. این وضعیت شبکه می‌تواند میزان گس‌فی را تحت تأثیر قرار دهد.

مزایای گس‌فی

• ایمن‌سازی شبکه: گس‌فی به عنوان یک عامل بازدارنده در برابر فعالیت‌های مخرب در شبکه اتریوم عمل می‌کند. به این ترتیب که با الزام کاربران به پرداخت هزینه برای هر تراکنش، راه‌اندازی حملات هرزنامه‌ای یا حملات DoS پرهزینه‌تر می‌شود. این کار ماینرها را تشویق می‌کند تا تراکنش‌های قانونی را در اولویت قرار دهند که در نهایت  به حفظ ثبات شبکه می‌انجامد.
• پاداش ماینرها: گس‌فی اصلی‌ترین راه کسب درآمد استخراج‌کنندگان برای فعالیت‌های‌‌شان در اعتبارسنجی تراکنش‌ها و ایمن‌سازی شبکه است. بدون گس‌فی، ماینرها انگیزه کمی برای مشارکت خواهند داشت که به طور بالقوه منجر به بی‌ثباتی شبکه و کاهش امنیت می‌شود.
• کنترل تراکم: گس‌فی به عنوان یک مکانیسم بازار برای مدیریت تراکم شبکه عمل می‌کند. وقتی شبکه مشغول است، گس‌فی افزایش می‌یابد که کاربران را از انجام تراکنش‌های غیرضروری منصرف کرده و فضا را برای تراکنش‌های حیاتی‌تر باز می‌کند. این موضوع باعث حصول اطمینان از این می‌شود که شبکه می‌تواند بار فعلی را به طور موثر اداره کند.
• تخصیص منابع: گس‌فی تضمین می‌کند که از منابع موجود در شبکه اتریوم به طور موثر استفاده می‌شود. این سیستم با الزام کاربران به پرداخت توان محاسباتی مورد نیاز برای تراکنش‌های خود، از مصرف بیهوده منابع جلوگیری کرده و به بهینه‌سازی عملکرد شبکه کمک می‌کند.
• هزینه‌های قابل پیش‌بینی: گس‌فی با این که نوسان هم دارد، اما در عین حال یک ساختار هزینه قابل پیش‌بینی را به کاربران ارائه می‌دهند. با تعیین گس لیمیت و گس پرایس، کاربران می توانند هزینه کل تراکنش خود را از قبل تخمین بزنند و امکان بودجه‌بندی و برنامه‌ریزی بهتری را داشته باشند.

معایب گس‌فی 

• هزینه‌های بالا: گس‌فی گاهی می‌تواند بسیار گران باشد؛ به خصوص در دوره‌های پرازدحام شبکه. این موضوع می‌تواند مانعی برای ورود کاربران جدید باشد و پذیرش برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) ساخته شده بر روی اتریوم را محدود کند.
• نوسانات: گس‌فی می‌تواند به طور قابل توجهی نوسان داشته باشد و این امر پیش‌بینی دقیق هزینه تراکنش‌ها را برای کاربران دشوارتر می‌کند. امکان دارد که این نوسانات منجر به کارمزدهای بالا و غیرمنتظره شود و کاربران را از انجام تراکنش‌ منصرف کند.
• پیچیدگی: درک سازوکار گس‌فی و تعیین گس لیمیت و گس پرایس می‌تواند برای کاربران جدید پیچیده باشد. این منحنی پیجیده یادگیری در مواقعی احتمالا به صورت مانعی برای ورود افراد ناآشنا به فناوری بلاک چین عمل خواهد کرد.
• نابرابری: گس‌فی بالا می‌تواند نابرابری‌های موجود در اکوسیستم اتریوم را تشدید کند. کاربرانی که منابع بیشتری دارند، می‌توانند گس پرایس بالاتری را بپردازند و تراکنش‌های خود را اولویت‌بندی کنند؛ در حالی که کاربرانی با منابع محدود ممکن است از شبکه قیمت‌گذاری حذف شوند.
• مقیاس‌پذیری محدود: ساختار گس‌فی فعلی می‌تواند مقیاس‌پذیری شبکه اتریوم را محدود کند. همانطور که شبکه شلوغ‌تر می‌شود، گس پرایس افزایش پیدا می‌کند که به طور بالقوه مانع از رشد dApps و کاهش سرعت پردازش تراکنش‌ها است.

گس‌فی یک شمشیر دولبه در اکوسیستم اتریوم است. در حالی که از یک سو امنیت ضروری را فراهم می‌کنند، ماینرها را تشویق می‌کنند و تراکم شبکه را مدیریت می‌کنند، از سوی دیگر می‌توانند گران، فرار و پیچیده باشند. یافتن تعادل بین این مزایا و معایب برای پایداری و رشد طولانی مدت شبکه اتریوم بسیار مهم است.

ارتقاء شبکه اتریوم در آینده، مانند اجرای اتریوم ۲.۰، با هدف رسیدگی به محدودیت‌های مقیاس‌پذیری ساختار گس‌فی فعلی است. این ارتقاء ممکن است راه‌حل‌های جدیدی را برای مدیریت ازدحام شبکه و قابل پیش‌بینی‌تر و مقرون به صرفه‌تر کردن گس‌فی ارائه دهد.

پیشنهاد خواندنی: بهترین استخر استخراج اتریوم

نحوه کاهش گس‌فی اتریوم 

تراکنش در بازه‌های زمانی کم‌هزینه‌تر: تراکنش در بازه‌های زمانی کم‌هزینه‌تر یک روش مؤثر برای کاهش هزینه‌های گس‌فی (Gas Fees) در شبکه‌های بلاک‌چین است. با توجه به ساختار شبکه بلاک‌چین و مکانیزم کارکرد آن، تراکنش‌هایی که در بازه‌های زمانی با شلوغی کمتر انجام می‌شوند، ممکن است با گس‌فی کمتری صورت بگیرند. زمان‌بندی ارسال تراکنش‌ها در زمان‌های کم‌تر شلوغ، معمولاً منجر به پرداخت کمتر گس‌‌فی می‌شود؛ چرا که در این زمان‌ها تقاضا برای پردازش تراکنش‌ها کمتر است و ماینرها نیاز به پرداخت گس‌فی بالا برای اجرای تراکنش‌ها ندارند.

برای انجام این کار، می‌توانید از تحلیل داده‌های مربوط به شلوغی شبکه و هزینه‌های گس‌فی در طول زمان استفاده کنید تا زمان‌های کم‌‌تر شلوغ را شناسایی کرده و در آن زمان تراکنش‌های خود را ارسال کنید. همچنین، استفاده از سرویس‌های مانیتورینگ یا تحلیل شبکه می‌تواند به شما کمک کند تا الگوهای بهتری برای زمان‌بندی تراکنش‌های خود پیدا کنید و در نتیجه گس‌‌فی را کاهش دهید.

انجام تراکنش‌های ساده: یکی از بهترین راه‌های کاهش گس‌فی، استفاده از تراکنش‌های ساده است. تراکنش‌های ساده نیاز به گس کمتری دارند. به عنوان مثال، انتقال اتر از یک کیف پول به کیف پول دیگر، یک تراکنش ساده است. اما، ایجاد یک قرارداد هوشمند، یک تراکنش پیچیده محسوب می‌شود.

استفاده از گس‌لیمیت کمتر: گس لیمیت (Gas Limit) نشان‌دهنده تعداد گس‌های مصرفی برای یک تراکنش است. استفاده از گس‌لیمیت کمتر می‌تواند به کاهش هزینه‌ها کمک کند، اما توجه داشته باشید که این ممکن است در صورت عدم وجود منابع کافی برای اجرای تراکنش‌ها، منجر به لغو عملیات شود. برای تعیین گس‌لیمیت مناسب، می‌توانید از ابزارهای آنلاین مانند ETH Gas Station استفاده کنید. این ابزار، به شما کمک می‌کند تا گس لیمیت را بر اساس شرایط شبکه تنظیم کنید. این ابزار برای تعیین زمان‌های کم ترافیک شبکه هم کاربرد دارد.

استفاده از سرویس‌های بهینه‌سازی هزینه: سرویس‌های بهینه‌سازی هزینه (Cost Optimization Services) در اتریوم به شما کمک می‌کنند تا هزینه‌های مرتبط با اجرای تراکنش‌ها و عملیات‌های شبکه را به حداقل برسانید. این سرویس‌ها معمولاً ابزارها، سرویس‌های آنلاین، یا امکاناتی هستند که امکان بهبود کارایی و بهینه‌سازی مصرف منابع شبکه را فراهم می‌کنند.ابزارهایی مثل  Gwei.io و Gasnow از این دسته هستند و استفاده از آن‌ها مزایای متنوعی دارد. از جمله:

• پیش‌بینی هزینه
• بهبود کارایی
• مانیتورینگ و تجزیه و تحلیل
• استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته

استفاده از شبکه‌های لایه دوم: شبکه‌های لایه دوم یا Layer 2 Networks در واقع به عنوان راهکارهایی برای اجرای تراکنش‌ها خارج از شبکه اصلی بلاک‌چین، معمولاً برای کاهش هزینه‌های گس‌فی و افزایش سرعت و کارایی استفاده می‌شوند. این شبکه‌ها بر پایه‌ی تکنولوژی‌ها و پروتکل‌های مختلفی از جمله State Channels، Plasma، Rollups و Sidechains ایجاد می‌شوند. این شبکه‌ها با استفاده از روش‌های مختلف، مانند کاهش حجم داده‌های تراکنش‌ها، گس‌فی را کاهش می‌دهند. برخی از شبکه های لایه دوم اتریوم عبارتند از:

• Polygon
• Arbitrum
• Optimism

استفاده از توکن‌های گس: در بسیاری از شبکه‌های لایه دوم، به جای استفاده مستقیم از اتر (ETH) برای پرداخت هزینه‌های تراکنش یا مصارف دیگر، از توکن‌های گس (Gas Tokens) استفاده می‌شود. این توکن‌ها نوعی ارز دیجیتال هستند که به عنوان جایگزین اتر برای پرداخت گس‌فی در شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند. از جمله:

• توکن MATIC به عنوان توکن گس در شبکه Polygon 
• توکن ARBITRUM به عنوان توکن گس در شبکه Arbitrum
• توکن OP به عنوان توکن گس در شبکه Optimism 

نکته: هر تراکنش یا عملیاتی ممکن است نیازمند حداقلی از منابع شبکه باشد و در نتیجه کاهش هزینه گس‌فی ممکن است باعث افزایش زمان یا عدم تأیید تراکنش شود. همچنین، ممکن است کاهش گس‌فی به کاهش اولویت تأیید تراکنش‌ها هم منتهی شود. بهتر است قبل از تغییر گس‌فی، اثرات آن را بر روی سرعت و تأیید تراکنش‌ها در نظر بگیرید.

پیشنهاد خواندنی: ارز دیجیتال ماتیک (Matic) یا پالیگان (Polygon) چیست؟

گس‌فی و آینده اتریوم

آینده اتریوم (Ethereum) پر از انتظارات و طرح‌هایی برای بهبود کارایی و افزایش امکانات است. این پیشرفت‌ها می‌توانند تأثیر زیادی بر گس‌فی و کل شبکه اتریوم داشته باشند. از جمله:

• Ethereum 2.0: به عنوان یک به‌روزرسانی مهم، Ethereum 2.0 قرار است کارایی و مقیاس‌پذیری شبکه را افزایش دهد. با استفاده از تکنولوژی Proof of Stake یا (PoS) به جای Proof of Work یا (PoW)، قرار است تعداد بیشتری از تراکنش‌ها با گس‌فی کمتری انجام شود.
• Optimistic Rollups و Layer 2 Solutions: این تکنولوژی‌ها می‌توانند کارایی شبکه را بهبود بخشند و گس‌فی را کاهش دهند. با تجزیه و تحلیل تراکنش‌ها در لایه دوم شبکه، قابلیت انجام تراکنش‌های سریع با هزینه کمتر فراهم می‌شود.
• EIPs یا (Ethereum Improvement Proposals): این پروپوزال‌های بهبود Ethereum، شامل پیشنهاداتی برای بهبود امنیت، مقیاس‌پذیری و کارایی شبکه هستند که می‌توانند از جمله تأثیرگذارترین عوامل در کاهش گس‌فی و بهبود کارایی شبکه باشند.

در مقابل، گس‌فی یکی از مهمترین عواملی است که بر آینده اتریوم تأثیر مستقیم دارد. اگر گس‌فی بیش از حد بالا باشد، می‌تواند استفاده از شبکه اتریوم را برای کاربران دشوار کند و باعث کاهش محبوبیت آن شود. پیش بینی آینده گس‌فی اتریوم، دشوار است. برخی از کارشناسان معتقدند که گس‌فی اتریوم در آینده همچنان بالا خواهد ماند. برخی دیگر معتقدند که با توسعه شبکه های لایه دوم و تغییر الگوریتم اجماع، گس‌فی اتریوم کاهش خواهد یافت. در نهایت، آینده گس‌فی در اکوسیستم اتریوم به توسعه مداوم شبکه و تلاش‌های جامعه برای یافتن راه‌حل‌هایی بستگی دارد که ضمن حفظ مزایای این مکانیسم حیاتی، چالش‌ها را برطرف کنند.

سخن آخر

آنچه که در این مطلب رمزینکس خواندید، نگاهی کلی به گس‌فی در اتریوم بود. گس‌فی (Gas Price) در شبکه اتریوم یک معیار است که نشان می‌دهد کاربران برای اجرای یک تراکنش یا انجام یک عملیات، حاضرند چقدر هزینه کنند. این معیار به واحد Gwei از اتر نمایش داده می‌شود و توسط افراد مشخص می‌شود که چقدر می‌خواهند برای هر واحد گس (Gas unit) پرداخت کنند. 

با تعیین گس‌فی، کاربران قادرند بهبود کارایی و سرعت تراکنش‌ها را دستیابی پیدا کنند. همچنین، انتخاب مقدار مناسب برای گس‌فی می‌تواند به کاهش هزینه‌ها و مصرف انرژی کمک کند. این معیار توسط تقاضا و عرضه برای منابع شبکه تعیین می‌شود و در تأمین پاداش به ماینرها نیز نقش دارد. با گس‌فی، کاربران می‌توانند تراکنش‌ها و عملیات‌های خود را با توجه به اولویت‌ها، هزینه‌ها و سرعت انجام دهند و همچنین با تعیین مناسب‌ترین گس‌فی، هزینه‌های مرتبط با تراکنش‌ها را بهینه کنند.

سوالات متداول

منابع: investopedia | moonpay