ارزهای دیجیتال به تدریج به یک بخش حیاتی از سیستم‌های مالی و تجارت جهانی تبدیل شده‌اند. با افزایش محبوبیت و استفاده از این رمزارزها، نیاز به شناخت اصطلاحات مرتبط با این حوزه پیچیده نیز افزایش یافته است؛ از همین رو در این مقاله رمزینکس، به بررسی و توضیح اصطلاحات کلیدی مرتبط با ارزهای دیجیتال می‌پردازیم.
از مفاهیم پایه‌ای چون بیت‌کوین و بلاکچین گرفته تا اصطلاحات پیچیده‌تر مانند توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و قراردادهای هوش مصنوعی. این مطلب به چند بخش تقسیم شده و در هر بخش، اصطلاحات مرتبط با آن بررسی شده‌اند. اما بیشتر این اصطلاحات با سایر بخش‌ها همپوشانی دارند.
پیش از هر چیز باید بدانیم که ارزهای دیجیتال از یک پدیده نوظهور به یک واقعیت پیچیده و متنوع تحول یافته‌اند، از تغییرات تکنولوژیک گرفته تا تأثیرات اقتصادی و قوانین متغیر آن. این مقاله به شما امکان می‌دهد تا در دنیای پویا و هیجان‌انگیز ارزهای دیجیتال به عنوان یک جدیدترین و هیجان‌انگیزترین پدیده‌های اقتصادی مشارکت داشته باشید.
اصطلاحات ارز دیجیتال
اصطلاحات ارز دیجیتال را می‌توان در چند سطح مورد بررسی قرار داد. اما پیش از آن باید سه ویژگی بنیادین و اساسی رمزارزها را بشناسید:
- غیرمتمرکز بودن: ارزهای دیجیتال توسط هیچ نهاد مرکزی کنترل نمی‌شوند و هیچ‌کس نمی‌تواند قیمت آنها را کنترل یا معاملات را مسدود کند.
- رمزنگاری: ارزهای دیجیتال از رمزنگاری برای کنترل تولید و تایید انتقال‌های آنها استفاده می‌کنند. یعنی امنیت آنها بسیار بالاست و نمی‌توان آنها را جعل کرد.
- شفافیت: تمام تراکنش‌های ارزهای دیجیتال در یک دفتر کل عمومی ثبت می‌شوند. این به این معنی است که هر کسی می‌تواند آنها را ببیند و تأیید کند.
مفاهیم و اصطلاحات پایه‌ای ارز دیجیتال
- بلاکچین (Blockchain)
- استخراج (Mining)
- وایت پیپر (Whitepaper)
- اثبات سهام (PoS)
- فیات (Fiat)
- قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)
- توکن‌های ERC-20
- توکن (Token)
- کوین (Coin)
- توکن‌های غیرقابل معاوضه (NFT)
- دی‌فای (DeFi)
- بلاک (Block)
- بیت کوین (Bitcoin)
- آلت کوین (Altcoin)
- استیبل کوین (Stable Coin)
- اتریوم (Ethereum)
- هش (Hash)
- هش ریت (Hash Rate)
- تتر (Tether)
- هارد فورک (Hard Fork)
- سافت فورک (Soft Fork)
- هاوینگ (Halving)
- آلت سیزن (Alt Season)
- استیکینگ (Staking)
بلاکچین (Blockchain)
بلاکچین یک ساختار داده‌ای است که تمام تراکنش‌ها و اطلاعات مرتبط با ارزهای دیجیتال به صورت ترتیبی و امن در بلاک‌ها ذخیره می‌کند. این ساختار به صورت یک زنجیره از بلاک‌ها عمل می‌کند و هر بلاک شامل تعدادی تراکنش و یک هش (مقداری رمزگشایی شده از داده‌ها) از بلاک قبلی است.
اطلاعات در بلاک‌ها توسط شبکه‌ای از نودها تأیید و توزیع می‌شوند، بنابراین برای تغییر یا حذف داده‌ها نیاز به تغییر تمامی بلاک‌هاست که عملی غیرممکن است. بنابراین، بلاکچین امکان تأیید تراکنش‌ها و انتقال ارزها به صورت امن و بدون واسطه را فراهم می‌کند. این تکنولوژی به عنوان پایه ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین عمل می‌کند و همچنین برای استفاده‌های دیگر مانند قراردادهای هوش مصنوعی در اتریوم نیز کاربرد دارد.
استخراج (Mining)
استخراج یا (Mining) فرآیندی است که به منظور ایجاد و تأیید تراکنش‌ها و افزودن آنها به بلاکچین انجام می‌شود. در این فرآیند، ماینرها (افراد یا کامپیوترها) با حل مسائل ریاضی پیچیده، بلاک‌های جدید ایجاد می‌کنند. معمولاً مسائل محاسباتی به طور تصادفی انتخاب می‌شوند و ماینرها باید بیشترین تلاش محاسباتی را انجام دهند تا به عنوان اولین شخص یا کامپیوتری که مسئله را حل کرده، بلاک جدید را ایجاد و به بلاکچین اضافه کنند.
به عنوان پاداش برای این کار، ماینرها ارز دیجیتال دریافت می‌کنند و همچنین تراکنش‌های موجود در آن بلاک تأیید می‌شوند. استخراج ارزهای دیجیتال به پایه PoW (اثبات کار) انجام می‌شود و این فرآیند تأمین امنیت و پایداری بلاکچین را فراهم می‌کند.
وایت پیپر (Whitepaper)
وایت پیپر (Whitepaper) یک سند تکنیکی است که توسط خالقان یک پروژه ارز دیجیتال ایجاد می‌شود. این سند به‌عنوان یک منبع مهم و قانونی برای معرفی و توضیح جزئیات فنی، تکنولوژی، اهداف، معماری و روش‌های کارکرد پروژه به جامعه ارزهای دیجیتال معرفی می‌شود. وایت پیپر معمولاً شامل اطلاعاتی در مورد مشکلی که پروژه به دنبال حل آن بوده، نحوه عملکرد تکنیکی پروژه، ساختار ارز و مدل اقتصادی آن، اهداف کسب‌وکار، نقشه راه و سایر جزئیات مرتبط است. وایت پیپر‌ها ابزاری بسیار مهم برای ارتباط و ایجاد اعتماد با جامعه و سرمایه‌گذاران در دنیای ارزهای دیجیتال به حساب می‌آیند.
اثبات سهام (PoS)
اثبات سهام (PoS) یکی از روش‌های مورد استفاده در ارزهای دیجیتال برای تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌ها در بلاکچین است. برخلاف اثبات کار (PoW) در PoS، نه ماینرها بلکه دارندگان ارز دیجیتال معتبر تراکنش‌ها و ساخت بلاک‌ها را انجام می‌دهند. اعتبار و شانس انتخاب بلاک توسط دارندگان ارز بر اساس مقدار ارزی که در کیف پول دیجیتال آنها وجود دارد، تعیین می‌شود. به عنوان مزیت اصلی، PoS دارای سرعت بالاتر در تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌هاست و از تمرکز قدرت محاسباتی در اختیار اندکی از ماینرها جلوگیری می‌کند. از آنجایی که دارندگان ارز دارای مالکیت و منافع در ارز دیجیتال هستند، PoS می‌تواند تراکنش‌های نمادین‌تر و دموکراتیک‌تری را تضمین کند.
فیات (Fiat)
فیات (Fiat) در مفهوم ارزهای دیجیتال به ارزهای ملی و قانونی اشاره دارد که توسط دولت‌ها و مراجع مالی اعتبارسنجی و حمایت می‌شوند. این ارزها به صورت فیزیکی مثل واحدهای پولی کاغذی و سکه‌ها و یا به صورت الکترونیکی در حساب‌های بانکی و کارت‌های اعتباری وجود دارند.
از معروف‌ترین فیات‌ها می‌توان به دلار آمریکا (USD)، یورو (EUR)، یِن چین (CNY)، پوند استرلینگ (GBP) و دیگر پول‌های ملی اشاره کرد. در ارزهای دیجیتال، معامله و تبادل بین فیات و ارزهای دیجیتال در صرافی‌های ارز دیجیتال انجام می‌شود.
قراردادهای هوشمند (Smart Contracts)
این قراردادها به صورت کد‌نویسی در بلاکچین تعریف می‌شوند و معمولاً شرایط و قوانین معامله را در بر می‌گیرند. یک‌بار که شرایط اجرای قراردادها ایجاد شده باشد، اجرای آنها به صورت خودکار و بدون واسطه انجام می‌شود. این تکنولوژی برای معاملات مختلفی از انتقال ارزها گرفته تا قراردادهای مالی و حتی امور متعلق به هوش مصنوعی به کار می‌رود.
اتریوم (Ethereum) یکی از موارد مشهوری است که قراردادهای هوش مصنوعی را پیاده‌سازی کرده و برای توسعه این فناوری به کار می‌رود.
توکن‌های ERC-20
توکن‌های ERC-20 به توکن‌های ارز دیجیتال اشاره دارند که بر اساس استاندارد ERC-20 توسط شبکه اتریوم (Ethereum) ایجاد شده‌اند. این استاندارد، یک مجموعه کاراکتری از قوانین و تعریف‌های تکنیکی است که تعیین می‌کند چگونه توکن‌ها در بلاکچین اتریوم ایجاد، انتقال و ذخیره شوند. توکن‌های ERC-20 از لحاظ تکنیکی یکسان هستند و از ویژگی‌هایی مانند انتقال‌پذیری (قابلیت تراکنش در تمامی کیف پول‌ها و صرافی‌ها)، قابلیت تقسیم به واحدهای کوچکتر (مانند ساتوشی در بیت‌کوین)، و توزیع توکن‌ها بین دارندگان به صورت معتبر و امن برخوردارند. به عنوان یکی از محبوب‌ترین استانداردهای توکن، توکن‌های ERC-20 در دنیای ارزهای دیجیتال به صورت گسترده استفاده می‌شوند.
توکن (Token)
توکن (Token) در ارزهای دیجیتال و بلاکچین به واحد ارزی اشاره دارد که برای تراکنش‌ها و انجام وظایف خاص در بلاکچین و برنامه‌های مختلف استفاده می‌شود. هر توکن ممکن است ویژگی‌ها و کاربردهای متفاوتی داشته باشد و به عنوان واحد پولی یا امتیازی برای پروژه‌ها و اکوسیستم‌های ارز دیجیتال به کار می‌رود.
کوین (Coin)
کوین (Coin) در ارزهای دیجیتال به واحد ارزی گفته می‌شود که به صورت مستقیم بر روی بلاکچین یا شبکه خودکار، معاملات و انتقال‌ها را انجام می‌دهد. این ارزها معمولاً به عنوان واحدهای پایه در شبکه‌های ارز دیجیتال به کار می‌روند، مثل بیت‌کوین.
کوین‌ها از لحاظ تکنیکی مستقل بوده و معمولاً به عنوان واحد پولی مورد قبول برای تبادل و معاملات در دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شوند. تفاوت مهمی که بین کوین‌ها و توکن‌ها وجود دارد، این است که کوین‌ها به عنوان واحد اصلی شبکه خودکار عمل می‌کنند.
توکن‌های غیرقابل معاوضه (NFT)
توکن‌های غیرقابل معاوضه یا NFT به واحدهای ارز دیجیتال گفته می‌شوند که نشانی از دارایی‌ها و اشیاء دیجیتالی یکتا و منحصر به فرد هستند. برخلاف ارزهای دیجیتال معمولی که معمولاً قابل تعویض هستند، هر NFT دارای یک شناسه یکتا و تاریخچه مالکیت است که در بلاکچین ثبت می‌شود.
این ویژگی به توسعه‌دهندگان و خالقان محتوا امکان می‌دهد تا دارایی‌های دیجیتالی خود را به عنوان دارایی دیجیتال منحصر به فرد به فروش برسانند. ان اف تی‌ها برای محتواهای متنوعی مانند موسیقی، عکس، ویدیو، محتوای دیجیتال و بازی‌های ویدیویی به کار می‌روند.
دی‌فای (DeFi)
این اصطلاح به مجموعه‌ای از خدمات مالی بر مبنای بلاکچین اشاره دارد که بدون واسطه‌هایی مانند بانک‌ها یا مؤسسات مالی معمول، عمل می‌کنند. در DeFi، تراکنش‌ها و اعتبار‌دهی‌ها با استفاده از تکنولوژی بلاکچین و قراردادهای هوش مصنوعی مبتنی بر کد انجام می‌شوند و به فرد امکان می‌دهد تا امور مالی را به صورت مستقیم و بدون واسطه انجام دهد؛ مثل مانند اعطای وام، تبادل دارایی‌ها و تأمین اعتبار برای معاملات مختلف. DeFi به عنوان یک ابزار انقلابی در مالی دیجیتال شناخته می‌شود.
بلاک (Block)
بلاک (Block) یک مجموعه از تراکنش‌های دیجیتال تأیید شده است که به صورت زنجیره‌ای به یکدیگر متصل می‌شوند. بلاک‌ها به صورت پشت سرهم به زنجیره بلاکچین اضافه می‌شوند و به صورت دائمی در آن ثبت می‌شوند. هر بلاک دارای یک هش منحصر به فرد است که از داده‌های تراکنش‌ها و هش بلاک قبلی به دست می‌آید. این ویژگی امنیت بلاکچین را تقویت می‌کند.
بیت کوین (Bitcoin)
این ارز دیجیتال در سال ۲۰۰۹ توسط فرد یا گروهی ناشناس از افراد تحت نام مستعار ساتوشی ناکاموتو ارائه شد. بیت‌کوین به عنوان اولین و پرمخاطب‌ترین ارز دیجیتال در دنیا شناخته می‌شود. بیت‌کوین بر اساس تکنولوژی بلاکچین کار می‌کند و بدون واسطه معاملات ارزی انجام می‌دهد.
بیت‌کوین به عنوان ارزی دیجیتال غیرمتمرکز و قابل معامله تحت شبکه بلاکچین از طریق ماینرها استخراج می‌شود. ارز دیجیتال بیت‌کوین دارای ویژگی‌هایی مانند امنیت بالا، انتقال سریع، و عدم کنترل توسط هیچ دولت یا مؤسسه مالی مرکزی است.
آلت کوین (Altcoin)
آلت کوین (Altcoin) اصطلاحی در دنیای ارزهای دیجیتال است که به تمام ارزها به جز بیت‌کوین اشاره دارد. این ارزها معمولاً بر اساس فناوری بلاکچین ساخته می‌شوند و ویژگی‌ها و اهداف مختلفی دارند. آلت‌کوین‌ها شامل انواع متنوعی مانند اتریوم، ریپل، لایتکوین و موارد بی‌شماری دارند.
انواع مختلف آلت کوین‌ها به دلیل تفاوت در فناوری و اهداف استفاده، ارزش‌های متغیری دارند و توسط افراد و شرکت‌ها به عنوان جایگزین‌های بیت‌کوین برای معاملات مالی استفاده می‌شوند.
استیبل کوین (Stable Coin)
استیبل کوین (Stable Coin) نوعی ارز دیجیتال است که ارزش ثابتی دارد و معمولاً به یک ارزش پایه مانند دلار آمریکا یا طلا مرتبط است. هدف اصلی این رمز ارز تضمین حفظ ارزش خود (در مقایسه با سایر ارزهای دیجیتال) در برابر نوسانات بازار است. این ارزها برای معاملات در بازارهای و به عنوان یک رابط با دنیای مالی سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اتریوم (Ethereum)
اتریوم (Ethereum) یک پلتفرم توسعه بلاکچین است که اجرای قراردادهای هوشمند را امکان‌پذیر می‌کند. اتریوم یک اکوسیستم گسترده از اپلیکیشن‌ها و پروژه‌های دی‌اپ (Decentralized Applications) دارد و توسط توسعه‌دهندگان در سراسر جهان به عنوان یک پلتفرم توسعه بلاکچین محبوب استفاده می‌شود.
بر اساس تکنولوژی بلاکچین، اتریوم امکان تبادل امن داده‌ها و انتقال مالکیت توکن‌های دیجیتال را فراهم می‌کند. اتریوم از بلاکچین توکن معروف اتر (ETH) برای تراکنش‌ها و هزینه‌های شبکه بهره می‌برد.
هش (Hash)
هش (Hash) یک مفهوم کلیدی در ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین (Bitcoin) بوده به معنای یک مقدار دیجیتالی یا کد است که از یک مجموعه داده‌های ورودی به وسیله یک الگوریتم رمزنگاری خاص به دست می‌آید. این مقدار یکتا بوده و به صورت ثابت برای هر مجموعه ورودی مشخص می‌شود. هش‌ها در ارزهای دیجیتال به عنوان ابزاری برای تأیید تراکنش‌ها و امنیت شبکه بلاکچین استفاده می‌شوند.
هر تراکنش و بلاک در بلاکچین دارای یک هش منحصر به فرد است و حتی کوچکترین تغییر در داده‌های ورودی باعث تغییر کامل در هش می‌شود. این ویژگی‌ها از مشکل تقلب و دستکاری در شبکه‌های بلاکچین جلوگیری کرده و اعتماد و امنیت را تضمین می‌کنند.
هش ریت (Hash Rate)
این اصطلاح (Hash Rate) به تعداد عملیات هش (یا محاسبات رمزنگاری) انجام شده در یک شبکه بلاکچین اشاره دارد. این معیار نشان‌دهنده قدرت محاسباتی و سرعت پردازش شبکه برای تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید است. هش ریت از واحدهای هرث (H/s) تا هش بر ثانیه (TH/s) متغیر بوده و به میزان توان محاسباتی کل شبکه بلاکچین و تعداد ماینرها و تجهیزات استخراج وابسته است. افزایش هش ریت نه تنها به سرعت تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌ها کمک می‌کند، بلکه امنیت شبکه را نیز تقویت می‌کند. این معیار اهمیت زیادی در فرآیند استخراج ارزهای دیجیتال دارد.
تتر (Tether)
تتر (Tether) یک نمونه از استیبل کوین‌ها در بازار ارزهای دیجیتال است. این ارز دیجیتال که به نام “USDT” شناخته می‌شود، ارزش ثابتی دارد که معمولاً با دلار آمریکا مرتبط است. تتر به کاربران امکان معامله و انتقال ارزهای دیجیتال با پایداری بیشتری را می‌دهد. تتر مدعی است که هر واحد از این رمز ارز معادل یک دلار آمریکا قیمت‌گذاری شده است. این مسئله باعث شده که تتر به یکی از پراستفاده‌ترین واحدهای استیبل کوین در بازار رمزارزها تبدیل شود.
هارد فورک (Hard Fork)
هارد فورک (Hard Fork) به نوعی تقسیم شدن در شبکه بلاکچین مرتبط با یک ارز دیجیتال اشاره دارد، که منجر به ایجاد دو نسخه متفاوت از آن ارز می‌شود. در یک هارد فورک، تغییرات جدی در قوانین و قواعد شبکه بلاکچین اعمال می‌شود؛ به طوری که نسخه‌های جدید و قدیمی از شبکه دیگر نمی‌توانند با هم سازگار باشند. این اتفاق معمولاً به دلیل اختلافات ایدئولوژیک یا فنی در جامعه ارز دیجیتال اتفاق می‌افتد.
هارد فورک می‌تواند به ایجاد یک ارز جدید منجر شود و افرادی که دارای ارز قدیمی هستند، در داشتن ارز جدید اولویت دارند. این اتفاقات معمولاً تبدیل به موضوع مورد بحث در جامعه ارزهای دیجیتال می‌شوند و تأثیرات مختلفی بر بازار و نمادهای مرتبط با ارزها دارند.
سافت فورک (Soft Fork)
سافت فورک (Soft Fork) یک تغییر نرمافزاری است که باعث ایجاد توافق در شبکه بلاکچین می‌شود. این تغییر به گونه‌ای است که نسخه‌های قدیمی و جدید نرم‌افزار توسط تعداد زیادی از شبکه‌ی کامپیوترها پشتیبانی می‌شوند، اما تفاوت‌هایی در قوانین و پروتکل‌های آنها وجود دارد.
این تفاوت‌ها معمولاً با هدف بهبود عملکرد یا اضافه کردن ویژگی‌های جدید ایجاد می‌شوند، اما شبکه به شیوه گذشته به کار خود ادامه می‌دهد و هیچ تقسیم شبکه‌ای ایجاد نمی‌شود. کاربران می‌توانند به راحتی نسخه‌ی جدید نرم‌افزار را دریافت کنند. این تغییرات معمولاً در جریان معمولی شبکه رخ می‌دهند و بدون نیاز به توافق کاربران، اعمال می‌شوند.
هاوینگ (Halving)
هاوینگ (Halving) یک ویژگی ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین است که هر چند سال یک‌بار رخ می‌دهد. در این فرآیند، پاداش ماینرها (افرادی که تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند و بلوک‌های جدید را ایجاد می‌کنند) نصف می‌شود. این اقدام به منظور مدیریت تورم، افزایش ارزش ارزهای دیجیتال، و تشویق ماینرها انجام می‌شود. هاوینگ‌ها تأثیرات مهمی بر تقاضا و عرضه ارزهای دیجیتال و بازارهای مالی دارند.
آلت سیزن (Alt Season)
آلت سیزن (Alt Season) به زمانی ارجاع دارد که ارزهای دیجیتال، جزئی از بیت‌کوین به عنوان “آلت‌ها” (Altcoins) به نظر می‌آیند. در این بازه، ارزش و قیمت ارزهای دیجیتال غیر بیت‌کوین، به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد. این ممکن است به دلیل افزایش تقاضا، تنوع در سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و یا فعالیت‌های توسعه‌ای و انتشار اخبار در رابطه با سایر ارزهای دیجیتال باشد.
استیکینگ (Staking)
استیکینگ (Staking) فرآیند قرار دادن و نگهداری دارایی‌های ارز دیجیتال به منظور پشتیبانی از عملکرد شبکه بلاکچین و تأمین امنیت آن است. در این فرآیند، کاربران دارایی‌های دیجیتال خود را برای مدتی نزد سیستم قفل می‌کنند تا به عملکرد بهتر بلاکچین کمک کنند. این عملیات معمولاً با استفاده از کیف‌پول‌های ویژه و پلتفرم‌های معاملاتی صورت می‌گیرد.
استیکینگ یک راه برای تشویق شرکت کاربران در فعالیت‌های شبکه و تقویت امنیت و کارایی بلاکچین است و در مقابل کاربران بدون نیاز به فروش، ارز دیجیتال بیشتری دریافت می‌کنند.
مفاهیم و اصطلاحات صرافی
در این قسمت تمامی مفاهیم و اصطلاحات صرافی دیجیتال را برایتان آورده‌ایم:
صرافی ارز دیجیتال
صرافی ارز دیجیتال (Cryptocurrency Exchange) یک وب‌سایت یا پلتفرم آنلاین است که امکان خرید، فروش و معامله ارزهای دیجیتال را فراهم می‌کند. این پلتفرم‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا ارزهای دیجیتال متنوع خود مانند بیت‌کوین، اتریوم، ریپل و مواردی از این دست را مبادله کنند.
صرافی‌ها به عنوان واسطه‌های مهم در جریان خرید و فروش ارزهای دیجیتال عمل کرده و عملیات معامله‌گرانه و سریع تراکنش‌های ارزی را تسهیل می‌کنند. این پلتفرم‌ها همچنین امکان ذخیره ارزهای دیجیتال در کیف‌پول‌های آنلاین و یا تبادل آنها به ارزهای فیات (ارزهای معمولی مانند دلار یا یورو) را هم در اختیار کاربران قرار می‌دهند. توجه به امنیت، هزینه‌ها، و تنوع ارزهای معامله شده از جمله عوامل مهم در انتخاب یک صرافی ارز دیجیتال است.
احراز هویت (Know Your Customer)
احراز هویت (Know Your Customer) مخفف اصطلاحی است به معنای “شناخت مشتری” است و در حوزه ارزهای دیجیتال به استفاده از اطلاعات شخصی برای تأیید هویت مشتری یا کاربران مرتبط با خدمات مالی و صرافی‌های ارز دیجیتال اشاره دارد. این فرآیند شامل ارائه اطلاعات شخصی مانند شماره تماس، کد ملی و آدرس محل زندگی است.
هدف از KYC اطمینان از اینکه افراد به صورت قانونی و با هویت شناخته شده در صرافی‌ها و خدمات مالی ارز دیجیتال فعالیت می‌کنند تا از عملیات مالی غیرقانونی جلوگیری کرده و امنیت شبکه را تقویت کند.
احراز هویت دومرحله‌ای (2FA)
احراز هویت دومرحله‌ای (2FA) یک روش امنیتی از دو مرحله برای تایید هویت کاربر استفاده می‌کند. ابتدا کاربر نام کاربری و رمز عبور خود را وارد کرده و سپس یک مرحله دوم مانند SMS، کد ایمیلی یا اپلیکیشن مخصوص ۲ FA انجام می‌دهد. این ۲ مرحله اضافی به شدت امنیت را بالا می‌برد؛ چرا که افراد سو‌استفاده‌گر نیاز دارند تا همزمان به هر دو مرحله دسترسی پیدا کنند. این موضوع به کاربران ارز دیجیتال امکان می‌دهد تا حساب‌های خود را از دسترسی غیرمجاز حفظ کنند.
سفارش بازار (Market Order)
سفارش بازار (Market Order) یک نوع دستور خرید یا فروش است که توسط تریدرها برای انجام معامله به سرعت و با بهترین قیمت ممکن انجام می‌شود. با صدور یک سفارش بازار، معامله‌گر تعیین می‌کند که تعداد مشخصی از ارز دیجیتال را به قیمتی که در حال حاضر در بازار وجود دارد، بخرد یا بفروشد، بدون در نظر گرفتن قیمت آینده یا حداقل و حداکثر قیمت. این سفارش به عنوان یک روش سریع و مؤثر برای انجام معاملات استفاده می‌شود.
سفارش محدود (Limit Order)
سفارش محدود (Limit Order) تعیین می‌کند که معامله‌گر قصد دارد تا به یک قیمت خاص ارز خود را بخرد یا بفروشد؛ به این ترتیب ارز در صف قرار داده می‌شود تا قیمت به آن مقدار مشخص برسد. به عبارت دیگر، اگر قیمت ارز به قیمت تعیین‌شده توسط تریدر برسد، سفارش اجرا می‌شود. این موضوع به معامله‌گر امکان می‌دهد تا بر اساس تحلیل‌های خود و نقاط ورود و خروج خود، سفارشات خود به طور دقیق‌تر مدیریت کرده و کنترل کند که در چه قیمتی خرید و فروش صورت گیرد.
اعتبارسنجی (Validation)
اعتبارسنجی (Validation) فرآیند تأیید صحت تراکنش‌ها در بلاکچین است. این فرآیند توسط شبکه‌های بلاکچین و اعضای آنها (معمولاً افراد حقیقی یا ماینرها) انجام می‌شود. کارکرد اصلی اعتبارسنجی، تأیید انجام صحیح تراکنش‌ها و بررسی امضای دیجیتال آنها، بررسی تطابق میان اطلاعات تراکنش با تاریخچه بلاکچین و قوانین پروتکل است. به این ترتیب، اعتبارسنجی از تقلب و تغییرات غیرمجاز جلوگیری کرده و امنیت شبکه‌های بلاکچین را تضمین می‌کند.
سواپ (Swap)
سواپ (Swap) به معنای مبادله یا تعویض یک ارز دیجیتال با دیگری است. این عملیات اغلب به صورت مستقیم بین دو فرد یا از طریق یک تبادل (Exchange) ارزهای دیجیتال صورت می‌گیرد.
استاپ اوردر (Stop Order)
استاپ اوردر (Stop Order) یک دستور معامله است که به معامله‌گر امکان می‌دهد تا زمان شروع یا پایان یک معامله را بر اساس قیمت ارز تعیین کند. توقف معامله در دستور می‌تواند به عنوان “Stop Loss” برای محافظت از سرمایه مورد استفاده قرار گیرد؛ به این معنی که اگر قیمت ارز به طور معکوس تغییر کند و به سقوط ارزش سرمایه تاجر منجر شود، معامله به طور خودکار متوقف می‌شود تا زیان کاهش یابد.
همچنین، دستور Stop Order می‌تواند برای “Take Profit” نیز استفاده شود؛ به این معنی که اگر قیمت به سودآوری مورد نظر معامله‌گر برسد، معامله خود به خود به اتمام می‌رسد تا سود به دست آید. این ابزار به تریدرها کمک می‌کند تا ریسک‌ها را کاهش دهند و برنامه‌ریزی دقیق‌تری برای معاملات خود داشته باشند.
صرافی متمرکز (Centralized Exchange)
صرافی متمرکز (Centralized Exchange) به صورت متمرکز و تحت کنترل یک شرکت یا سازمان خاص اداره می‌شود. در صرافی متمرکز، معاملات ارز دیجیتال به میانجیگری و مدیریت این شرکت یا سازمان وابسته هستند و کاربران برای خرید، فروش یا تبادل ارزهای دیجیتال از خدمات این صرافی استفاده می‌کنند. این نوع صرافی‌ها معمولاً نیازمند احراز هویت کاربران و رعایت مقررات مالی هستند و به عنوان واسطه‌ای معتبر برای معاملات ارزهای دیجیتال عمل می‌کنند.
صرافی غیر متمرکز (Decentralized Exchange یا DEX)
صرافی غیر متمرکز (Decentralized Exchange یا DEX) انواع متفاوتی از صرافی‌های ارز دیجیتال هستند که برخلاف صرافی‌های متمرکز، بدون واسطه میانی عمل می‌کنند. در این صرافی‌ها کاربران می‌توانند بدون نیاز به اعتماد به یک سازمان مرکزی به صورت مستقیم معامله کنند. آنها بر اساس تکنولوژی بلاکچین و قراردادهای هوش مصنوعی (smart contracts) کار می‌کنند و کنترل کلیدی بر امنیت و مالکیت ارزها را به کاربران می‌دهند.
انتقال (Deposit)
مفهوم انتقال (Deposit) به انتقال ارزهای دیجیتال به یک کیف پول یا حساب معین در یک صرافی یا پلتفرم معاملاتی اشاره دارد. این عملیات به کاربران امکان می‌دهد ارزهای دیجیتال خود را در یک حساب مخصوص نگه دارند تا بتوانند به معاملات خرید و فروش، نگهداری بلندمدت یا مصارف مختلف دسترسی داشته باشند. وقتی کاربران ارزهای دیجیتال را به حساب خود واریز می‌کنند، معمولاً یک تراکنش بلاکچین ایجاد می‌شود تا این تراکنش در شبکه تایید شود و مقدار واریزی به حساب آن کاربر اضافه شود.
برداشت (Withdrawal)
برداشت (Withdrawal) فرآیند برداشت از حساب صرافی یا کیف پول است. در این فرآیند، کاربران ارزهای دیجیتال خود را از حساب خود برداشت می‌کنند و آنها را به حساب‌های دیگر یا به موجودی خود در کیف پول دیجیتال منتقل می‌کنند.
جفت ارز دیجیتال (Cryptocurrency Pair)
جفت ارز (Cryptocurrency Pair)، دو نوع ارز دیجیتال مشخص است که در یک معامله به عنوان واحدهای مقایسه‌ای استفاده می‌شوند. این دو ارز دیجیتال معمولاً به صورت X/Y نمایش داده می‌شوند؛ به عنوان مثال BTC/USD به معنای نرخ تبادل بیت‌کوین به دلار آمریکا است. در این جفت‌ها، ارزی که در جلوی خط کسر (X) آمده است، به عنوان “پایه” یا “ارز اساسی” در نظر گرفته می‌شود.
تغییرات در نرخ تبادل این دو ارز نسبت به هم، نمایانگر پویایی بازار ارزهای دیجیتال هستند و معامله‌گران از این جفت‌ها برای خرید و فروش به منظور کسب سود کسب کنند یا مدیریت ریسک‌های بازار استفاده می‌کنند.
قیمت لحظه‌ای ارز در بازار (Spot Trading)
در اسپات تریدینگ با فشردن دکمه خرید یا فروش، معامله در زمان فوری و به صورت مستقیم انجام می‌شود. در این نوع معامله، تریدر ارز دیجیتال را به قیمت فعلی بازار خریداری یا فروش می‌کند. این نوع خرید و فروش اغلب با عنوان معاملات فوری یا آنی شناخته می‌شود.
اردر بوک (Order Book)
اردر بوک (Order Book) یک جدول یا لیست از تمامی سفارشات خرید و فروش است که توسط معامله‌گران در یک صرافی ارائه می‌شود. این اطلاعات شامل قیمت‌ها، حجم معامله و زمان ثبت سفارش‌ها هستند. این ابزار برای تریدرها به عنوان یک منبع اطلاعات مهم برای تحلیل بازار و تصمیم‌گیری در مورد معاملات آینده بسیار مفید است، چرا که اطلاعاتی در مورد تقاضا و عرضه بازار ارائه می‌دهد و می‌تواند به تعیین قیمت‌های بهتر و تصمیم‌گیری‌های مالی کمک کند.
حجم کل (Trading Volume)
حجم کل (Trading Volume) به مقدار کل تعداد واحدهای ارز مبادله شده در یک بازه زمانی خاص و در یک صرافی مشخص می‌پردازد. این عدد نشان‌دهنده فعالیت بازار و تبادل ارزهای دیجیتال توسط تعدادی از معامله‌گران است. حجم معاملات می‌تواند به عنوان یک شاخص مهم در تحلیل بازار و تعیین وضعیت بازار استفاده شود.
کارمزد (Trading Fees)
این کارمزدها که صرافی‌ها برای هر معامله انجام شده دریافت می‌کنند، معمولاً به صورت درصدی از مبلغ تراکنش یا به صورت مبلغ ثابت برای هر تراکنش تعیین می‌شوند. تعیین نرخ کارمزد (Trading Fees) ممکن است به عوامل متنوعی نظیر نوع حساب کاربری، حجم معاملات، تعداد تراکنش‌ها، و نوع ارزهای دیجیتال معامله‌شده بستگی داشته باشد.
نقدینگی (Liquidity)
نقدینگی (Liquidity) به توانایی تبدیل ارز دیجیتال به پول نقد (واقعی یا فیات) و برعکس، به سادگی و با کمترین تأخیر ارز دیجیتال به پول تقلیدی و بالعکس گفته می‌شود.
تراکنش (Transaction)
تراکنش یک انتقال ارز دیجیتال از یک کیف پول به کیف پول دیگر است.
مفاهیم و اصطلاحات امنیت
تمام افرادی که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند، به منظور حفظ امنیت ارز های دیجیتال خود و جلوگیری از کلاهبرداری و از دست دادن آن ها لازم است تا با اصطلاحات امنیتیو همچنین کاربرد آنها آشنا باشند. در ادامه مهم‌ترین اصطلاحات و مفاهیم امنیت در حوزه رمزارزها را برایتان گفته‌ایم.
دیپ فریز (Deep Freeze)
دیپ فریز (Deep Freeze) به عنوان یک حمله سایبری در ارزهای دیجیتال و بلاکچین معمولاً به تغییر دائمی و غیرقابل بازگشت در شبکه بلاکچین در نظر گرفته می‌شود. در نتیجه یک شبکه کامپیوتری یا سیستم کامپیوتری به طور کامل غیرفعال شده و می‌تواند منجر به از دست رفتن داده‌ها و اختلال در خدمات شود.
حمله ۵۱ درصد (۵۱% Attack)
حمله ۵۱ درصد (۵۱% Attack) زمانی رخ می‌دهد که یک کنترل‌کننده یا گروهی از کنترل‌کنندگان ارز، بیش از ۵۰٪ از قدرت محاسباتی شبکه را در اختیار دارند. این حمله به آنها اجازه می‌دهد تا تراکنش‌های جعلی انجام دهند یا تراکنش‌ها را تأیید نکنند و همچنین تاریخچه تراکنش‌ها را تغییر دهند.
این مسئله بسیار خطرناک است و می‌تواند به تخریب اعتبار یک ارز دیجیتال و افت قیمت آن منجر شود. برای جلوگیری از این حمله، ارزهای دیجیتال از الگوریتم‌های مختلفی مثل “Proof of Stake” و “Delegated Proof of Stake” بهره می‌برند که از نیاز به اکثریت قدرت محاسباتی جلوگیری می‌کنند و امنیت شبکه را تضمین می‌کنند.
نقطه کنترل (Checkpoint)
نقطه کنترل (Checkpoint) یک نوع مکانیزم محافظتی است که به منظور تقویت امنیت شبکه بلاکچین، اطمینان از صحت داده‌ها و جلوگیری از حملات replay attacks به کار می‌رود.
عبارت بازیابی (Seed Phrase)
عبارت بازیابی (Seed Phrase) یک مجموعه از کلمات انتخابی است که به شکل یک عبارت کوتاه تولید می‌شود. عبارت بازیابی معمولاً از ۱۲، ۱۸ یا ۲۴ کلمه تشکیل شده و به عنوان یک راه کلیدی برای دسترسی به کیف پول ارزهای دیجیتال کاربر مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ زمانی که برنامه کیف پول از روی گوشی پاک شود یا دستگاه گم شود مهم‌ترین راه دسترسی عبارت بازیابی است.
کلید عمومی (Public Key)
کلید عمومی (Public Key) یک کد کوتاه است و برای دریافت تراکنش‌ها و انتقال ارزهای دیجیتال به کیف پول شخصی کاربران استفاده می‌شود. آن را می‌توان با یک آدرس متصل به حساب بانکی مقایسه کرد. امنیت کلید عمومی برای ارزهای دیجیتال بسیار حیاتی است و به عنوان وسیله شناسایی عمومی هر کیف پول عمل می‌کند.
کلید خصوصی (Private Key)
کلید خصوصی یک رشته کدی طولانی از حروف و اعداد است که به دارنده حساب ارز دیجیتال تعلق دارد. این کلید خصوصی به دارنده حساب اجازه می‌دهد تا دسترسی کامل به دارایی‌های خود داشته باشد و تراکنش‌ها را امضا کرده و تأیید کند. از این رو، کلید خصوصی باید محرمانه نگهداری شود و به هیچ عنوان با دیگران به اشتراک نگذاشته نشود.
امضا (Signature)
این امضا هویت الکترونیکی دارنده حساب و تأیید اختیار او را برای انجام تراکنش اثبات می‌کند. در بلاکچین امضای دیجیتال بر اساس کلید خصوصی (Private Key) دارنده حساب ایجاد شده و توسط کلید عمومی (Public Key) او برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌شود. امضاها به عنوان مهم‌ترین عنصر امنیتی در ارزهای دیجیتال مطرح هستند و امکان تراکنش‌های امن و قابل اعتماد را فراهم می‌کنند.
مفاهیم و اصطلاحات کیف پول
آدرس (Address)
آدرس در ارزهای دیجیتال به عنوان یک رشته متشکل از حروف و اعداد مورد استفاده برای شناسایی مقصد یا مبدا تراکنش‌ها در شبکه بلاکچین مشخص می‌شود. این آدرس‌ها معمولاً بر اساس یک الگوریتم رمزنگاری تولید می‌شوند و به کاربران اجازه می‌دهند تا ارزهای دیجیتال خود را دریافت یا ارسال کنند. آدرس‌ها در بلاکچین به عنوان مبدا یا مقصد تراکنش‌ها عمل می‌کنند.
کیف پول (Wallet)
کیف پول ارز دیجیتال (Wallet) یک نرم‌افزار، دستگاه یا سرویس آنلاین ارز دیجیتال است که به کاربران اجازه می‌دهد تا ارزهای دیجیتال خود را ذخیره و مدیریت کنند و تراکنش‌ها را انجام دهند. هر کیف پول دیجیتال دارای یک آدرس منحصر به فرد برای دریافت ارزها و یک کلید خصوصی برای امضای تراکنش‌ها است.
کیف‌پول‌ها می‌توانند سطوح مختلف از امنیت و دسترسی داشته باشند. کیف پول‌ها ابزار اساسی در دنیای ارز دیجیتال برای مدیریت دارایی‌ها و انجام تراکنش‌ها هستند. هر تراکنش و هر واحد ارز دیجیتال با یک کد مخصوص و منحصربه‌فرد شناخته می‌شود و محل نگهداری آنها همین کیف پول‌ها هستند.
کیف پول آنلاین (Web Wallet)
کیف پول آنلاین (Web Wallet) برای ذخیره و مدیریت ارزهای به صورت آنلاین و از طریق وب‌سایت‌ها و نرم‌افزارهای وب در دسترس است. کیف‌پول‌های آنلاین اغلب به شکل وب‌سایت یا اپلیکیشن وب ارائه می‌شوند و کاربران می‌توانند از هر دستگاه متصل به اینترنت به آن دسترسی داشته باشند. امنیت این نوع کیف پول‌ها وابسته به امنیت سرویس‌دهنده است و بهتر است از ارائه‌دهنده‌های معتبر استفاده شود.
کیف پول موبایل (Mobile Wallet)
کیف پول موبایل (Mobile Wallet) نرمافزاری است که بر روی دستگاه‌های همراه مانند تلفن‌های هوشمند نصب می‌شود و به کاربران امکان مدیریت و نگهداری ارزهای دیجیتال خود را می‌دهد.
کیف پول سختافزاری (Hardware Wallet)
کیف پول سختافزاری (Hardware Wallet) یک دستگاه فیزیکی است که برای ذخیره ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها برای افزایش امنیت ارزهای دیجیتال تولید شده‌اند و به صورت آفلاین عمل می‌کنند، به عبارت دیگر اتصالی به اینترنت ندارند. لجر نانو و لجر نانو اس از معروف‌ترین کیف پول‌های سختافزاری محسوب می‌شوند
کیف پول گرم (Hot Wallet)
کیف پول گرم (Hot Wallet) یک نوع کیف پول آنلاین است که به اینترنت متصل و قابل دسترسی برای انجام تراکنش‌های سریع و آسان در شبکه‌های بلاکچین است. این کیف پول‌ها معمولاً برای نگهداری مقادیر نسبتاً کم از ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این کیف پول‌ها یا به‌صورت نرم‌افزارهای موبایلی و یا تحت ویندوز هستند و یا مانند یک سایت اینترنتی عمل می‌کنند. از آنجایی که کیف پول‌های گرم به صورت آنلاین و متصل به اینترنت هستند، آسیب‌پذیری به حملات سایبری بیشتری دارند.
کیف پول سرد (Cold Wallet)
کیف پول سرد (Cold Wallet) به یک مدل ذخیره‌سازی آفلاین برای ارزهای دیجیتال اشاره می‌کند. این نوع کیف پول معمولاً به اینترنت متصل نیست و نیازی هم به اتصال آنلاین برای دسترسی به ارزهای دیجیتال ندارد. کیف پول‌های سرد به عنوان وسیله‌ای برای نگهداری ارزهای دیجیتال به مدت طولانی و افزایش امنیت آنها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
معمولاً از دو نوع کیف پول سرد استفاده می‌شود؛
- کیف پول سرد فیزیکی که به صورت دستی یا از طریق دستگاه‌های مختلف مثل USB در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.
- کیف پول‌های سرد نرمافزاری که روی دستگاه‌های آفلاین (مثل کامپیوتر) نصب می‌شوند.
این ابزارها از تهدیدهای آنلاین و حملات سایبری جلوگیری می‌کنند و به کاربران امکان کنترل کامل بر دارایی‌های خود را می‌دهند.
کیف پول نرمافزاری (Software Wallet)
کیف پول نرمافزاری (Software Wallet)، یک نرم‌افزار است که بر روی دستگاه‌های متصل به اینترنت نصب می‌شود و به کاربران امکان مدیریت و ذخیره ارزهای دیجیتال خود را می‌دهد. این نوع کیف پول می‌تواند به عنوان کیف پول دائمی یا کیف پول همراه (Mobile Wallet) نیز عمل کند. کیف پول نرمافزاری به کاربران امکان انجام تراکنش‌های ارزی، نگهداری از کلیدهای خصوصی و عمومی برای دسترسی به ارزهای دیجیتال، و مشاهده تاریخچه تراکنش‌های خود را می‌دهد.
کیف پول کاغذی (Paper Wallet)
در کیف پول کاغذی (Paper Wallet)، کلید خصوصی (Private Key) و آدرس عمومی (Public Key) مرتبط با حساب ارز دیجیتال کاربر روی یک برگه کاغذی چاپ می‌شود. از مزایای این روش می‌توان به افزایش امنیت از تهدیدات آنلاین، محافظت در برابر هک شدن و ویروس‌ها و همچنین امکان ذخیره‌سازی ارزهای دیجیتال در مکان‌های آفلاین اشاره کرد.
کیف پول حضانتی (Custodial Wallet)
کیف پول حضانتی (Custodial Wallet) یک نوع کیف پول دیجیتال است که توسط یک شخص حقیقی یا یک سازمان مالی (معمولاً یک صرافی) اداره و مدیریت می‌شود. در این نوع کیف پول، کلید خصوصی (Private Key) به نمایندگی از کاربر نگهداری می‌شود و کاربر از این کیف پول برای دسترسی به ارزهای دیجیتال خود و انجام تراکنش‌ها استفاده می‌کند.
از آنجایی که این نوع کیف پول‌ها توسط یک مرجع معتبر اداره می‌شوند، معمولاً از نظر امنیتی به خوبی مدیریت می‌شوند. با این حال، کیف پول حضانتی از کاربران کنترل کامل را بر روی ارزهای دیجیتال خود ندارند و در صورتی که سازمان مالی تصمیم به تغییر یا متوقف کردن خدمات بگیرد، دسترسی به دارایی‌های کاربر ممکن است متوقف شود. کیف پول افراد در صرافی‌های متمرکز از همین نوع است.
اصطلاحات بازار ارز دیجیتال
- قیمت پایه (Base Currency)
- ارز مقابله‌ای (Quote Currency)
- نقطه ورود (Entry Point)
- نقطه خروج (Exit Point)
- بازار صعودی (Bull Market)
- بازار نزولی (Bear Market)
- قیمت پایه (Base Currency)
- قیمت باز (Open Price)
- قیمت پایین (Low)
- قیمت بسته (Close Price)
- بازارساز (Market Maker)
- نوسان (Volatility)
- نهنگ (Whale)
- همتا به همتا (Peer to Peer – P2P)
- ارزش بازار (Market Cap)
- استاپ لاس (Stop Loss)
قیمت پایه (Base Currency)
قیمت پایه مرتبط با مفهوم معاملات و تجارت در جفت‌های تجاری ارزهای دیجیتال است. این مفهوم در معاملات به این معنا است که قیمت یک ارز دیجیتال دیگر بر حسب ارز اصلی یا پایه محاسبه می‌شود. به عنوان مثال، در جفت تجاری بیت‌کوین/اتریوم (BTC/ETH)، بیت‌کوین قیمت پایه است و قیمت اتریوم بر حسب بیت‌کوین مشخص می‌شود. این سیستم به معامله‌گران امکان مقایسه ارزهای مختلف را در بازار ارزهای دیجیتال می‌دهد.
ارز مقابله‌ای (Quote Currency)
یکی از دو ارزی است که در یک جفت تجاری حضور دارد و با قیمت پایه معامله می‌شود. این ارز نشان‌دهنده قیمت یا ارزش ارز اصلی است و معمولاً به عنوان واحد معاملاتی استفاده می‌شود. مثال دلار آمریکا (USD)، بیت کوین (BTC) و تتر (USDT).
نقطه ورود (Entry Point)
نقطه ورود زمان و قیمت مناسب برای شروع یک خرید را مشخص می‌کند. انتخاب نقطه ورود مناسب از اهمیت بسیاری برخوردار است، چرا که بر تراکنش‌ها و سودآوری تأثیرگذار است. معامله‌گران می‌توانند بر اساس عوامل مختلفی مانند تحلیل تکنیکال، تحلیل اساسی و شناخت بازار تصمیم بهتری برای انتخاب نقطه ورود بگیرند.
نقطه خروج (Exit Point)
نقطه خروج قیمتی است که یک سرمایه‌گذار ارز دیجیتال را می‌فروشد. این نقطه بسته به استراتژی معامله‌گر ممکن است مختلف باشد و بر اساس تحلیل‌های تکنیکال، معیارهای مالی، یا تغییرات قیمتی تعیین می‌شود.
بازار صعودی (Bull Market)
بازار صعودی به موقعیتی اشاره دارد که قیمت ارزهای دیجیتال به طور معمول به صورت مداوم و مستمر افزایش پیدا می‌کند. بازار صعودی اغلب با افزایش حجم معاملات همراه است و می‌تواند به مدت مدت‌های طولانی ادامه یابد.
بازار نزولی (Bear Market)
در این بازار قیمت ارزهای دیجیتال به طور مداوم کاهش می‌یابد. عوامل مختلفی ممکن است بازار نزولی ایجاد کنند، از جمله کاهش تقاضا، خبرهای منفی، مسائل قانونی یا تغییرات بنیادی در بازار. در این شرایط، معامله‌گران به دنبال استفاده از راهبردهای مدیریت ریسک و حفاظت از سرمایه خود هستند.
قیمت باز (Open Price)
قیمت باز ارزش قیمت اولین تراکنش یک دوره زمانی را نشان می‌دهد؛ به عبارت دیگر قیمتی است که یک ارز دیجیتال در ابتدای یک دوره معاملاتی باز می‌شود. قیمت باز اطلاعاتی مهم برای تحلیل نمودارهای قیمتی و پیش‌بینی روند قیمت ارزهای دیجیتال فراهم می‌کند. این ارزش معمولاً با قیمت پایانی (Close Price)، بالاترین قیمت (High Price) و پایین‌ترین قیمت (Low Price) در یک دوره زمانی ترکیب می‌شود تا اطلاعات کامل‌تری از عملکرد ارز در آن بازه زمانی ارائه شود.
قیمت بالا (High)
نشان‌گر بالاترین قیمتی است که یک ارز دیجیتال در یک دوره معاملاتی خرید و فروش می‌شود.
قیمت پایین (Low)
به کمترین قیمتی یک ارز دیجیتال در یک دوره معاملاتی قیمت پایین گفته می‌شود.
قیمت بسته (Close Price)
این قیمت ارزش آخرین تراکنش یک ارز دیجیتال را در انتهای دوره زمانی را نشان می‌دهد. قیمت بسته در تحلیل تکنیکال بازار ارزهای دیجیتال بسیار مهم است و معمولاً با قیمت باز (Open Price)، بالاترین (High) و پایین‌ترین (Low) در یک دوره زمانی ترکیب شده و اطلاعات کامل‌تری از رفتار بازار در آن بازه زمانی فراهم می‌کند.
نوسان (Volatility)
نوسان به میزان تغییرات و نوسان‌های قیمتی ارزهای دیجیتال اشاره می‌کند. نوسان در بازار ارزهای دیجیتال نتیجهٔ عوامل مختلفی از جمله تقاضا و عرضه، اخبار، حجم معاملات، اطلاعات فنی و متغیرهای بنیادی است. این تغییرات قیمتی می‌توانند به نوبه خود فرصت‌ها و تهدیدهای مختلف را برای سرمایه‌گذاران و معامله‌گران ارزهای دیجیتال ایجاد کنند. نوسان زیاد نشان‌دهنده بازاری است که بسیار متلاطم و غیرقابل پیش‌بینی است.
نهنگ (Whale)
نهنگ به معامله‌گران یا سرمایه‌گذارانی گفته می‌شود که صاحب حجم زیادی از ارزهای دیجیتال هستند. این افراد یا موسسه‌ها معمولاً ارزهای دیجیتالی به ارزش میلیون‌ها یا حتی میلیاردها دلار در دارایی دارند و توانایی تأثیرگذاری قوی بر بازار را دارند. ورود یک نهنگ به بازار می‌تواند منجر به تغییرات قیمتی قابل توجه در ارزهای دیجیتال شود. ایلان ماسک از جمله این نهنگ‌ها به شمار می‌رود.
همتا به همتا (Peer to Peer – P2P)
سیستم همتا به همتا یا P2P در ارزهای دیجیتال به یک نوع تبادل مستقیم ارز، به اشتراک‌گذاری و تبادل اطلاعات و داده‌ها بین طرفین، بدون دخالت یک مقام مرکزی یا بدون واسطه است. در این سیستم، فردی که می‌خواهد ارز دیجیتال را بفروشد یا بخرد، می‌تواند مستقیماً با فرد دیگری تراکنش انجام دهد.
این نوع تبادل بدون نیاز به واسطه‌های مالی یا سازمان‌ها است و امکان انجام تراکنش‌ها بین افرادی از سراسر جهان را فراهم می‌کند. به عنوان مثال، تبادل بیت کوین (Bitcoin) بین دو فرد از طریق یک سیستم همتا به همتا انجام می‌شود. این سیستم بر امنیت و کنترل بیشتر برای کاربران ارزهای دیجیتال ارائه می‌دهد، اما ممکن است به عدم تطابق قیمت و تراکنش‌های تقلبی منجر شود.
بازارساز (Market Maker)
بازارساز فرد یا شرکتی است که نقش اصلی در ایجاد و تسهیل معاملات اوراق بهادار، ارزهای دیجیتال یا سایر دارایی‌ها را دارد. بازارسازان قیمت‌های خرید و فروش برای ارزهای دیجیتال را اعلام می‌کنند و حاضر به خرید و فروش ارزها به قیمت‌های مشخصی هستند. آنها این کار را با داشتن حجم بزرگی از ارزهای دیجیتال و استعداد برای انجام معاملات با تفاوت کم بین خرید و فروش انجام می‌دهند.
ارزش بازار (Market Cap)
ارزش بازار نشان‌دهنده کل ارزش یک ارز دیجیتال خاص در یک زمان مشخص است. برای محاسبه ارزش بازار، معمولاً تعداد کل واحدهای ارز دیجیتال در گردش را در قیمت آخرین معامله ضرب می‌کنند. این مقدار نمایانگر ارزش بازار کل ارز دیجیتال است و اهمیت و اندازه اقتصادی آن ارز را نشان می‌دهد. ارزش بازار می‌تواند به عنوان یک معیار برای مقایسه ارزهای دیجیتال مختلف و اندازه‌گیری رشد یا کاهش آنها استفاده شود. برای مثال، اگر ارزش بازار بیت کوین بیشتر از ارزش بازار دیگر ارزها باشد، بیت کوین به عنوان ارز دیجیتال با بزرگترین ارزش بازار شناخته می‌شود.
این اصطلاح از آن دسته از اصطلاحات ارز دیجیتال است که در تعیین یک ارز باارزش و مهم از میان ارزهای کم‌ارزش اهمیت زیادی خواهد داشت. معتبرترین مرجع برای بررسی ارزش بازار کریپتوکارنسی‌ها، وب‌سایت www.coinmarketcap.com است.
استاپ لاس (Stop Loss)
استاپ لاس (Stop Loss) یک راهبرد معاملاتی در بازار ارزهای دیجیتال است که به معامله‌گران کمک می‌کند تا از ضررهای بزرگ در معاملات جلوگیری کنند. با استفاده از استاپ لاس، معامله‌گران تعیین می‌کنند که در صورتی که قیمت ارز دیجیتال به مقدار معینی کاهش یا افزایش یابد، معامله به صورت خودکار بسته شود. تنظیم مقدار و زمان استاپ لاس به تحلیل فنی و استراتژی معامله‌گر بستگی دارد و به صورت اتوماتیک توسط سیستم معاملاتی اجرا می‌شود.
اصطلاحات ترید ارز دیجیتال
- تریدر (Trader)
- بازار خرسی (Bear Market)
- تله خرسی (Bear Trap)
- بازار گاوی (Bull Market)
- تله گاوی (Bull Trap)
- بولران ارز دیجیتال (Bull run)
- آربیتراژ (Arbitrage)
- رنج در ارز دیجیتال (Range)
- پامپ ارز دیجیتال (Pump)
- دامپ ارز دیجیتال (Dump)
- فیوچرز (Futures)
- معامله لانگ (Long)
- معامله شورت (Short)
- مارجین/لوریج (Margin/Leverage)
- دامیننس (Dominance)
تریدر (Trader)
تریدر (Trader) یا معامله‌گر فردی است که فعالیت معاملاتی در ارزهای دیجیتال انجام می‌دهد. تریدر ممکن است از روش‌های مختلف معامله‌گری مانند معامله روزانه (Day Trading)، معامله سوئینگ (Swing Trading) یا سرمایه‌گذاری بلندمدت (Holding) استفاده کند. این فرد معمولاً بر اساس تحلیل‌های تکنیکی و فاندامنتال تصمیم به معامله می‌گیرد و از راهبردهای مدیریت ریسک برای محافظت از سرمایه خود نیز استفاده می‌کند. انجام تحلیل‌های بازار، پیروی از اخبار و رویدادها، و تصمیم‌گیری در مورد زمان و قیمت مناسب برای معامله بخشی از فعالیت‌های روزمره ترید است.
بازار خرسی (Bear Market)
بازار خرسی (Bear Market) به یک دوره زمانی اشاره دارد که در آن قیمت ارزهای دیجیتال به طور معمول کاهش می‌یابد. در بازار خرسی، فروشندگان ارز دیجیتال اغلب بیشتر از خریداران هستند. بازار خرسی ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله اخبار منفی، تنش‌های اقتصادی، تغییرات قوانین و مقررات یا نگرانی‌های بازار به وجود آید. بازار خرسی در سایر بازارهای مالی مثل از بازار بورس و فارکس نیز کاربرد دارد.
تله خرسی (Bear Trap)
اصطلاح تله خرسی (Bear Trap) به شرایطی گفته می‌شود که در آن به نظر می‌رسد که قیمت ارز یک نزول (ترند نزولی) شدید دارد، در حالی که بازار پتانسیل صعود دارد. این اتفاق معمولاً باعث ناامیدی و ترس از ادامه نزول داشتن روند نزولی می‌شود و بسیاری از معامله‌گران ممکن است معاملات خود را ببندند یا برای کاهش زیان، به فروش روی بیاورند.
بازار گاوی (Bull Market)
بازار گاوی (Bull Market) به وضعیتی اشاره دارد که قیمت ارزهای دیجیتال به طور مداوم در حال افزایش است. در این حالت، معامله‌گران و سرمایه‌گذاران تمایل به انجام معامله دارند تا سود بیشتری کسب کنند. این افزایش معمولاً ناشی از افزایش تقاضا، اخبار مثبت، تاثیر مثبت رویدادها یا اعلام تعهدات معاملاتی بزرگ است.
تله گاوی (Bull Trap)
تله گاوی (Bull Trap) برعکس تله خرسی است که تریدرها پتانسیل اتمام روند صعودی و شروع روند نزولی را نمی‌بینند. تله گاوی زمانی اتفاق می‌افتد که قیمت یک ارز دیجیتال به طور موقت افزایش می‌یابد و به نظر می‌رسد بازار در حال تغییر به سمت صعود است. با این حال، تله گاوی اکثراً یک موقعیت ناپایدار است. به عبارت دیگر، تله گاوی معمولاً با تصویری از رشد همراه است، اما به سرعت به وضعیت اصلی بازار باز می‌گردد.
بولران ارز دیجیتال (Bull run)
بولران ارز دیجیتال (Bull run) اصطلاحی است که در مورد دوره‌ای از زمان افزایش نسبتاً ناگهانی و شدید قیمت ارزهای دیجیتال به کار می‌رود. در این دوره، قیمت ارزهای دیجیتال به طور معمول به نسبت قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد.
بولران‌ها معمولاً با رشد قیمتی ناگهانی همراه هستند و ممکن است به تغییرات بزرگی در ارزهای دیجیتال منجر شوند. مثلا بولران بیت کوین به این معنی است که این ارز دیجیتال می‌تواند در آینده روند صعودی خود را ادامه دهد.
آربیتراژ (Arbitrage)
آربیتراژ (Arbitrage) یک راهبرد معاملاتی است که به معامله‌گران امکان کسب سود از تفاوت‌های قیمتی میان صرافی‌ها یا بازارهای ارز دیجیتال را فراهم می‌کند. آربیتراژ بر اصل خرید به قیمت پایین‌تر و فروش به قیمت بالاتر تکیه دارد.
مثلاً، اگر قیمت بیت‌کوین در یک صرافی پایین‌تر از قیمت در صرافی دیگر باشد، معامله‌گر می‌تواند بیت‌کوین را از صرافی اول به قیمت پایین خریداری کرده و سپس آن را در صرافی دیگر به قیمت بالا بفروشد. این فرآیند به سرعت انجام می‌شود و نیاز به دقت و سرعت بالا دارد. آربیتراژ در سایر بازارها نیز قابل تعریف بوده و تنها مختص این بازار نیست.
رنج در ارز دیجیتال (Range)
رنج در ارز دیجیتال (Range) به وضعیتی اشاره دارد که قیمت یک ارز دیجیتال در یک بازه یا محدوده‌ای خاص به طور معمول نه صعودی است و نه نزولی. این بازه ممکن است به صورت افقی یا تقریباً افقی در نمودار قیمت ظاهر شود. از این وضعیت به عنوان ranging یا جانشینی (consolidation) نیز یاد می‌کنند.
پامپ ارز دیجیتال (Pump)
پامپ ارز دیجیتال (Pump) به افزایش ناگهانی و نسبتاً ناشی از تلاش گروهی از معامله‌گران و سرمایه‌گذاران برای افزایش قیمت یک ارز دیجیتال گفته می‌شود. این تلاش ممکن است در قالب خرید حجم بزرگی از ارز دیجیتال با هدف ایجاد نفوذ در بازار و افزایش قیمت آن باشد.
پامپ‌ها معمولاً با انتشار اخبار مختلف یا ایجاد هیجان در بازار ارزهای دیجیتال همراه می‌شوند. هدف از این اقدامات ترغیب سایر معامله‌گران به خرید ارز دیجیتال و در نتیجه افزایش قیمت آن است. پس از این افزایش قیمت، تعدادی از افراد می‌توانند سود زیادی کسب کنند. سپس قیمت به سرعت کاهش می‌یابد که به عنوان دامپ (Dump) شناخته می‌شود.
دامپ ارز دیجیتال (Dump)
دامپ ارز دیجیتال (Dump) زمانی است قیمت یک ارز دیجیتال به طور نسبتاً سریع و ناگهانی کاهش می‌یابد. دامپ در واقع ترکیدن حباب افزایش قیمت رمز ارز پامپ شده است. این کاهش قیمت ممکن است به دلیل فروش حجم زیادی از ارز دیجیتال توسط معامله‌گران باشد، که منجر به افت قیمت‌ها می‌شود. دلایل دامپ می‌تواند شامل خبرها، رخدادهای اقتصادی یا تغییرات قوانین باشد. معامله‌گران معمولاً سعی در پیش‌بینی دامپ دارند و اقدامات احتیاطی را انجام می‌دهند تا از افت قیمت‌ها و ضررهای احتمالی جلوگیری کنند.
فیوچرز (Futures)
قراردادهای آتی یا فیوچرز (Futures) در بازار ارزهای دیجیتال توافق‌نامه‌هایی هستند که و فروشنده به خریدار تعهد می‌دهد که یک مقدار معین از یک ارز دیجیتال را با قیمت مشخصی در یک تاریخ معین بپردازد. این تعهدات توسط صرافی‌ها یا بازارهای مالی مختلف تعیین می‌شوند و برای معامله‌گران ارزهای دیجیتال به عنوان یک ابزار مالی برای مدیریت ریسک، معامله و حفظ مقدار ارز دیجیتال خود مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی صرافی‌های رمزارز در قسمت معاملات فیوچرز امکان خرید و فروش با اهرم‌هایی با ضرایب بسیار بالا (تا ۱۲۵) را فراهم می‌کنند.
معامله لانگ (Long)
معامله لانگ (Long) یعنی خرید ارز دیجیتال به امید افزایش قیمت آن در آینده. در یک معامله لانگ، معامله‌گر ارز دیجیتال را با هدف حفظ آن به مدت طولانی (ممکن است به مدت چند هفته یا چند ماه) خریداری می‌کند. این استراتژی به عنوان یک رویکرد افزایشی و به طور معمول با تحلیل تکنیکال و بنیادی انجام می‌شود تا معامله‌گران قدرت تصمیم‌گیری بهتری در مورد زمان و قیمت مناسب خرید داشته باشند.
معامله شورت (Short)
در معامله شورت (Short) معامله‌گر به طور معمول ارز دیجیتال را از بازار واقعی خریداری نمی‌کند و به صورت قرضی از یک شخص یا نهاد دیگر استقراض می‌کند و سپس این ارز دیجیتال را می‌فروشد. در ادامه، معامله‌گر منتظر می‌ماند تا قیمت ارز دیجیتال کاهش یابد، سپس همان ارز دیجیتال را خریده و به صاحب اصلی برمی‌گرداند. این روش به تریدرها امکان می‌دهد تا از تغییرات قیمتی منفی در ارزهای دیجیتال برای کسب سود استفاده کنند.
مارجین یا لوریج (Margin/Leverage)
مارجین یا لوریج (Margin/Leverage) در بازار ارزهای دیجیتال به معامله‌گران امکان می‌دهد تا مقدار ارز دیجیتال بیشتری از سرمایه خود را به صورت وام از صرافی یا پلتفرم معاملاتی قرض بگیرند و حجم بیشتری از ارز دیجیتال را خریداری و معامله کنند: در واقع کاربر می‌تواند با مشخص کردن لوریج (Leverage) یا اهرمی، سرمایه خود را افزایش دهد.
با این حال این روش ریسک‌های بیشتری به همراه دارد. از آنجا که بازار ارزهای دیجیتال نسبت به تغییرات سریع قیمتی حساس است، لوریج می‌تواند سود چشمگیری به معامله‌گران برساند، اما در مقابل، افت کوچکی در بازار می‌تواند به سرعت سرمایه معامله‌گر را از بین ببرد.
دامیننس (Dominance)
مفهوم دامیننس (Dominance) نمایانگر سهم بازاری است که یک ارز دیجیتال به تعداد واحدهای موجود از آن دارد. به عبارت دقیق‌تر، دامیننس نشان‌دهندهٔ درصدی از کل ارزهای دیجیتال در بازار است که به یک ارز خاص تعلق دارد. معیار دامیننس معمولاً نمایانگر اهمیت و تأثیر یک ارز دیجیتال در بازار است.
مهم‌ترین معیارهای دامیننس در بازار رمزارزها عبارت‌اند از دامیننس بیت‌کوین، دامیننس اتریوم، دامیننس آلت‌کوین‌ها (TOTAL2) و دامیننس آلت‌کوین‌های غیرمشهور (OTHERS)
سوالات متداول
بیت کوین چیست؟
بیت‌کوین اولین و شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۰۹ توسط ساتوشی ناکاموتو ناشناس ایجاد شد. بیت کوین یک سیستم پرداخت همتا به همتاست که بدون نیاز به واسطه مانند بانک یا موسسه مالی، امکان ارسال و دریافت پول را فراهم می‌کند.
تفاوت بین ارز دیجیتال و ارز رمزنگاری (کریپتوکارنسی) چیست؟
ارز دیجیتال یک اصطلاح گسترده است که شامل هر شکل الکترونیکی پول، از جمله ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) صادر شده توسط دولت‌ها و استیبل کوین‌های متصل به دارایی‌های دنیای واقعی است. از سوی دیگر، کریپتوکارنسی نوع خاصی از ارز دیجیتال است که از رمزنگاری برای امنیت استفاده کرده و بر روی یک شبکه غیرمتمرکز مانند بلاکچین عمل می‌کند.
منابع: forbes | coinmarketcap | brex
نظرات کاربران
عدنان جوانمردی
۲۲ فروردین ۱۴۰۳ در ۰۰:۲۴درود بر شما 👏
مطلب بسیار مفیدی بود
ممنون از محتوای خوبتون .
امین نعمتی
۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ در ۰۶:۱۵رضایت شما باعث دلگرمیه. خوشحال میشم اگه اصطلاحی جا مونده یادآوری کنین.